Tureckie „tak” potwierdza klęskę polityki Putina

  Prezydent USA J.Biden: Putin chciał finlandyzacji NATO, a otrzymał NATO-izację Finlandii 

Tureckie „tak” potwierdza nieodwracalną klęskę polityki Putina




Poparcie Turcji dla członkostwa Finlandii i Szwecji w NATO oznacza, że Rosja nie osiągnie tak naprawdę żadnego z celów, jakie Putin sobie postawił atakując Ukrainę. Co więcej, osiągnięto efekt odwrotny od założonego, tworząc wokół Rosji mur państw gotowych do wspólnej obrony, wrogich lub nieufnych co do rzeczywistych zamierzeń Federacji Rosyjskiej.

Putin przygotowując się do wojny w styczniu i lutym 2022 roku zakładał, że uda mu się osiągnąć trzy główne cele polityczno-militarne w Europie. Po pierwsze chciał gwarancji, że nie dojdzie do rozszerzenia Paktu Północnoatlantyckiego, wskazując przy tym przede wszystkim na Ukrainę, ale również na Finlandię, Szwecję, Gruzję i Mołdawię. Po drugie żądał, by nie rozbudowywano infrastruktury natowskiej w krajach tzw. wschodniej flanki NATO, a nawet wycofania tej infrastruktury, która już została w tych państwach zbudowana. Po trzecie zamierzał zagrabić część ukraińskiego terytorium, a resztę podporządkować sobie politycznie i ekonomicznie (być może powtarzając później tą operację w Mołdawii).

Turcja wycofując swoje obiekcje wobec członkostwa Szwecji i Finlandii w Sojuszu Północnoatlantyckim ostatecznie zawaliła te plany, dodatkowo robiąc to w sposób nieodwracalny. Można bowiem po zawarciu pokoju zmniejszyć obecność sił natowskich na wschodniej flance NATO lub ograniczyć liczbę sił szybkiego reagowania. Jednak decyzja o przyjęciu Szwecji i Finlandii do NATO jest nieodwracalna i Putin zdał sobie sprawę, że nie jest już w stanie jej zmienić.
Nie może tego zrobić działając politycznie, ponieważ kraje sąsiadujące z Federacją Rosyjską już zawsze będą pamiętały, z jaką łatwością władze Kremla wysyłały swoją armię na obce terytorium prowadząc przy tym wojnę totalną. Od 24 lutego 2022 roku żadne deklaracje władz Rosji nie są już traktowane poważnie i takie podejście wcale nie dotyczy tylko krajów europejskich. Zagrożone poczuły się bowiem również inne państwa przy południowej granicy rosyjskiej: jak np. Armenia, Kazachstan, Uzbekistan i Tadżykistan.



Rosja nie może też zmienić madryckiej decyzji militarnie, ponieważ jej siły zbrojne są w totalnej zapaści po stratach, jakie poniosły na terytorium Ukrainy. Rosyjskie wojsko nie mogąc sobie poradzić z wielokrotnie mniejszą ukraińską armią nie ma więc żadnych szans by teraz wygrać wojnę konwencjonalną z Sojuszem Północnoatlantyckim, nawet prowadząc działania ograniczone, np. tylko w odniesieniu do Litwy, czy Estonii. Co więcej, przez sankcje nie ma szans, by ta odbudowa sił wojskowych była możliwa w najbliższych kilkunastu latach.
Zamiast więc stworzyć wokół Rosji pas krajów neutralnych, „rozbrojonych" lub podporządkowanych, Putin zbudował mur skonsolidowanych państw, zdecydowanych do wspólnej obrony, godzących się przy tym na związane z tym koszty i konsekwencje. Co więcej, ten mur stał się silniejszy poprzez wstąpienie do NATO dwóch wcześniej neutralnych państw, z nowoczesną armią i bardzo silnych ekonomicznie.

Fiaskiem skończyły się również dążenia Putina do ograniczenia obecności Sojuszu w krajach wcześniej należących do bloku wschodniego. Wprost przeciwnie, państwa te nie tylko już uzyskały znaczące wzmocnienie poprzez rozmieszczenie dodatkowych jednostek wojskowych, ale otrzymały deklaracje kolejnych inwestycji, w tym związanych z przerzutem nowych jednostek oraz przygotowaniem sprzętu dla sił szybkiego reagowania, w razie potrzeby błyskawicznie przerzuconych do zagrożonego rejonu. I w tym przypadku Putin osiągnął efekt zupełnie inny od zakładanego.
Tak naprawdę jedynym „sukcesem", którym mogłaby się pochwalić propaganda kremlowska jest zajęcie części wschodniego terytorium Ukrainy oraz przebicie korytarza do Krymu wzdłuż wybrzeży Morza Azowskiego. Trzeba jednak pamiętać, że nie było to rzeczywistym celem agresji rosyjskich wojsk i że nie ma żadnych szans, by te rzeczywiste cele Rosji w ogóle kiedykolwiek udało się osiągnąć i by obecny status quo później utrzymać. Ukraina z kraju przyjaznego dla Rosji stała się bowiem obecnie krajem wrogim i nie zgodzi się na jakiekolwiek polityczne podporządkowanie lub ustępstwa wobec Federacji Rosyjskiej.
Fiasko swoich planów polityczno-wojskowych, jak również coraz bardziej pogłębiająca się zapaść polityczna, gospodarcza i wojskowa Rosji jest teraz tym, z czym będzie się teraz musiała zmierzyć propaganda kremlowska. Ale nawet kłamstwami niełatwo będzie wytłumaczyć na korzyść Putina decyzję Finlandii i Szwecji o wstąpieniu do NATO.



https://defence24.pl/geopolityka/tureckie-tak-potwierdza-nieodwracalna-kleske-polityki-putina-komentarz