Nowy Porządek Europejski ...?

Przyznam się, iż długo nie byłem w stanie zrozumieć, skąd pomysł na zmianę ambasadora USA w Polsce. Przypomnijmy, iż urzędujący na tym stanowisku przez 3 lata Lee Feinstein został przedwcześnie „zdjęty” w 2012 roku. Jego miejsce zajął doświadczony dyplomata Stephen Mull, o którym możemy dowiedzieć się, iż:

"w przeszłości Mull dwukrotnie już pełnił służbę dyplomatyczną w Warszawie. W latach 1984-1986 był sekretarzem w ambasadzie amerykańskiej, a w latach 1994-1997 pełnił tam funkcję radcy politycznego. Później był m.in. ambasadorem USA na Litwie, a ostatnio pełnił obowiązki dyrektora wydziału spraw polityczno-wojskowych w Departamencie Stanu.

Jak przypomniała Clinton, w czasie swej pierwszej misji w Warszawie, za czasów rządów komunistycznych, Mull przekazywał oświadczenia ówczesnego prezydenta Ronalda Reagana do Lecha Wałęsy. Władze PRL oskarżyły go wtedy o szpiegostwo i na trzy miesiące przed zakończeniem misji nakazały mu opuszczenie kraju. " - http://niezalezna.pl/34165-nowy-ambasador-usa-ciekawa-nominacja




W przypadku tej nominacji mnożyły się spekulacje na temat przyczyn tej zmiany, które ustępujący ambasador zbył w niezbyt wyszukany sposób:
 
„… sprawdziłem w galerii zdjęć, którą mamy w ambasadzie, jak długo służyli moi poprzednicy. Okazało się, że ich kadencje różniły się - niektórzy byli dwa lata, niektórzy trzy, a niektórzy dłużej. Standardowy okres dla nas to właśnie trzy lata. I właśnie dlatego wracam do Stanów Zjednoczonych”  - http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Lee-Feinstein-ambasador-USA-zdradza-powody-wyjazdu-z-Polski,wid,15029341,wiadomosc.html?ticaid=112d63&_ticrsn=3
 
Zbieg okoliczności czy plan?
 
To był koniec 2012 roku. Tymczasem już   następny  rok przyniósł bardzo ważne wydarzenie – szczególnie dla naszego regionu. Mam na myśli „Maidan” i wydarzenia przełomu 2013/2014  roku na Ukrainie. Skoro mowa o naszym sąsiedzie to zawsze zastanawiało mnie, skąd się wzięła taka precyzja w wyborze momentu protestów. Miały one bowiem miejsce  w jedynym możliwym terminie – podczas olimpiady w rosyjskim Soczi. Tylko wtedy można było urządzić protesty, nie obawiając się reakcji wojskowej ze strony Rosji, która zajęta była budowaniem wizerunku „obliczalnego mocarstwa”. Przypadek? Być może – choć jak dla mnie zastanawiający. Nie chcę nic odbierać obywatelom Ukrainy – możliwe jest jednak, iż ktoś im dopomógł.

Jak się później okazało, zaraz po zakończeniu Olimpiady Putin przystąpił do działań, których wcześniej nie mógł prowadzić z oczywistych względów. Warto w tym miejscu zauważyć, iż to USA są państwem, które najbardziej pomaga teraz Ukrainie. Wbrew spiskowym teoriom to jednak chyba nie Niemcy wspomagały rewolucję, pomimo obecności Kliczki. Czy zatem powołanie nowego, doświadczonego w bojach z komunizmem ambasadora USA w Polsce miało związek z planowanymi wydarzeniami na Ukrainie? Czy to z Polski USA wspierały wydarzenia na Ukrainie? Z pewnością nie robiono tego z terenu Ukrainy, kontrolowanej wtedy przed Janukowycza.
 
Przypadkowe spotkanie czy początek nowego układu?
 
Rewolucja na Ukrainie jest już za nami. Ukraina ma nowego prezydenta. Tak się przy tym składa, iż ten prezydent,  Petro Poroszenko, swoją pierwszą wizytę złoży nigdzie indziej jak  właśnie w Polsce. Oczywiście najważniejsza będzie możliwość jego spotkania z Obamą, jednak fakty pozostają faktami. Jak dobrze wiemy, w języku dyplomatycznym wybór  kierunku pierwszej  wizyty jest bardzo symboliczny i pokazuje priorytety danego państwa w polityce zagranicznej.

