Wielguśne paniusie mieszają

Pamiętam „akcje bezpośrednie” pewnego POsła (świadomie pomijam tu nazwisko, by wraz z podobnymi „zamieszańcami” odsyłać je w niebyt), wspierające Ruch Autonomistów na Śląsku, który nachalnie agitował siedząc na wózku inwalidzkim. Gdy jego bezczelność w kwestii rozwalania integralności terytorialnej Polski przekraczała miarę (najpierw indagował, a potem atakował), człowiek zaczepiany wręcz się mitygował, żeby V Kolumna, czyli akolici niepełnosprawnego, nie zaczęli krzyczeć „co, kalekę chcesz uderzyć...!?”. Wiele takich sytuacji – szantażu moralnego tego obecnie euroOsła PO – ową namolną antypolską agitkę obserwowałem z niesmakiem, np. w Parku Śląskim.
Andrzej Rozpłochowski słusznie pisze w korespondencji mejlowej:
„W chwili obecnej na terenie Sejmu mamy do czynienia, w mojej opinii, z polityczną i społeczną hucpą, dla celów której cynicznie wykorzystuje się niepełnosprawne dzieci i inne osoby. Posłanka N z kropką (Scheuring-Wielgus – przyp. ZK), która niepełnosprawnych chce zabijać w łonie matki, wprowadziła na teren Sejmu żyjące osoby niepełnosprawne w towarzystwie ich opiekunów i rzekomo w trosce o ich byt. Grupa tych ludzi koczuje na sejmowym korytarzu, co bez względu na intencje powinno być działaniem bezprawnym. Jeżeli ktoś uważa, że coś takiego jest możliwe np. w Parlamencie Stanów Zjednoczonych lub innych szanujących się państw, to bardzo się myli. Tam takich osób nie byłoby zaraz po podjęciu przez nie okupacji, a konsekwencje poniósłby też polityk, który to sprowokował, gdyż tam – cel nie uświęca środków! Ale mamy do czynienia z Polską, w której ciągle wiele spraw stoi na głowie, wszystkie chwyty są dozwolone, bo tak wielki jest stan społecznego rozpasania, a ludzie odpowiedzialni często po prostu boją się skutecznie temu przeciwstawiać.”
Warto w tym miejscu przypomnieć, że od razu do gry (kalekami) jako pierwszy włączył się Pałac Prezydencki, co powinno już wówczas dawać do myślenia: tam, gdzie jest pan rezydent Adrian, można mieć pewność, że będzie zamieszanie.
No i teraz, gdy rząd już prawie wyszedł na prostą ze spełnianiem postulatów owej grupki protestujących, żądających – co było jednak do przewidzenia – wyłącznie żywej gotówki – udając się „z niekłamaną troską” do Parlamentu, podtrzymanie przygasającego zarzewia podjęła się Pierwsza Dama, Kornhauser-Duda. Która ponoć, z domu wyniesiony i na salony przeniesiony, ma bardzo duży wpływ na małżonka. Ech te wielguśne nazwiska rodowodowe...!