Nieobrotowi

 
 
Strategia życia, podług „pragmatyków”, polega na obrotowości. Na słynnym :„Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek”. Przy czym często ogarek i świeczka są wymienne zależnie od doraźnej  potrzeby. To się, według nich nazywa, „mocnym staniem na ziemi’ i jest rzekomo wyższym stanem inteligencji.
Obracanie się „frontem do klienta” przynosi zwykle spore korzyści w „bezkonfliktowym przeżywaniu życia”, czyli w egzystencji oportunistycznej. Która się streszcza w : łatwo i przyjemnie.
- Każą, proszę pana, to ja i owszem, bo cóż robić? A nie każą, to ja w życiu, bo po co się narażać? Co mi to da, prawda?
 
Taka jest codzienność milionów „szarych myszek”, które żyją żeby żyć . U których samo wyobrażenie ryzyka, czy nawet niezależnej decyzji,  wywołuje piskliwy popłoch. Można je oplatać więzami przeróżnych doraźnych „praw”, całkiem nawet nieprawych. Otoczyć zasiekami ustaw i przepisów, poza które nie będą się wychylały wzajemnie się pilnując.  Można im lepić świat podług wszelkich fantazji, nawet najbardziej wynaturzonych. Przełkną każdą , choćby i nawet najbardziej wymiotną. Zmuszą się, a przełkną. Tak już mają.
- Bo inaczej nie można, proszę pana, jeśli się chce przeżyć. No musi się!
 
Czasem jednak ten „ciężko wypracowany” ład słodkiego oportunizmu burzą im jacyś nieprawdopodobni - Nieobrotowi.
Jak ojciec Kolbe, czy „Inka”…
 
- Całkiem niezrozumiali, proszę pana. Całkiem nie…Chociaż no, oczywiście, wielcy byli…
Ale dlaczego…?
/.../
I po co nam
Kolbe czy Inka?
Nam przecież
wystarczy świnka
skarbonka...