Takie przypomnienia są fajne. Może powinniśmy sobie jakoś regularnie przypominać to, co w życiu było wielkie, piękne, fajne, cenne itd. Brak tej pamięci, zastępowany jest medialnie tworzonymi śmieciami z teraźniejszości.
Taki powrót pamięcią i świadomością do chwili z naszego życia i doświadczenia szczególnej, to byłby jakiś rodzaj świętowania. Celebrowania tego, co w nas dobre, może najlepsze. Nie tylko samych urodzin, ale też perełek z naszego życia.
Może róbmy tak?
zdjęcie Claude Tranchant
ps. Robert napisał dzisiaj - właśnie idzie - "But the most important part of it is the connections you make with people." / "Najważniejsze są relacje, jakie się tworzy z ludźmi".
What kind of connections with ppl we made on daily basis? / Jaki rodzaj relacji tworzymy w codzienności naszej?
kind of connections
* Pisać to palcem, na wodzie https://www.tekstowo.pl/…;
(...)Może trzeba zapomnieć to wszystko
Może pisać to palcem na wodzie
* падал
https://www.tekstowo.pl/…
Я сегодня вышел, ходил и падал, ходил и падал Я лежал и плакал о том, что мне ничего не надо Я бежал и думал о том, что плохо бежать по краю Только то и радует то, что я ничего не знаю Я упал упал упал Я устал устал устал Я бежал спешил домой Там где ты была со мной За окно светало и темнело и светлело То и дело падало что-то падало то и дело Я закрыл окно, и вокруг меня ничего не стало Только солнце плыло и звенело и дрожало Никого напротив меня напротив меня напротив Только солнце против меня напротив меня напротив Я гляжу в огонь, он горит и светит Я лежу боюсь, что меня заметят Через годы-годы, через воды, через беды Еду-еду у-у-у Через беды-беды, через годы, через воды Еду.
* epitaph
https://www.tekstowo.pl/…
The wall on which the prophets wrote Is cracking at the seams. Upon the instruments of death The sunlight brightly gleams. When every man is torn apart With nightmares and with dreams, Will no one lay the laurel wreath When silence drowns the screams. Confusion will be my epitaph. As I crawl a cracked and broken path If we make it we can all sit back and laugh. But I fear tomorrow I'll be crying. Yes I fear tomorrow I'll be crying. Yes I fear tomorrow I'll be crying. Between the iron gates of fate, The seeds of time were sown. And watered by the deeds of those Who know and who are known; Knowledge is a deadly friend If no one sets the rules. The fate of all mankind I see Is in the hands of fools. The wall on which the prophets wrote Is cracking at the seams. Upon the instruments of death The sunlight brightly gleams. When every man is torn apart With nightmares and with dreams, Will no one lay the laurel wreath When silence drowns the screams. Confusion will be my epitaph. As I crawl a cracked and broken path If we make it we can all sit back and laugh. But I fear tomorrow I'll be crying, Yes I fear tomorrow I'll be crying. Yes I fear tomorrow I'll be crying Crying.. Crying... Yes I fear tomorrow I'll be crying Yes I fear tomorrow I'll be crying Yes I fear tomorrow I'll be crying Crying...
* Cud niepamięci
https://m.youtube.com/wa…
Gdy wszystko idzie źle
(...)
Wydaje Ci się, że
Tak pozostanie już
Lecz okazuje się, że nie
(...)
Wszyscy równi wobec czasu i płomienia
(...)
(bo)
To tylko chwila, może dwie
Na nic lamenty, utyskiwania
Co było wczoraj odeszło w cień
Niepamięci niech się święci cud
Niepamięci cud...