Fakty są więc następujące – w Polsce dojdzie do spotkania  prezydentów USA, Ukrainy i Polski. Jeśli złożymy wszystko w całość to rysuje się ciekawa perspektywa. Być może jesteśmy świadkami tworzenia nowego porządku w Europie, zaplanowanego przez USA. Kryzys na Ukrainie pokazał dobitnie, iż Unia Europejska ma sprzeczne interesy i nie jest skłonna do przeciwstawiania się Rosji. Interesy Unii nie zawsze też pokrywają się z celami USA. Na taką postawę stać  natomiast(z różnych powodów) Polskę i Ukrainę(oraz państwa bałtyckie). Czy tworzy się  więc nowy układ, który uczyni z Polski i Ukrainy przyczółek USA, stabilizujący sytuację w Europie i utrudniający Rosji dalszą ekspansję? Czy USA zniecierpliwione są nieporadnością Niemiec jako jedynego gwaranta stabilności w rejonie?



Jeśli taki scenariusz jest faktycznie rozważany, to można spodziewać się pomocy militarnej USA dla naszych państw. W wariancie optymistycznym, Polska (i w mniejszym stopniu Ukraina) stałyby się odpowiednikiem Izraela – czyli silnie uzbrojonego sojusznika. W grę wchodzi też polityka energetyczna i sprzedaż naszym państwom paliw z USA, po niższej cenie niż oferowana przez Rosję. Również i wydobycie gazu łupkowego wchodzi w grę – tak się bowiem składa, iż złoża takie są obecne w Polsce i Ukrainie, a USA mają jako jedyne duże doświadczenie w wydobyciu. Nowy układ pozwoliłby USA „kontrolować” cały niemal rynek  łupkowy na świecie, co jest arcyważne z punktu widzenia USA jako głównego beneficjenta „rewolucji łupkowej”.
 
Waszyngton – obawy i  plany mocarstwa
 
Ciekawostka – oprócz  powyższego scenariusza  rysuje się też inny, dla nas niebezpieczny. Mam na myśli udział eurosceptyków w przyszłym europarlamencie.  Kilka dni temu media obiegła kontrowersyjna wypowiedź(przynajmniej z naszego punktu widzenia) Marine Le Pen:
 
„Przywódczyni francuskiego skrajnie prawicowego Frontu Narodowego Marine Le Pen oświadczyła, że podziwia prezydenta Rosji Władimira Putina za nieustępliwość wobec politycznych nacisków z zagranicy. Dodała, że darzy szacunkiem kanclerz Niemiec Angelę Merkel.” - http://wiadomosci.onet.pl/swiat/marine-le-pen-deklaruje-podziw-dla-putina-i-szacunek-dla-merkel/4m35c
W tym samym wywiadzie LePen stwierdziła:

"O Rosji mówi się wiele rzeczy, ponieważ przez lata była ona demonizowana zgodnie z poleceniami USA. Powinno być jedną z wielkich cech charakteru państwa europejskiego formowanie swej własnej opinii, a nie patrzenie na wszystko z perspektywy USA"
 
Czy może być dla USA coś bardziej niebezpiecznego, niż oś Paryż – Berlin – Moskwa ponad głową Waszyngtonu? Byłby to koniec kontroli USA nad Europą. O ile można rozumieć Paryż, o tyle z naszego punktu widzenia uniezależnienie Europy od USA jest niebezpieczne. Scenariusz zakładający, iż USA będą chciały zachować wpływy w Europie i postawić tamę Rosji tanim kosztem jest więc całkowicie realny. Tanim kosztem, ponieważ rękami Polski i Ukrainy, co pozwoli USA skoncentrować się w rejonie Azji, gdzie Chiny coraz mocniej naciskają sojuszników USA.

W całej układance niewiadomą pozostaje jednak wybór partnera dla Waszyngtonu. Czy postawią na bardziej lojalne, ale niekoniecznie elastyczne  w kwestiach obyczajowych    PiS? Czy też na mniej lojalnego, ale zupełnie sterowalnego w kwestiach propagowania wartości „demoliberalnych” partnera w postaci PO? Myślę, że dowiemy się tego już niebawem. Zbliżają się wybory samorządowe, a następnie parlamentarne. USA mają czym grać – dysponują wiedzą nie tylko o Smoleńsku, ale też o „największej w historii” aferze informatycznej, w którą zamieszana jest amerykańska firma. Najbliższe miesiące pokażą  czy Waszyngton zdecydował się na tworzenie osi politycznej w naszym regionie i kogo wybrał na partnera w Polsce.
 
Ksawery Meta-Kowalski
 
PS. Dla miłośników teorii spiskowych. Czy wspólne mistrzostwa Europy organizowane w Polsce i na Ukrainie w 2012 były przypadkiem, czy też elementem planu, zbliżającym oba państwa?