Z czym do Węgrów?

Wyrazy sympatii i solidarności z narodem węgierskim to bardzo miły gest, który z pewnością ma znaczenie dla podtrzymania ducha oporu w stosunku do oczywistego zamachu na objawy ratowania suwerenności Węgier.

Problem polega na tym, że są to wyrazy stanowiska podzielanego przez większość Polaków tylko nie przez rząd w Polsce. Przypomina to po trosze entuzjazm i sympatie, jakimi cieszyli się polscy emigranci po klęsce powstania listopadowego na zachodzie Europy. Natomiast rządy tych krajów wolały nie narażać się „żandarmowi Europy” Mikołajowi I i zachowywały daleko idącą powściągliwość.

Miejmy jednak nadzieję, że tym razem „węgierskie powstanie” w stosunku do unijnego reżimu nie zakończy się klęską, ale jest to możliwe wyłącznie pod warunkiem, że Węgry uzyskają realną pomoc ze strony innych członków UE, a przynajmniej znaczące poparcie liczących się ugrupowań politycznych z odpowiednią reprezentacją w unijnych władzach.


Rząd warszawski znalazł się w sytuacji przymusowej, umiarkowane poparcie dla Węgier zostało najwyraźniej spowodowane chęcią uzyskania poprawy własnego notowania w Polsce, a przy okazji można również podbić nieco własną cenę na brukselskiej giełdzie. Zresztą ostatnie posunięcia z paktem fiskalnym, a szczególnie operacje finansowe związane z „kryzysem greckim” świadczą o niewielkim znaczeniu formalnych instytucji unijnych, które przecież od samego początku służą głównie za parawan dla działań rzeczywistych decydentów.

 
Znacznie groźniejsze dla Węgier i wszystkich tych, którzy zechcieliby pójść ich śladem są możliwości kontrakcji nieformalnej, a przede wszystkim destrukcyjne wpływy gospodarcze.

Obniżenie ratingu zmusi Węgry do zwiększenia kosztów kredytu, a także do liczenia się z utrudnieniami w pozyskaniu środków z UE. Już dzisiaj administracja brukselska stosuje  wobec Węgier oczywiste szykany, co jest szczególnie rażące w relacji do innych krajów jak Włochy, Hiszpania, Portugalia nie mówiąc już o Grecji, które podobnie jak Węgry przekraczają limity zadłużenia i deficytu budżetowego.

Trzeba sobie zdawać sprawę, że w ślad za szykanami unijnymi może pójść atak na węgierską gospodarkę znacznie groźniejszy w postaci skoncentrowanych działań konsorcjum bankowego zarówno na pozycję forinta jak i na udział w europejskiej wymianie.

  
Węgry muszą być przygotowane na najgorsze, być może, że w natłoku kłopotów na problem węgierski nie stanie sił i środków, być może, że zostanie potraktowany, jako drugorzędny i pozwoli się Węgrom wegetować na peryferiach Unii. Są to jednak niestety tylko gdybania, znając zawziętość w zwalczaniu każdego odruchu niezależności należy się liczyć z wariantem eskalacji ataków.


Węgry są w stanie utrzymać swoją pozycję niezależności państwowej przy zachowaniu odpowiedniej postawy narodowej, natomiast możliwości obrony pozycji gospodarczej są znacznie bardziej ograniczone z racji pozostałości po zgubnych rządach lewicy, jak i podobnie do Polski i innych krajów włączonych do UE, równie zgubnych skutkach redukcji potencjału gospodarczego na polecenie władz unijnych.


Wbrew pesymistycznym rokowaniom Węgry mogą się uratować przed spodziewanymi ciosami pod warunkiem, że solidarność z nimi okaże znacząca część europejskich narodów i to nie tylko w postaci manifestacji poparcia, ale przede wszystkim przez masowe podjęcie idei gruntownej przebudowy procesu jednoczenia Europy. Punktem wyjścia powinien być powrót do podstaw, czyli do wspólnego rynku na równych prawach dla wszystkich członków w myśl postulatów chrześcijańskich twórców Wspólnoty Węgla i Stali de Gasperiego, Schumana i Adenauera.

Niestety dzisiaj nikt z oficjalnie reprezentowanych w UE polityków nie próbuje nawiązać do tamtych idei jakby nie chcąc się narazić współczesnym decydentom europejskim, którzy zajmują podobną pozycję jak rządzący Polską w stosunku do „Solidarności” z lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku chociaż podobnie zawdzięczając im znaleźli się dzisiaj u władzy.

A przecież być może przeżywamy chwile przełomowe i jeżeli steru wypadków nie wezmą w swoje ręce ludzie dobrej woli to przejmą go po raz kolejny hochsztaplerzy.

Adresuję ten apel przede wszystkim do PiS’u.