Jak jutro zapalisz znicz........

George Orwell

Władza to nie śro­dek do ce­lu; władza to cel. Nie wpro­wadza się dyk­ta­tury po to, by chro­nić re­wolucję; wzmac­nia się re­wolucję w ce­lu narzu­cenia dyk­ta­tury. Ce­lem prześla­dowań są prześla­dowa­nia. Ce­lem tor­tur są tor­tu­ry. Ce­lem władzy jest władza. 



Mo­je ciało już od lat leży pod ziemią.
Stąpają po nim sto­py ludzi god­nych i mniej god­nych zwa­nia mej miłości Ziemią Oj­czystą. Są dum­ni, na lek­cjach his­to­rii, są dum­ni, gdy ktoś z zewnątrz rzu­ci wiel­kie słowo o Pol­sce. O Pol­sce która była.
Mo­je ciało leżące pod ziemią pok­ry­wa wiele blizn. Te bliz­ny koi blis­kość Umiłowa­nej Ziemi. Woj­na. Spoj­rzałem nie raz w oczy śmier­ci. Właści­wie.. przez pe­wien czas, wciąż świd­ro­wała mnie wzro­kiem, a ja.. Ja słaby, wątły, na gra­nicy wszel­kich gra­nic miałem jed­no źródło siły. Wiarę w przyszłość. Orzeł z czer­wo­nego płótna, na­siąknięte­go krwią żołnie­rzy na­kazy­wał do os­tatniego tchu, za­ciek­le, ho­noro­wo, całym ser­cem wal­czyć o to, by ko­lej­ne po­kole­nia mogły sy­cić oczy kwitnący­mi łąka­mi, by mogły miodem i mle­kiem raczyć us­ta, by czuły na so­bie niemal fi­zycznie ten spokój, to bez­pie­czeństwo, które nam odeb­ra­no. Mam 20 lat. Na wieki będę miał 20 lat. Błogosławię i przek­li­nam Bo­ga za­razem, za to, że dał mi zacho­wać po­nad czas mo­je 20 lat.
Błogosławię, bo mogę być i mogę trwać.
Przek­li­nam bo muszę pat­rzeć. Jes­tem zmuszo­ny każde­go ko­lej­ne­go dnia przeżywać w niebie ból tak niszczący, jak­by wyr­wa­ny pros­to z piekiel­nych bram.
Muszę Pat­rzeć na to, co "Po­lacy" wyczy­niają z tym, co było mi Matką, za którą z uniesioną głową od­dałem życie. Oj­czyz­na. Już na­wet mar­ny ry­tuał wy­wie­sza­nia na­rodo­wych barw w święta, już sza­cunek martwych, którzy zasługują na niego choćby z sa­mego miana, już ciągła śle­pota i niepa­mięć te­go, ja­ki skarb dzierżą..
To wszys­tko nie bo­li tak, jak ich wstyd, wstyd za coś, co jest moją naj­większą Dumą. Z mo­jej per­spek­ty­wy to tak jak­by wstydzi­li się siebie sa­mych.
Na moim ciele zos­ta­wiono do­wody mej miłości ku Oj­czyźnie. Mo­je mil­cze­nie pod­czas tor­tur było pieśnią pochwalną.
Ciało zniosło wiele ran, a że jest tyl­ko ciałem, umarło. Bliz­ny krwa­we umarły ra­zem z nim.

Lecz ból po­zos­tał, bo w duszy po­zos­tała najgłębsza, na­jok­rutniej­sza, wie­czna bliz­na.
hańbiona, wyszydza­na, nie­sza­nowa­na, za­nied­ba­na, niszczo­na..
co­raz mniej oj­czys­ta.. Oj­czyz­na.

Panie!!!

mam przebaczyć.....