Smoleński puzel

Gdzieś pod koniec lat 90-ych zeszłego stulecia  tłumaczyłam książkę Mary Stewart  This Rough Magic. Autorka ma wyjątkowy dar opisywania miejsca, w którym umiejscawia akcję, więc robiłam to z dużą przyjemnością, obiecując sobie kiedyś koniecznie nawiedzić Korfu.
Wątek podstawowy był  banalny, więc  mnie zupełne nie ruszał.  Tym niemniej w jakiejś chwili coś mi się zaczęło nie zgadzać.
Bo oto główna bohaterka w środku nocy rwie z plaży po stromej skarpie do góry. W pół drogi wydaje jej się, że coś przebiegło dróżkę i  w chwilę potem  zostaje  zatrzymana przez młodego, nieuprzejmego człowieka. Rozpoznaje go i zaczynają sie kłócić. Z kłótni wynika, że młody człowiek z kumplem przywieźli jakis łup i właśnie go transportowali pod górę, kiedy dziewoja na nich wpadła. Po chwili jednak usłyszawszy gwizd dodaje triumfalnie, że kumpel dotarł z  łupem  bezpiecznie  na górę.
Niby wszystko w porządku.
Następuje dalszy ciąg akcji bez związku z powyższym.
Jednak po jakimś czasie bohaterka, a wraz z nią czytelnik, dowiaduje się, że to, co obaj panowie targali do góry, to był człowiek na noszach! Ze złamaną nogą.
Pytanie brzmi oczywiście: jakim cudem  kumpel zdołał wtargać po stromej skarpie nosze z rannym?
Odpowiedź jest oczywista.
Kumpel sam  nie mógł wtargać noszy z rannym po stromym zboczu.

Oczywiście, zgłosiłam się z problemem do wydawcy. Autorka żyła i można było się zapytać, jak jej się udało nie zauważyć problemu i jak chce go rozwiązać.
Ostatecznie jednak postanowiłyśmy podejść do tematu pragmatycznie.
Ten fragment powieści jest kluczowy dla całości. Jednym słowem, bez niego nie ma ciągu dalszego.
Wątpliwe aby autorka była skłonna zmieniać całą książkę, aby tylko naprawić ten jeden  kawałek, w którym miś ma zamiast uszu  liście kapusty.
Poza tym wydawnictwu  niedługo wygasał copyright.
Zresztą skoro nikt poza mną od 1964 roku, kiedy książka po raz pierwszy ujrzała światło dzienne dotąd nie zauważył problemu, można było założyć, że i nikt po mnie nie zauważy.
I rzeczywiście nikt nie zauważył.

Dlatego teraz, kiedy układam sobie w głowie kawałki smoleńskiego puzla, gdzie żaden kawałek nie daje się dopasować do drugiego, zastanawiam się tylko, kto tutaj  założył, że nikt tego i tak nie zauważy, kto jest  grafomańskim autorem tejże katastrofy, a także kto ma na nią copyright . No i kiedy on wygasa.