To ja pierwszy przepłynąłem przez śluzę

Tak, tak - dziadyga nie oznacza jeszcze, że to inwalida. 
Ja pierwszy przepłynąłem Przekop Mierzei Wiślanej. Zobaczcie w Internecie. Zwykłym kajakiem z napędem wiosłowym.

Myślę - co tam, jesteś jeszcze dosyć sprawny i odważny, a parę kilometrów wiosłowania to pestka. Szczeniaki mogą, to ja nie? Na dodatek mam takie certyfikaty, że ci entuzjaści żeglugi szuwarowej mogą sobie tylko pomarzyć.
Więc nie zastanawiając się długo, poprosiłem mego kumpla ze studiów, który już 50 lat, rokrocznie organizuje popularne spływy kajakowe, w tym moje ulubione w Borach Tucholskich, by mi coś pożyczył na jednodniowe pływanie.
Ok - powiedział - wybrał mi jakieś leciutkie Pungo, wiosełko i oczywiście dobry kombinezon, gdybym jednak się wywrócił. No i oczywiście wodoszczelny plecak. Już raz utopiłem niezabezpieczoną kamerę, więc wiem, że wodoszczelność na ważne rzeczy jest obowiązkowa.

Kajak taki leciutki, że mogłem go nawet jedną ręką nosić. Rachu ciachu, sprzęt na dach i jak zwykle Obwodnicą, potem nieco przez Gdańsk i dosłownie w godzinkę jestem na miejscu. Zaparkowałem nieco dyskretnie, przebrałem się jak trzeba i na wodę. A tam już kłębiło się od szuwarowców. Byłem zdegustowany, bo już nie było prawdziwych szyprów, brodatych, z fajką w zębach i obowiązkową czôpką ( ja miałem kapucę). Kurcze - sami przebierańcy niemalże z Marszu Równości. Ale, o dziwo, nie byłem jedynym kajakarzem. Poczułem się raźniej.

No i przepłynąłem. Panamski i Suezki mogłem to czemu nie Wiślany. Nawet nie było dreszczyku emocji. Formozowcy się nie czepiali. Cumownicy życzliwie spoglądali z góry. ZOMOwców nie było.

No to sobie przepłynąłem.

I tyle.