Zupa żurek mniamm...

Może jestem nietypowym człowiekiem. Kocham nasze tradycyjne polskie zupy. Czyli nie jestem twardym maczo. Takim, który przede wszystkim musi rzucić się na kawał mięsa. A w obecnej modzie, również w kręgach tych aspirujących do arystokracji elitarnej, najwspanialszą metodą pożerania jest grill. Jak się zastanowiłem (już nasycony dobrą zupą), to wydumałem, ze pewnie to jest atawizm. Powrót w marzeniach do jaskini z rozpalonym ogniskiem, gdzie nad ogniem właśnie grillowało się duże kawały mięsa, a nawet wypatroszonego i odskórzonego solidnego bawoła. Odkrojony kawał takiej pieczeni dla prawdziwego jaskiniowca, co dzisiaj starają się naśladować współcześni, musi być taki, że potrzeba aż obu rąk, by zatopić zęby, jak tygrys szablo zębny, w solidnym kęsie. Często ci współcześni, bo się po latach wydelikacili i stali się wyrafinowani, to kawał pieczeni zamieniają w wielopiętrowe hamburgery. Dla mnie to fuj! Aby jeść coś takiego to trzeba się porządnie uświnić. No i jeszcze zagryzać frytkami. Blee...

Tak więc mamy nasze polskie zupy.  Cały świat zjeździłem i wiem, że nasze są najlepsze. Chociaż w niektórych krajach się starają. Chińska Wonton to aromatyczny rosół z pierożkami. A główny aromat, co odkryłem po czasie, to przyprawienie kolendrą, które to zioło jest u nas mało znane,
A Francuzi z południa mają swoje morskie Bouillabaisse (bujabes). Najlepsze w Prowansji, a dla mnie z okolic Marsylii (nastaw się na to, że to 40 – 60 Euro za porcję). To w pewnym sensie arcydzieło gastronomiczne oparte na owocach morza. Czyli po włosku słynne frutti di mare. Tam jest wszystko co daje się złowić, albo wynurkować pod wodą. Oprócz kawałków ryb to muszą być krewetki, małże, ośmiorniczki i co tam jeszcze Bóg da. Mocno przyprawione i pamietajmy, że France to mocne czosnkojady.
Mimo tego, że to francusko – śródziemnomorskiego wyrafinowanie, wyżej jednak cenię starożytny kreolski przysmak Luizjany, na brzegach Zatoki Meksykańskiej, czym jest Gumbo.
Gumbo to kultowa gęsta zupa albo jednogarnkowe danie wywodzące się z Luizjany. Choć dziś kojarzy się głównie z kuchnią kreolską i cajun, jej korzenie sięgają rdzennych plemion Ameryki (np. Choctaw), a także wpływów afrykańskich i francuskich.
Czym jest gumbo?
Baza: gęsty bulion zagęszczany zasmażką (roux) lub sproszkowanymi liśćmi sassafras (filé powder), co jest tradycją indiańską.
Składniki: często mięso (kurczak, kiełbasa andouille) lub owoce morza (krewetki, kraby), dużo warzyw — klasyczna "święta trójca": cebula, seler naciowy, papryka.
Przyprawy: pikantne, aromatyczne, czasem z dodatkiem okry (okra), która również zagęszcza. [ Na końcu daję przepis jak możesz sam to w domu zrobić. Nawet okrę już u nas można zdobyć]
* * *
No i proszę! Sami widzicie, jak to jest, jak fanatyk dorwie się do swojego Idee fixe – obsesyjnych myśli, silnie zakorzenionej na stałe w umyśle.
A z tym Żurkiem wcale nie chodzi o naszą – polską – najlepszą zupą na świecie.


No to dywagacje na innym polu. Taki Donaldinio uważa siebie, bo oni, ci politycy, kochają tematy kynologiczne, za owczarka alzackiego. Rany, to dopiero mania wielkości. Na razie jeszcze nie wymyśliłem odpowiedniego określenia do takiej lokajowości i służebności wobec tego "Ja, ja, nicht versteie" jaśnie pana w Pickelhaube. Choć może Tante Markela, tfu – Angela, utworzyła wielkie związki matczyne...
Także niektórzy wiejscy politycy mają fiksacje łowieckie. Taki jeden, zaraz... Aha, już wiem! To przecież słynny Szogun, niejaki, przyznam – typowo wieśniacki Komorowski, co się przechwalał, że jednym strzałem z dubeltówki potrafi ustrzelić nawet dwie Kaczki naraz. Tak – to ten co radził prezydentowi Ameryki, by lepiej pilnował swoje żony.
To chyba taki zwierzyniec, jak ten epokowy "Folwark Zwierzęcy" Orwella.
Taki właśnie usunięty do konta Władca Więzieni, co to aresztantkom wydobywczym kazali sikać do butelki; będąc w rzeczywistości ratlerkiem, myślał niemal do końca, że jest przynajmniej bulterierem (kurcze może jednak miał racę, bo teraz najmodniejsze są miniaturowe bulterierki). Natomiast ten od tradycyjnej polskiej zupy śni o sobie, że on to dopiero pokaże, jaki strasznym jest anatolian. To podobno rasa nie do okiełznania. Nawet swojego pana, jak coś mu się nie spodoba, zagryzie w minutę. Takie właśnie sny ma większość uroczych kieszonkowych Chihuahua. To jednak niebezpieczne cwaniaki i złoczyńcy pierwszej kategorii. Potrafią nawet niesione na rękach przez prawdziwą damę w sukni balowej na imprezę w pałacu, w najlepszym momencie ją obsikać od góry do dołu. Taki drań.


