NS Incident

Wyjątkowo NS oznacza tu nie Nord Stream, lecz Nord Sea, a zdarzenie, o którym mowa jest też znane jako Dogger Bank Incident, Russian Outrage lub Гулльский инцидент, tj. Incydent Hullski. W nocy z 21 na 22 października 1904 roku na Morzu Północnym artyleria płynących do Japonii okrętów rosyjskiej Drugiej Eskadry Pacyfiku Floty Bałtyckiej pod dowództwem admirała Zinowija Pietrowicza Rożestwienskiego przez około 10 minut ostrzeliwała brytyjskie kutry rybackie, łowiące w rejonie ławicy Dogger Bank.

W wyniku ostrzału - nakazanego po omyłkowym rozpoznaniu cywilnych kutrów jako torpedowców japońskich atakujących rosyjskie okręty - zginęli szyper George Henry Smith i rybak William Richard Leggett z zatopionego kutra "Crane", a rannych było pięciu innych rybaków (ponad pół roku później jeden z nich, szyper kutra "Mino" Walter Whelpton zmarł z powodu odniesionych ran). Pięć innych kutrów zostało uszkodzonych. Od chaotycznego rosyjskiego ostrzału w ciemnościach nocy zginęli też marynarz i kapelan z uszkodzonego własnym ogniem krążownika "Aurora". Uszkodzony został też krążownik "Dmitrij Donskoj".

Okręty Royal Navy rozpoczęły pościg za Rosjanami, dogoniły ich i zablokowały na redzie hiszpańskiego portu Vigo. Po wyrażeniu przez cara Mikołaja II zgody na zbadanie sprawy przez Międzynarodową Komisję Śledczą, rosyjska Druga Eskadra Pacyfiku popłynęła w dalszy rejs i po opłynięciu Afryki i Azji dotarła do Cieśniny Cuszimskiej, gdzie 27 i 28 maja 1905 roku prawie cała rosyjska Flota Bałtycka (której trzon stanowiła Druga Eskadra Pacyfiku) pod dowództwem adm. Zinowija Rożestwienskiego została zniszczona przez okręty japońskiej marynarki wojennej pod dowództwem admirała Heihachirō Tōgō.

Powołana dzięki francusko-niemieckiej mediacji międzynarodową komisję do zbadania zdarzenia na Morzu Północnym zebrała się na pierwszym posiedzeniu 22 grudnia 1904 roku w Paryżu. Przesłuchiwała świadków, badała dokumenty i uszkodzenia spowodowane rosyjskim ostrzałem. W końcowym raporcie ogłoszonym 26 lutego 1906 roku wskazała na winę Rosji (otwarcie przez nich ognia uznała za nieuprawnione) i nakazała jej zapłatę 65.000 funtów odszkodowania.
W marcu 1906 roku rosyjski ambasador w Londynie przekazał pełną kwotę odszkodowania.

W tym czasie wzięty do niewoli przez Japończyków adm. Rożestwienski po zaleczeniu ran wrócił w 1905 roku do Rosji. Usunięty z funkcji naczelnika Głównego Sztabu Morskiego, był sądzony przez sąd wojskowy jako podejrzany o spowodowanie klęski pod Cuszimą, lecz uwolniono go od zarzutów ze względu na odniesione w bitwie rany. Zmarł cztery lata później w Petersburgu z powodu choroby płuc.