Czy po lesbijkach nastanie czas nimfomanek?

Teatry pozamykane, czego w przypadku większości scen nie warto żałować. Pustych kin trochę szkoda, choć tam także z ekranów lało się badziewie zwane eufemistycznie bezpretensjonalną rozrywką. A twórcy kultury, kulturki i kulturyny solidarnie zakwestionowali rozdział ministerialnego wsparcia dla tej branży. Jedynie marszałek Grodzki nie bacząc na apanaże wystąpił w reżymowej telewizji z kolejnym monodramem zatytułowanym “Orędzie”.
Nieco wcześniej wodzirej senatu udowodnił, że nie tylko ma zadatki na standupera, ale jest tak że kreatorem sztuki absurdu i majstrem tragifarsy.
Jego inscenizacja seansu nienawiści wobec polskiej policji trafi zapewne do kroniki najbardziej pamiętnych wydarzeń w dziejach naszego parlamentaryzmu.
I tak, pewna leciwa zadymiara szlajająca się od lat po ulicznych protestach opowiadała o swych przygodach z policją. O tym jak brutalni funkcjonariusze wrzucali ją do suk, które ironicznie nazywała limuzynami. O poniżaniu jej na dołkach rozmaitych komisariatów… A motywem przewodnim barwnej narracji była wciąż zadzierana w szamotaninie spódnica. Odganiając od siebie natrętną melodię kankana zastanawiałem się, czemu ta dama nie nosi po prostu spodni.
Młody bojownik o wolność i demokrację opowiadał jak rośli oprawcy wlokąc go po ulicach szukali miejsca nie objętego monitoringiem, by obić mu nery. Nie znaleźli. I dlatego przeżył. Podobnie jak inny spokojny obywatel z guzem po pałce teleskopowej na głowie, jedyny poturbowany z obdukcją. A idę o zakład, że u wielu szukano śladów barbarzyństwa, za które od biedy mogłaby uchodzić nawet malinka na szyi.
Opozycyjne parlamentarzystki oskarżały policjantów, że niczym zomowcy uniemożliwiali im posługi zwane interwencjami poselskimi. Ciekawe czy po zakończeniu spacerowego wzmożenia skrobankolubych panie z sejmu ruszą na przykład na stadiony piłkarskie, by interweniować po mylnych decyzjach arbitrów, albo na bazary pilnować cen kiszonej kapusty?
Świadectwa męczenników ilustrowano obrazami z burd ulicznych. Wrażenie robiła zwłaszcza ścieżka dźwiękowa. Koloraturowe piski nabuzowanych adrenaliną małolatów byłyby ozdobą każdego filmu katastroficznego, na przykład “Oszukać przeznaczenie 13”.
Reasumując, spuszczone ze smyczy przez Kaczyńskiego psy nie uszanowały pokojowych spontanicznych spacerów, zlekceważyły immunitety poselskie, podniosły łapska na niezależność dziennikarską i w ogóle na prawa obywatelskie, co potwierdził RPO Bodnar. Aż żal, że ten porywający spektakl transmitowało wyłącznie propagandowe centrum strajku kobiet, czyli TVN 24. Stacje informacyjne olały to wydarzenie, czego historia im nie wybaczy.
Ten policyjny wątek zamknę refleksją kynologiczną. “psów na naszą konferencję nie wpuszczamy”, oświadczyła z wrodzonym wdziękiem rewolucjonistka Klementyna Suchanow na widok dziennikarzy prawicowych mediów. “Suka zawsze wywącha psa”, skomentował ktoś życzliwy. A nad grupką obrażanych reporterów unosiły się antycypacyjne strofy Juliana Tuwima: “Próżno repliki się spodziewasz. Nie dam ci prztyczka, ani klapsa, nie powiem nawet “pies cię jebał”, bo to mezalians byłby dla psa.”.
Patrząc na Furie dowodzące buntem, przy których ich mitologiczne imienniczki przypominają leśne nimfy, myślałem o ewolucji walecznych liderek walki o taką czy inną Sprawę. Po dziewicy Orleańskiej, Emilii Plater, Mariannie wiodącej lud na barykady, przyszła kolej na lesbijki. :Po nich nastaną już chyba tylko nimfomanki, najbardziej zagrożone z powodu swych upodobań zakazem aborcji.
Teraz dla symetrii powinienem pomuskać sekatorem zjednoczoną(?) prawicę. Ale jestem w takim szwungu, że posunąłbym się bez wątpienia o jeden, ba, o trzy mosty za daleko. Może przez tydzień ochłonę, jeśli oczywiście to zacne towarzystwo weźmie się wreszcie w garść.
 
Sekator
 
Ps.

- Coś czarno to widzę - próbuje pointować mój komputer.
- Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok - wzdycham. - Może więc się rozjaśni.