Przemilczenie

Wczoraj wieczorem w głównym serwisie informacyjnym w jednej z najbardziej popularnych stacji wyemitowano bardzo szczegółową informację na temat obchodów rocznicy katastrofy smoleńskiej. Dowiedziałam się, że uroczystości zainaugurowane zostaną już 22 marca, kiedy to odbędzie koncert pod patronatem Prezydenta RP. 9 kwietnia rodziny ofiar wraz z Prezydentową udadzą się do Smoleńska, a 10 kwietnia już o godz. 7:20 na płycie lotniska Okęcie będzie okazja do wspólnej modlitwy i pojednania podczas ekumenicznego nabożeństwa. Odbędzie się też msza w Kościele Seminaryjnym, Prezydent złoży kwiaty na Wojskowych Powązkach. Wspomniano również, że z pewnością – jak co miesiąc - niektórzy udadzą się pod Pałac Prezydencki. O mszy na Wawelu zapomniano.

Ponad 10 miesięcy temu w najtragiczniejszej katastrofie w dziejach Polski po 1945 r. zginęło 96 oddanych Ojczyźnie osób. Wszystkim spośród tej ogromnej grupy należy się modlitwa i pamięć. A wszystkim tym, którzy w dniu 10 kwietnia chcą w rocznicowych uroczystościach wziąć udział, należy to umożliwić, rzetelnie przekazując informacje o każdym organizowanym wydarzeniu. Także tym, którzy chcą wspomnieć Pierwszą Parę.

Opisana sytuacja nie dziwi mnie niestety, nie zaskakuje. Uczciwa pamięć o Lechu Kaczyńskim dla wielu jest po prostu niewygodna. Pomijam częstą negację poglądów i działań Taty zarówno w mediach, jak i na salonach. Ostatnio było mi dane usłyszeć, że śp. Prezydent owszem w 2008 r. pojechał do Gruzji, prawdą jest też, że w tym kraju pozostaje powszechnie szanowany, ale w zasadzie nie bardzo wiadomo, po co tam się udał, bo Rosjanie i tak nie mieli zamiaru atakować tego kraju.

Znacznie bardziej jaskrawym jest dla mnie jednak milczenie, jakie zapanowało po tym, jak na rynku ukazał się ostatni wywiad z moim tatą. Unikalna rozmowa traktująca zarówno o życiorysie tragicznie zmarłej głowy państwa, jak i o kuluarach krajowej i międzynarodowej polityki, wreszcie o wizji państwa. Lektura po pierwsze niezwykle interesująca, zawierająca najbardziej aktualne spojrzenie śp. Prezydenta na szerokie spectrum problematyki politycznej i społecznej, po drugie: zasługująca na szczególną uwagę i komentarz choćby z racji tego, że nigdy więcej podobny wywiad nie będzie mógł zostać przeprowadzony. Pomimo upływu kilku miesięcy od ukazania się tej książki w mediach pozostała ona niemal niezauważona. Być może, patrząc z subiektywnej perspektywy, naiwnie sądzę, że nie wszyscy komentatorzy zabierają głos wyłącznie po uprzednim zakontraktowaniu swoich przyszłych wypowiedzi. Z drugiej strony milczenie na temat Lecha Kaczyńskiego w kontekście informacji, które mają walor tych pozytywnych w zderzeniu z kłamstwami na temat roli, jaką miałby odgrywać w dniu 10 kwietnia, trudno uznać za przypadkowe. Nie daj Boże – dla niektórych jeszcze okaże się, że Kaczyński nie był tym, na kogo go kreowano. Jak wówczas będzie się to miało do rosyjsko-polskiej układanki ?