Trudne lato koalicji

Polska polityka zamarła w swoistym klinczu. PiS po utracie władzy wyraźnie stracił inicjatywę i stał się reaktywny, próbując obronić się z jednej strony przed zniszczeniem niedemokratycznymi i półautorytarnymi metodami stosowanymi przez rząd Donalda Tuska, a z drugiej przed rosnącymi tendencjami odśrodkowymi, które wyraźnie osłabiły wyniki w wyborach samorządowych i eurowyborach. Można powiedzieć, że ze stratami, ale PiS się wybronił. Ewentualne zabranie mu subwencji będzie ogromnym problemem, jednak moim zdaniem obydwie strony sporu przeceniają skuteczność takiego działania. PiS musiałby wtedy sięgnąć do swojego prawdziwego rezerwuaru siły, czyli oddolnej aktywności społecznej. Mam wrażenie, że jest to w jakiejś mierze duszone przez chęć kontroli wszystkiego, co wiąże się z własnym obozem politycznym.

Wbrew pozorom dużo bardziej pod górkę ma koalicja rządowa. Nawet dla mało zorientowanych zwolenników tego obozu staje się jasne, że ta ekipa żadnych istotnych obietnic nie dotrzyma. Próby choćby cząstkowej realizacji „konkretów” kończą się wizerunkowymi kompromitacjami. Jedyna niepisana obietnica, którą chciano nasycić najtwardszy elektorat: zemsta na PiS-ie, skończyła się również wtopą. Dzisiaj w więzieniu siedzą tylko dwie nieznane nikomu urzędniczki i ksiądz, z którego rząd zrobił męczennika. Założę się, że na jego kazania będą waliły tłumy, a odprawiane przez niego msze będą transmitowane i komentowane w internecie. Cała trójka za trzy tygodnie ma opuścić więzienie. Akcja z zatrzymaniem posłów Wąsika i Kamińskiego skończyła się zapewnieniem im miejsca w europarlamencie, a próba oskarżenia o nielegalne głosowanie w Sejmie może zafundować Ministerstwu Sprawiedliwości zwrócenie uwagi międzynarodowej opinii publicznej na kompletne bezprawie w Polsce. Wisienką na torcie są działania wobec ministra Marcina Romanowskiego – zamknęli go po to, żeby rozebrać do naga, i puścili. Swoją drogą podziwiam Bodnara, że po tym wszystkim jeszcze nie uciekł. Że psychopatą patrzy mu z oczu, to wiedziałem, ale że taki niemądry – to mnie zaskoczył.

Tusk po kolei wyciera brudy swoimi koalicjantami, ale dwóch kolejnych problemów już nie wytrze. Po pierwsze, w sposób widoczny rozłazi się zarządzanie państwem i jego różnymi instytucjami. Widać to nie tylko na poziomie ministerstw czy spółek skarbu państwa, lecz także przy zwykłym kontakcie obywatela z urzędem. Po drugie, od wakacji zaczyna się pogarszać poziom życia ludzi. Wzrost cen wyprzedził przychody i kwestią czasu jest radykalna obniżka nastrojów. Masowe zwolnienia i ucieczka inwestorów już zaczynają kłaść się cieniem na rządzących. To, co dało Tuskowi władzę, czyli pozlepianie często antagonistycznych grup, teraz będzie go topić. Zacznie się licytacja, kto za co odpowiada, i odcinanie od „wspólnego dorobku” ekipy 13 grudnia.
Końcówka wakacji może być intrygująca. 


Felieton z najnowszego wydania tygodnika "Gazeta Polska" z 07.08.2024.