Pokolenie Nieprzytomnych

"czy się ockną?" ,mam nadzieją że kiedyś tak, ale kiedy? ile jeszcze czasu musi upłynąć by ludzie przejrzeli? mam nadzieję że przy następnych wyborach parlamentarnych ale co zostanie z kraju do tamtej pory? pozdrawiam serdecznie...

Pani Moniko! Poprzednio w "Pokoleniu Przebudzonych" napisała Pani: "Nieprzytomnych trzeba skłonić do tego, by się ocknęli :) Budują sobie i nam więzienie bez krat, w którym wszyscy będziemy hodowlą uśmiechniętych niewolników." Jest to całkowita prawda.Ale czeka nas dużo pracy aby nie stać się niewolnikami na długi czas.Po ostatnich wybrykach w sejmie(pętaki!!!) widać, że ze zdaniem społeczeństwa władza się nie liczy.Przykre to.Pocieszające jest to, że puszczają im nerwy a wtedy popełnia się błędy.I tego im życzę. Dziękując za dotychczasową poezję czekam na następne. Pozdrawiam, bolesław

Walki Izraela. Jak w rzeki Raju w Księgi Stare Zapadam się w dziejów znak Woda ta sama innej wszak nie ma Dzieje brzmią jak mit mkną jak ptak Zanurzam oko w żywioł treści żyją Izrael walczył o ziemię Ziemi Obiecanej Krzyczał - orzyki wojenne - Oni krzyczeli Woje, kobiety starcy dzieci Z siedmioma wrogami Krwawili Walczyli zwyciężali a jednak zginęli Amoryci, Jebusyci, Chiwwici, Peryzzyci, Chetyci, Girgaszyci, Kananejczycy Czytali na opak Znaki życia Wyższe racje istnienia Jestem domówi Teraz atakują Plemiona pokrętnych imion Bramy mieszkań i miasta otwarte Zaprawdę zaprawdę ta sama istota ataku Hiffwici z plemion Sodomy i Gomory A więc z plemienia Co-ha Inaczej i Nigdy Nie opanują nauki i sztuki życia przekazu Sądy wiszą w pajęczych wyrokach Za zgodność pojęcia z treścią rzeczy Celebryci służą pałeczce dyrygenta Na skinienie jak psy Gryzą oddechem Wywodzą między swemi że moderni Wstydzą się Dziadów swojej ziemi Jebusyci tak często widoczni Wątki soczyste mówić o nich nie przystoi Choć określeń na nich roi się w dziesiątki Starodawni woźnice i szewcy współcześni Przy nich terminatory Chetyci to Chatyci siedzą w chatach Myślą o piwkowaniu i grillu na weekend Stąd nazwa współczesna świętej wygody Jedzą chleb na co dzień mają święty spokój - 2 - Kananejczycy plemię śpiewne i rytmiczne Zachęcają do zabaw grają i śpiewają dość Ich znakiem fujarka tak spryciarze w bajkach Wyprowadzali Szczury z Miasta Okradają młodość Amoryci zaprzańcy pojęcia które noszą Sięgnęli do klasycznego narodu z południa Taki znak mają ranią lub zabijają Podczas aktu śmierci mówią że kochają Fizys Plemienia Peryzzytów perorowanie Wieczni poszukiwacze konsensusu Szczerzą kły w światłach orderów rząd lśni Na salonach brylują w ukłonach Zdrada kwestią słowa łatwa mowa Akcent fałszem brzmi Girgaszyci deformatorzy twórcy gigantyzacji Sypią piaskiem w oczy sól swoją nazbyt cenią Język ikonoklastów słodka trucizna Autokreacja oglądaczy sen glorii wykpiony Kolejne historii amputacje tradycji Na ekranach miasta i w swoich pokojach Nie chcą granic plemiona wyrosłe Nieczytelne znaki jak kołki w sercach Nigdy nie godzą się słowa proste i sens wyjawiony Pocieszające są teksty Historii Zbawienia Zanurzać się w nich to rozumieć - Dzisiaj Nie chodzą jeszcze po domach o szóstej rano By rekwirować Święte Teksty i nakładać za ich posiadanie Karę grzywny … Błogosławione wino z winogron Lechaim ! A Izrael śpi a Izrael śni Objęcia Gwiazdy Dawida Nie zwalniają z walki Nie czyta Nie słucha ciałem Shema Israel Już za sześć szósta … łomot w drzwi !!!

KTÓRĘDY Którędy naprzód najkrótszą drogą marsz zacząć prawą czy lewą nogą i jakie hasła ze sobą nieść czy trzeba milczeć czy śpiewać pieśń czy iść samemu czy iść pospołu z głową do góry ze wzrokiem do dołu iść bardzo szybko biegiem niemalże czy też dostojnie wojskowym marszem czy innych mijać patrzeć na boki w podskokach pędzić czy liczyć kroki samemu tempo sobie dobierać czy też zaufać wierzyć w lidera że słuszną dla nas dobiera drogę że nas nie wpędzi w ślepą odnogę co trzeba robić jeśli w podróży w przeciwną stronę pójdą niektórzy bo gdy się ktoś tam odwróci w tył to wtedy nasz przód za nim by był droga jest długa stroma i kręta i gdzie początek nikt nie pamięta bośmy zaczęli drogę od środka a drogowskazów żadnych nie mamy idziemy naprzód czy się cofamy

Od jakiegoś czasu czytam z uwagą Pani bloga, droga Pani Moniko i nie mogę wyjść z podziwu. Pani spojrzenie na dzisiejszą Polskę- obraz nędzy i rozpaczy, który zawdzięczamy "wszechuczepionym" u "koryta" jest z jednej strony piekielnie prawdziwe i jednocześnie tak bolesne dla NAS PRZEBUDZONYCH. Zawiera jednak tchnienie nadzieji, że jest NAS wiecej. I to właśnie MY musimy zrobic wszystko, by zmienić obecną sytuację w Polsce. Jestem bardzo Pani wdzięczny, że ma Pani odwagę mówić o tak ważnych dla nach sprawach, o losie naszej Ojczyzny. Prowadzi Pani słowo niczym Marszałek Piłsudski swoją szabelkę, z werwą, swojsko brzmiącym biglem, ale przemyślanie i odpowiedzialnie. Brawo! Jest Pani wspóczesną Wizjonerką Naszego Pokolenia. Pani wiersz Przebudzenie jest dla mnie Moją Piosnką II naszych czasów. Proszę nie przestawać pisać. Nadzieja w PRZEBUDZONYCH. Pozdrawiam z najniższymi ukłonami, obudzony buldonek