Cymbergaj kontra parada odmieńców

Cała Polska wstrzymała oddech, gdy Daniel z KS Wicher z 7 C sposobił się do ścięcia na 15 sekund przed końcem meczu. Gol oznaczałby bowiem porażkę I spadek KS Huragan z 8 A do drugiej ligi szkolnej w Górkach Dolnych. A dobrze poinformowane źródła zbliżone do “Przeglądu Sportowego”, “L'Eqipe”, “New York Times'a” I TVN 24od tygodnia trąbiły o transferze Daniela właśnie do Huraganu. Arbiter Igor Tuleya ostrzegł zawodnika, że jeśli dostrzeże w jego akcji choćby cień zagrania nie fair play, uzna to za przejaw stalinowskich metod w sporcie wylansowanych niegdyś przez Dynamo Kołyma… Daniel bezbłędnie wbił pięciogroszówkę w prawy róg. I etos cymbergaja ocalał!
Gdyby media istotnie wyniosły na czołówki finisz rozgrywek szkolnej ligi cymbergaja gdzieś w Górkach Dolnych, to taki “news”, nawet jako greps primaaprilisowy budziłby zażenowanie. Tymczasem generatory rzeczywistości urojonej przez wiele dni nakręcały atmosferę napięcia wokół lewackiej hecy zwanej paradą równości czy jakoś tak, która miała przemaszerować przez Lublin, Lubartów, a może Lubań… I wreszcie mobilny czambulik złożony z aktywistów LGBT z całego kraju, tych samych, którzy od dawna grasują po polskich miastach, przedefilował ulicami, chroniony przez zwarte odziały policji przed agresywnymi narodowcami. Przy czym w gru określenie narodowiec to inwektywa gorsza niż na przykład patriota.
W debacie kandydatów na prezydenta Warszawy dziennikarz z TVN 24 każdemu(i każdej) zadawał pytanie o ich stosunek do parad równości. Pan Korwin Mikke został skarcony przez dziennikarkę z TVP za zbytnią tolerancję, bo zapowiedział, że jeśli wygra pozwoli maszerować w stolicy wszystkim, onanistów i zoofilów nie wykluczając. I tak marginalny problem demonstracji środowisk nieheteronormatywnych, termin godny medycznego Nobla, przyćmił sprawy znacznie ważniejsze, jak chociażby emocje związane z transferem czołowego cymbergaisty Daniela z Wichru do Huraganu.
Żarty żartami, a wybory tuż, tuż. Czasu zostało niewiele, więc victorzy i victorki In spe na wyprzódki wieszczą swe sukcesy i postponują konkurentów. Ośrodki badania opinii publicznej sypią sondażowymi procentami, z trafności których i tak nikt ich nie rozliczy. Komentatorzy są powściągliwi, choć przy sporej rozbieżności prognoz część z nich siłą rzeczy wyjdzie na dyletantów, co zresztą nie skłoni żadnego do zmiany profesji na bardziej kompatybilną z ich IQ, typu konserwator(konserwatorka) powierzchni płaskich. No, ale wówczas niektóre bździny medialne musiałyby się przekształcić w firmy sprzątające. Jednym słowem przedwyborcza sztampa, kapiszony zamiast petard, błędne ogniki zamiast fajerwerków i całe stada nielotów… Nuda…
Przyznam, że moje oczekiwania i nadzieje związane z wyborami nie są do końca spójne z moją oceną sytuacji. Ot, typowa różnica między myśleniem życzeniowym optymisty, a jaskółczym niepokojem sceptyka. Na szczęście teraz moja wiara wspiera się na konkretnych przesłankach. I ufam, że w najbliższy poniedziałek obudzę się w Polsce kontynuacji dobrej zmiany. Tylko na zwycięstwo Patryka Jakiego będę musiał poczekać do drugiej tury.
 
Sekator
 
PS.

- Sądzisz, że lemingoza nie trawi już populacji stołecznego grodu - pyta mój komputer.
- Żywię taką nadzieję, ale to choroba z powikłaniami, więc nie mam pewności – odpowiadam jako sceptyk.