Grecja czyli warto twardo negocjować

Aleksis Cipras, prowadząc rozmowy w Brukseli, dał jasny sygnał Polsce, że na forum unijnym warto twardo negocjować. Grecki premier nie ugiął się, przeprowadził referendum i dzięki temu wzmocnił pozycję negocjacyjną swojego kraju. Wynik negocjacji pokazał, że "zwycięzców jest dwóch", a pozycja przewodniczącego Rady Europejskiej Donalda Tuska, w trójce unijnych przywódców, słabnie.

Już wcześniej wspominałem, że gdy Unia Europejska twierdzi, że któryś ze szczytów będzie "szczytem ostatniej szansy", to tak naprawdę znaczy to, że jest to "szczyt przedostatniej szansy". I dlatego też byłem zdania, że ostatecznie dojdzie do porozumienia z Atenami, ponieważ europejscy przywódcy i grecki biznes nie chcieli Grexitu. Było zatem oczywiste, że wszystko skończy się dobrze.

Zwycięzcami są zarówno grecki premier, Aleksis Cipras, jak i przewodniczący Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker. Cipras wygrał w wymiarze zarówno wewnętrznym, greckim, jak i międzynarodowym. Teraz rośnie także pozycja Junckera, podczas gdy pozycja Donalda Tuska w "unijnej trójce przywódców", obok jeszcze przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Martina Schulza, słabnie.

Grecy, po zakończeniu negocjacji w Brukseli, "mają poczucie, że zmusili Unię Europejską do ustępstw". Zawarto pewien kompromis; Juncker będzie teraz twierdził, że jest to zwycięstwo obu stron – i dobrze. Aleksis Cipras, prowadząc rozmowy w Brukseli, dał jasny sygnał Polsce, że na forum unijnym warto twardo negocjować. Grecki premier nie ugiął się, przeprowadził referendum i dzięki temu wzmocnił pozycję negocjacyjną Grecji wobec Brukseli.
Jaka zatem lekcja wypływa z greckiego kryzysu i groźby Grexitu, której Unii udało się uniknąć? Grecja jest przykładem, że samo członkostwo w strefie euro nie chroni od kryzysu, a brak własnej waluty ten kryzys pogłębia, bo nie ma stabilizatora w postaci waluty narodowej. To, co działo się w Hiszpanii, Portugalii, na Cyprze, ale także w Irlandii, pokazuje, że euroland, w gruncie rzeczy, jest dobry dla państw silnych gospodarczo, choć nawet one mogą dostać pewnej zadyszki.

Kraje poza strefą euro, takie jak Wielka Brytania czy Dania, przechodzą przez kryzys relatywnie suchą stopą, podczas gdy państwa eurozony, takie jak Słowacja, muszą zapłacić haracz za Grecję. Nie wpiszemy się w narrację, że wejście do strefy euro to pomysł racjonalny. PiS będzie broniło racjonalizmu w polityce międzynarodowej, A Grecja jest spektakularnym dowodem na to, że raczej warto być w Unii Europejskiej niż w eurolandzie.


*rozmowa z Onetem (13.07.2015)