Rzeź niewiniątek a la Sławomir B.

Spotkałem znajomego. Miał strapioną minę. – Nigdzie nie mogę kupić chłodnicy do telewizora – westchnął. Żartował oczywiście, ale z podtekstem.
– Bo wie pan, generatory rzeczywistości urojonej tyrają na takich obrotach, że aż mi się dymi z plazmy.
Zasugerowałem, że wystarczy zmienić kanał, by spuścić to całe upiorne towarzycho funkcjonariuszy(I funkcjonariuszek) postępackiej propagandy, tych akademickich troglodytów(czasami zachodzę w głowę jak wielu z nich zdołało zdać maturę?), te polityczne zera dopuszczone przez :PO do gry ze strachu przed Zjednoczoną Prawicą, jednym słowem totalną opozycję, w czarną dziurę ekranu.
Znajomy wyjaśnił mi wszak, że pozostaje wierny rodzinnej tradycji sięgającej czasów okupacji. Otóż po wybuchu wojny niemiecko sowieckiej na praskim Dworcu Wschodnim zatrzymywały się eszelony z rannymi żołnierzami Wehrmachtu.
Warszawiacy, wśród nich świętej pamięci babka znajomego, podchodzili jak najbliżej, by cieszyć się z coraz liczniejszych dostaw “rąbanki” z Rosji. Kiedyś, gdy radosny gwar urósł ponad miarę, babka poprosiła wszystkich o ciszę.
- Żal szanownej pani szwabów - zakpił jakiś facet.
- Uchowaj Boże - zaprotestowała. - Tylko w tym hałasie nie słyszę, jak jęczą.
Znajomy puścił oko. – Babcię rajcowały jęki ubermenschów, ja zaś uwielbiam napawać się skowytem sfory właścicieli 3 RP. A na wszelki wypadek trzymam pod ręką gaśnicę.
Babkę zapewne wymyślił, gdyż ja tę wyborną historyjkę znałem od dawna dzięki antologii anegdot i rysunków pt.: “Humor okupacyjnej Warszawy”. Polecam. Chociaż kto wie? Mojej żonie też nie wszyscy wierzą, że jest skoligacona z Romanem Dmowskim.
Przyznaję, także miewam ciągoty sadystyczne. Ileż fascynująco okrutnych skojarzeń budzi na przykład w mej mrocznej wyobraźni spleciona z aksjologicznie fundamentalnych epizodów historia trzech zacnych mężów: patriarchy Abrahama, króla Salomona i przewodniczącego Broniarza. Pierwszy nie zawahałby się zaszlachtować własnego syna, gdyby zażądał tego odeń Bóg. Drugi wystawił na najwyższą próbę uczucia matczyne proponując rozpłatanie niemowlaka, do którego prawa rodzicielskie rościły sobie dwie niewiasty. W obu przypadkach pociechy ocalały. Ale już kilkanaście wieków później, w roku 1109, w imię wyższych racji obrońcy Głogowa strzelali do własnych synów przywiązanych do germańskich machin oblężniczych.
Związek Nauczycielstwa Polskiego za najwyższą rację uznaje podwyżkę płac pracowników oświaty o tysiąc złotych. I nie ma pomiłuj! Jeśli rząd nie ustąpi nie będzie egzaminów, promocji, matur… I cały cykl edukacji zastygnie w bezruchu. Zaś Sławomir Broniarz, niczym Bóg Abrahama albo Salomon dwie zwaśnione matki, wystawi na próbę hierarchię wartości rodziców. Jestem szalenie ciekaw ilu z nich uzna, jak obrońcy Głogowa, że słuszne żądania nauczycieli są ważniejsze niż dobro ich dzieci. Choć zapewne tak sprawy nie postawi nikt. Najbardziej światli admiratorzy postępu i demokracji będą po prostu przekonywać, że prawdziwym, dalekosiężnym celem strajku jest właśnie dobro dziatwy szkolnej, którą powinni uczyć i wychowywać dobrze wynagradzani, świadomi swej misji pedagodzy i latarnicy. Zresztą może wystarczyliby sami latarnicy? A machiny oblężnicze już zbliżają się do wałów Głogowa.
I na koniec coś z przedwyborczej beczki. Po cichu liczyłem, że niedorzecznik praw obywatelskich poprowadzi wraz z naczelnym gejem 3 RP Wiosnę na brukselskie salony. Ale wydelegował do roli wielkopolskiej Maryjanny wiodącej lewacki lud na unijny parlament  równie apolityczną jak on zastępczynię. Zachowując stołek mógł uznać za nieważne orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie wyboru przez sejm sędziów do KRS. Kroi się więc kolejny donosik do SUE.
Czyli dzień jak co dzień. Sfora szmondactwa ujada, a rydwany dobrej zmiany prą naprzód. Chłodnicę do telewizora kupię od zaraz.
 
Sekator
 
Ps.
- Na barykady lud wiodła chyba Wolność – szpanuje erudycją mój komputer.
- I popatrz jak to się skończyło - wzdycham przymierzając żółtą kamizelkę.