Trzy zdania prawdziwe

Nie mam. Ale może być jeszcze gorzej. Ogólnie powiedziałbym tak: punktem odniesienia dla dzisiejszej Polski jest II RP. "Bez wyobraźni II RP będziemy, jak Syzyf" - to tytuł mojego artykułu. Proszę mi wskazać punkt odniesienia na dzisiejszej polskiej scenie politycznej? No, właśnie - alternatywy nie ma. Poza Kaczyńskim nie ma nikogo. Wycinając Kaczyńskiego, wycinamy siebie. Owszem, błędem Kaczyńskiego jest polityka gabinetowa, bez angażowania społeczeństwa. Ale to dzięki niemu społeczeństwo miało dwa lata na zorientowanie się w polityce i odpowiednią formację. Zachowało się tak samo, jak za pontyfikatu JPII. Wczoraj cieszyło się, że jest, a dziś, że ma 500+.
I co z tego, ogólnie, wynika? Niestety, na 100-lecie niepodległości wyprodukowano "Koronę królów" - badziewie dla motłochu, w którym nie widać ani ówczesnej rysującej się potęgi polskiej, ani żadnej myśli. Z Kazimierza Wielkiego zrobiono lowelasa i ten wątek jest najmocniejszy. I publika to kupuje. I teraz co robić? Społeczeństwo powinno wziąć do spowiedzi Jarka, postawić mu warunki i na pole bitwy. I teraz pytanie - kto to ma zrobić? Nie ma takiego gremium. Ba, odpowiedź na to pytanie znała opozycja i stąd jej pewność siebie.
Wracając do historii, po upadku państwowości zawsze mieliśmy kłopoty z generałami - nie bardzo chcieli walczyć, a jak zaczęli, to z myślą o kapitulacji. Wyjątkiem był Piłsudski, miał swoje wahania, ale w końcu wygrał. Prawda jest taka, że nasze społeczeństwo, z różnych powodów, nie ma siły w sobie, aby wygenerować odpowiedzialnego przywódcę. Jest to bardzo zła dla nas wiadomość. Pozdrawiam.