Republikanizm zamordowany – apel w rocznicę śmierci

Idea republikańska się w III. RP „nie przebiła” – polityczne podglebie Nowopolski, owo nieodrodne dziecię „demokracji ludowej” poświęciło cały swój impet polityczno-organizacyjny na tworzenie partiokracji,  w której IR rozłazi się ona między Panem, Wójtem i Plebanem i niewiele wskazuje, żeby ten zmumifikowany okrągłostołowy agrement miał zaowocować czymś bardziej Polsce potrzebnym: partyjniactwo się okopało i ma się (co któreś wybory) dobrze.
Partyjniactwo ma się dobrze także dlatego, że strzeże swoich bram przed ewentualną konkurencją, „nową siłą” mogącą wysadzić je z siodła: w swym jednosektorowym umyśle miałaby to być rzecz jasna kolejna nowa partia – i, jak pokazują nowe dzieje, śmiałkowie się wykruszają, zostają wchłonięci lub, w wersji soft: dokooptowywani. I przed chwilą mieliśmy w Salonie24, taki „projekt kooptacyjny” – pan Sakiewicz zwrócił swoją czujną uwagę poczesnego sygnalisty partyjnego na „republikanów” – że trzeba ich zagospodarować: oczywiście „w naszych szregach”…
 
Tytuł tego tekstu zdawał się sugerować jakieś zdawkowe pro memoriam: 17 stycznia 2017 r. zginął tragicznie (?) dr Rafał Wójcikowski - założyciel Stowarzyszenia Republikańskiego. Rok później śledztwo umorzono „bez znalezienia winnych” (chociaż zastanawiające okoliczności „zdarzenia” przywołują pamięć o innych, podobnych „przypadkach” z kręgu „okołosmoleńskiego”: Zmarłemu wcześniej grożono z wysokich szczebli, przewody hamulcowe w jego samochodzie zostały przecięte – jak to określili biegli – „nie wyniku zdarzenia”).
Żegnano Go,  w kościele św. Jadwigi Królowej w Tomaszowie Maz. , w godnej, acz dalekiej od oficjalnej pompy trwającej aktualnie „żałoby narodowej” po śmierci lokalnego (choć gdańskiego, zatem z „kolebki”) samorządowca.  W trakcie kościelnej uroczystości Rafał Wójcikowski pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski: na ręce żony Urszuli przekazał go przedstawiciel prezydenta RP. W ostatniej drodze towarzyszyła mu najbliższa rodzina, przyjaciele, znajomi, koledzy z parlamentarnych ław, przedstawiciele środowisk akademickich, duchowieństwo oraz tomaszowianie, którzy znali posła nie tylko z Jego pracy w sejmie i na uniwersytecie. Obecni na uroczystości byli m.in. wicepremier Mateusz Morawiecki, wicemarszałkowie Sejmu Ryszard Terlecki z PiS i Stanisław Tyszka z Kukiz'15, minister Elżbieta Rafalska, wojewoda łódzki i prezydent Tomaszowa. Na cmentarzu przy ul. Smutnej, po złożeniu trumny do grobu, tomaszowscy kawalerzyści oddali trzy salwy honorowe.
 
Zginął najwybitniejszy chyba Orędownik polskiego republikanizmu dzisiejszej doby; zginął tragicznie, w niewyjaśnionych okolicznościach - ale nie o Niego tu chodzi: wraz z Nim „uprzątnięto” skutecznie przyświecającą Mu w czasie służby publicznej (dr Wójcikowski był posłem ugrupowania Kukiz15) Ideę Republikańską.
Nie podtrzymał jej Paweł Kukiz, choć wzruszał obecnych na ceremonii Ostatniego Pożegnania słowami - Rafałku, nie byłeś łatwy [Zmarły wystąpił z ugrupowania Kukiza i wraz z dwoma koleżankami założył Koło Poselskie Republikanie], bo byłeś dobrym człowiekiem walczącym o zasady, o Polskę, o drugiego człowieka. Uczyłem się Ciebie. Bogu dziękuję, że mogłeś mnie uczyć. Wierzę, że teraz będziesz mnie prowadził, jak pogubię się w tych trudnych czasach. – pozostając przy coraz bardziej mglistych planach politycznych, w których próżno jednak szukać miejsca na idee Zmarłego. Nie stały się też one wyraźnym nurtem w PiS, mimo wchłonięcia przez to ugrupowanie założycielek późniejszej Partii Republikańskiej (wspomnianych koleżanek Zmarłego z KP Republikanie).
 
Zamordowano „politycznie” ideę Zmarłego.
 
Apeluję więc do najbardziej prominentnego świadka Jego ostatniego pożegnania:
Panie Premierze Morawiecki!
Jest Pan wybitnym państwowcem – może obecnie najwybitniejszym; dodatkowo jest Pan władnym uczynić Ideę Republikańską kołem zamachowym pomyślności Rzeczpospolitej. Proszę to uczynić w imię śp. dr Rafała Wójcikowskiego – nie w imieniu partii politycznej (i dla jej wyborczych celów) i nie poprzez partyjne działanie. Niech powstanie Ruch Republikański, obejmujący edukację młodzieży i gremia naukowe; Ruch nie polityczny, a myślenie o dobru Ojczyzny, jej perspektywach rozwoju w oderwaniu od politycznych sporów. Niech będzie on recenzentem działań wszelkich rządzących, ich doradcą i zapleczem intelektualnym. Niech nie skupia dbających o własną karierę publiczną, a autorytety na swoich polach aktywności zawodowej, potrafiące wznieść się ponad sympatie i utarczki polityczne. Niech jego celem będzie pomyślność Państwa Polskiego, opartego na swoich historycznych zasadach moralnych i potrafiącego się bronić przed presją możnych tego świata.
Niech Idea Republikańska stanie się bliska Polakom tak, jak chciał ją widzieć jej Orędownik i Propagator, śp. Rafał Wójcikowski – nie dla własnej chwały, nie dla politycznych przewag - ale dla miłości Ojczyzny.
 
 
 
Uwaga porządkująca publikację:
Apel powyższy nie ma charakteru „blogerskiego”. Wklejam go tu z nadzieją, że jego przesłanie jest wystarczająco istotne, by mógł być widoczny dla szerszej publiczności.