* * *
Ci nasi wspaniali przywódcy, gdy w snach przyjmują tę psią naturę, czyli teoretycznie "pies przyjaciel człowieka", ukrywają w głębokim lochu swojej niepamięci taką historyczną prawdę: - młodzi kandydaci do służby w SS Hitlera, na początku szkolenia dostawali małe szczeniaki, które mieli karmić, wychowywać i oczywiście – zaprzyjaźniać się. Gdy zbliżał się już końcowy moment, gdy już pod pachą wytatuowali sobie jakże germański symbol, dostawali bagnet ( te najlepsze z wytrawionym w stali napisem Meine Ehre heißt Treue – mój honor to wierność ) i pistolet Walther PPK dostawali prosty rozkaz – zabij tego swojego psa. Na przykład wyobraź sobie, że to Jude. Albo Polacke.


Nie mogę zapomnieć o tej naszej zupie Żurek. Czasami mają taki paskudny koszmar: - nabrany łyżeczką do ust napój, gdzie często zębami trzeba treść jeszcze pogryźć, spada do paskudnego piekła żołądkowych kwasów. Jednak niedługo po tym może sobie ten Żurek odpocząć, spokojnie przesuwając tym jak kroki poloneza, ruchem robaczkowym. A gdy wreszcie nagle zobaczy to legendarne światełko w tunelu, to wpada w nagła panikę, bo uświadamia sobie, że już za chwilę znajdzie się w klopie.

To między innymi dlatego nigdy nie chciałem zostać politykiem.


=======================================================================================================================================================

Kreolskie Gumbo – Przepis Domowy

Składniki (6 porcji):
Mięso i/lub owoce morza
– 2 udka z kurczaka lub pierś (może być też indyk),
– 200–250 g kiełbasy wędzonej (np. dobrej wiejskiej lub chorizo),
– opcjonalnie: 200 g krewetek (może być mrożonych).
Święta trójca warzyw
– 1 duża cebula,
– 1 czerwona papryka,
– 2 łodygi selera naciowego,
– 3 ząbki czosnku.
Zagęszczacz (roux):
– 80 ml oleju lub masła klarowanego,
– 80 g mąki pszennej.
Bulion:
– 1 litr rosołu drobiowego lub warzywnego.
Przyprawy:
– 1 liść laurowy,
– 1 łyżeczka tymianku,
– 1 łyżeczka słodkiej papryki,
– ½ łyżeczki pieprzu cayenne (lub do smaku),
– 1 łyżeczka suszonego oregano,
– sól i świeżo mielony pieprz.
Dodatki:
– 1 puszka krojonych pomidorów (400 g),
– 100 g okry (jeśli dostępna – w Polsce najłatwiej kupić mrożoną; w razie braku można dodać łyżeczkę skrobi kukurydzianej),
– świeża natka pietruszki,
– ryż biały – ugotowany osobno.
Przygotowanie:
Roux – serce gumbo:
W garnku o grubym dnie rozgrzej olej lub masło, wsyp mąkę i mieszaj nieustannie na średnim ogniu przez ok. 15–20 minut, aż masa nabierze koloru ciemnego orzecha (brązowego).
Uważaj, żeby nie przypalić – to ważny etap, który nadaje smak i kolor.
Dodaj warzywa:
Do gorącego roux wrzuć pokrojoną cebulę, paprykę, seler i czosnek. Podsmażaj 5 minut, aż zmiękną i przejdą aromatem.
Mięso:
Pokrój kurczaka i kiełbasę w kostkę/plastry, dodaj do garnka i smaż przez 5–6 minut, aż się zarumienią.
Bulion i przyprawy:
Wlej bulion, dodaj pomidory, liść laurowy i resztę przypraw.
Duś pod przykryciem na małym ogniu ok. 45 minut.
Końcowe dodatki:
Jeśli masz okrę – wrzuć ją teraz (zagęści naturalnie zupę).
Na koniec dodaj krewetki (jeśli używasz), gotuj jeszcze 5 minut.
Dopraw solą, pieprzem i posyp pietruszką.
Najlepiej smakuje po kilku godzinach – kiedy smaki się przegryzą.


Smacznego!