90. rocznica tragedii narodu ukraińskiego

Dzień Pamięci Ofiar Wielkiego Głodu



Co roku w czwartą sobotę listopada Ukraina i świat upamiętniają ofiary Hołodomoru. Dzień żałoby wybrano dla upamiętnienia wszystkich ludzi, którzy zginęli podczas trzech klęsk głodu w XX wieku z rąk zbrodniczych władz rosyjskich

Dziś Rosja znów dokonuje celowego ludobójstwa Ukraińców, tak jak to zrobiła podczas Hołodomoru 1932-1933 i dwóch sztucznych masowych klęsk głodowych 1921-1923 i 1946-1947. Te tragiczne wydarzenia się powtarzają, dlatego tak ważne jest dla nas uczczenie pamięci ofiar stalinowskiego reżimu. Ludobójcze praktyki, które Rosjanie ponownie stosują wobec Ukraińców, mają tylko jeden cel – zniszczyć naród ukraiński

Historia Hołodomoru 1932-1933
Według różnych szacunków liczba ofiar Hołodomoru z lat 1932-1933 waha się od 3 do 7 milionów osób. Nie ma dokładnych danych, ponieważ Związek Sowiecki próbował ukryć prawdę o ludobójstwie Ukraińców. Również okropne okoliczności zbrodni na Ukraińcach uniemożliwiają dokładne obliczenie liczby zgonów niewinnych ludzi spowodowanych głodem.
Hołodomor miał miejsce na całym terytorium sowieckiej Ukrainy, a także nad Wołgą i Kubaniem, gdzie mieszkali wówczas Ukraińcy. Według danych demograficznych większość Ukraińców zmarła na terenach współczesnych obwodów kijowskiego, sumskiego, charkowskiego, dniepropietrowskiego, połtawskiego, czernihowskiego, żytomierskiego, odeskiego i winnickiego.



W 1932 roku Związek Radziecki ustanowił nierealny plan zbioru chleba dla Ukrainy. W tym czasie chodziło nie tylko o przymusowe zajęcie wszystkich zapasów zboża i pszenicy, ale także innej żywności, odzieży i mienia. Wszystko to zostało odebrane jako kara za niewykonanie rozkazów. Nastąpiła też masowa blokada wsi i całych obwodów.
Dłużników rejestrowano na tzw. „czarnych tablicach”. W rzeczywistości oznaczało to dla ludzi tylko jedno – wyrok śmierci. Ponieważ do tych osad nie przywożono żadnych towarów, skonfiskowano cały majątek, a ich mieszkańcom zakazano opuszczania granic wsi.
W sierpniu 1932 r. ukazała się „Ustawa o 5 kłosach” . Bo chłopi, którym wszystko zabrano i nie mieli co jeść, rabowali majątek spółdzielczy i kołchozowy. Za łamanie prawa rozstrzeliwano ludzi, winny był każdy, kto zerwał przynajmniej kilka kłosów pszenicy z pola kołchozowego.



Rok 1933 postawił naród ukraiński na skraju przetrwania . Głód nie był wynikiem suszy, nieurodzaju czy klęski żywiołowej, był wynikiem celowej polityki totalitarnego reżimu komunistycznego. Komuniści stworzyli Ukraińcom takie warunki, że byli nie do pogodzenia z życiem. W związku z tym, że ZSRR widział wielkie zagrożenie w antykomunistycznych nastrojach świadomych Ukraińców oraz w wielkim sprzeciwie wobec polityki totalitarnej, Stalin postanowił za pomocą sztucznego głodu pozbyć się masowych protestów i tym samym ujarzmić Ukraińców.
Kierownictwo ZSRR przemilczało i ukrywało fakt całkowitego głodu i masowej śmierci Ukraińców. Nie było nawet jednej oficjalnej wzmianki o tej tragedii. Władze komunistyczne celowo dezorientowały światową opinię publiczną, a Stalin zaprzeczał głodowi na Ukrainie i odmawiał jakiejkolwiek pomocy ze strony międzynarodowych organizacji pozarządowych i społeczności ukraińskich za granicą

Uczczenie pamięci ofiar głodu
Po uzyskaniu niepodległości Ukraina przeszła długą i długą drogę, aby przywrócić narodową pamięć o Hołodomorze, ludobójstwie narodu ukraińskiego. We wrześniu 1993 r. po raz pierwszy na Ukrainie uczczono ofiary Wielkiego Głodu na szczeblu państwowym.
W 1998 roku dekretem Prezydenta Ukrainy ustanowiono Dzień Pamięci Ofiar Wielkiego Głodu. W 2003 roku Rada Najwyższa uznała Hołodomor za akt ludobójstwa, a 28 listopada 2006 roku parlament przyjął ustawę „O Hołodomorze 1932-1933 na Ukrainie”, zgodnie z którą Hołodomor został uznany za ludobójstwo narodu ukraińskiego. Oficjalnie ponad 16 krajów świata uznało także „Hołodomor 1932-1933” za okres zagłady narodu ukraińskiego.

Co roku, czcząc pamięć poległych w Hołodomorze, Ukraińcy zapalają znicze pod pomnikami iw swoich domach. Światła te symbolizują żałobę po zmarłych, wiarę w zwycięstwo Ukrainy i gotowość do podjęcia wysiłków, aby takie ludobójstwo już nigdy się nie powtórzyło