Przekupstwo oraz walka - ich skutki

  Przysłowie głosi: „Osioł obładowany złotem wejdzie do najbardziej niedostępnej fortecy”.  W historii Polski zdarzyło się coś, co było najlepszą ilustracją tego powiedzenia.  Było to w roku 1457 w czasie wojny trzynastoletniej.  Czescy najemnicy stanowiący załogę zamku w Malborku opylili twierdzę królowi Polski Kazimierzowi Jagiellończykowi.  Wikipedia opisuje to tak:
  "W czasie wojny trzynastoletniej zamek dzięki inicjatywnie Andrzeja Tęczyńskiego herbu Topór został sprzedany w roku 1457 królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi za kwotę 190 tysięcy florenów (ok. 660 kg złota) przez czeskiego dowódcę najemników Ulryka Czerwonkę, który posiadał zamek w zastawie w zamian za zaległy żołd, z którego wypłatą zalegał zakon. Król Polski triumfalnie wjechał na zamek w dniu 7 czerwca 1457 roku. Od tej pory, aż do 1772 roku, była to jedna z rezydencji królów Polski.".
  Coryllus w swojej "Baśni jak niedźwiedź Tom II"  podaje sumę 218 tysięcy złotych dukatów i zaznacza, że była ona równa trzyletnim dochodom skarbu królewskiego i to w najlepszych latach.  Nie będę tu jednak dyskutować opłacalności tej transakcji.  Zwrócę za to uwagę na inny jej aspekt.  Gdyby zamek w Malborku zdobyto szturmem, w zaciętej walce, wtedy byłoby to jedno z największych zwycięstwo oręża polskiego /każdy, kto widział Malbork, wie dlaczego/.  Stawiano by je na równi z bitwą pod Grunwaldem i wiktorią wiedeńską.  Ponieważ jednak zamek zajęto przy pomocy przekupstwa, to wspomina się o tym niechętnie, bez entuzjazmu.  Uniknięto walki , ale również i chwały .
  Warto zauważyć, że z czymś podobnym mamy do czynienia obecnie.  Chodzi mi o komunizm i postkomunizm.  W roku 1975 ten pierwszy święcił tryumfy.  Wygrał wojnę wietnamską, a Konferencja Helsińska przypieczętowała na wsze czasy jego zdobycze w Europie.  Co w tej sytuacji można było zrobić?  Były zasadniczo dwie możliwe drogi:  Otwarta wojna z komunistami i militarne ich pokonanie, albo przekupstwo.  Pierwsza ewentualność była potwornie ryzykowna, gdyż wszystkie zainteresowane strony dysponowały dużymi zapasami broni jądrowej.  Skutkiem starcia mogła wiec być gigantyczna rzeź i niewyobrażalne zniszczenia.
  Trudno się więc dziwić, że wybrano przekupstwo.  W drugiej połowie lat 80-tych po stronie komunistycznej pojawili się chętni do zawarcia takiego dealu.  Sowiety wyraźnie bankrutowały, a rządzący nimi komuniści od dawna nie wierzyli już w ideologie marksistowską.  Decydujące były były spotkania przywódców ZSRS i USA na Islandii (Gorbaczow – Reagan 11 października 1986 r.) i na Malcie (Gorbaczow – Bush 2–3 grudnia 1989 r.).  Wszystko wskazuje na to, że ich ustalenia obowiązują do dzisiaj i pilnują ich także Stany Zjednoczone.  Warto przypomnieć, ze tak krytykowany obecnie Okrągły Stół był tylko elementem ogólnoeuropejskiej układanki, a to właśnie Amerykanie nalegali na to, by prezydentem Polski został Jaruzelski i sprzeciwiali się początkowo rozpadowi Związku Sowieckiego.
  Do tego ostatniego jednak doszło i z końcem 1991 roku zaczęła się w Europie Środkowo-Wschodniej era postkomunizmu.  Przez pierwsze kilkanaście lat wszystko szło niby dobrze.  Byli komuniści cieszyli się majątkami i nietykalnością, a szeroki ogól - konsumpcją i niewyobrażalnymi dawniej swobodami /n.p. swoboda podróżowania/.  Od 5-7 lat widać już wyraźnie, że przekupstwo też ma swoją cenę.  Uniknięto wprawdzie krwawej wojny /oprócz Bałkanów/, ale skutkiem tego była powszechna demoralizacja.
   Wynikła ona z nierozliczenia zbrodni komunizmu.  Postkomunistyczni oligarchowie stali się powszechnym symbolem tego, że zło popłaca.  Pobłażliwy stosunek do ideologii komunizmu skutkował rozplenieniem sie rozmaitych lewackich przesądów z "polityczną poprawnością" na czele.  Proszę to porównać z sytuacja po zwycięstwie nad Hitlerem i jego III Rzeszą.  Dało ono krajom Zachodu silny impuls trwąjacy przez 23 lata, a w Rosji eksploatowane jest do dziś.  Nic podobnego nie zdarzyło się po upadku komunizmu, czyli t.zw. "transformacji ustrojowej".  Uniknięto walki, ale również i chwały.