Hajdawerkiewicz.

Hajdawerkiewicz podawał się za szlachcica i twierdził, że pieczętuje się herbem Słup.
  Za szlachcica, dodajmy  podawał się drobnego - jednego z tych,  co to się u pańskiej klamki czepiali.
  Takich, nazywając rzecz po imieniu - zaściankowych. A jak zaściankowych – to i ksenofobicznych. Nieznoszących  szczerze kacerzy i mniejszości narodowych.
  Na co dzień posługiwał się mową nienawiści , a trudnił się dorzynaniem watah.  Dyskretnym i z zachowaniem wszelkich pozorów nieszczęśliwych wypadków i innych zdarzeń losowych.
  Jak jakaś wataha była niedorżnięta – to mu hetman (ten co to mówił o sobie „jam nie z soli ani z roli, jeno z teczki u uboli”, czy jakoś tak) dorżnięcie zlecał.
  Hajdawerkiewicz dostał wreszcie ordynans niezwykły: dorżnięcia Rzplitej.
  Całej.
  I dorżnął.
  Historia nie zna jego dalszych losów, choć plotki krążyły, że w uznaniu swych parszywych zasług otrzymał mandat poselski w Sejmie.
  Rozbiorowym.