O Polakach i Niemcach inaczej

Przechodząc przez ulicę w Hamburgu nie muszę martwić się o to, że ktoś nie zahamuje, zapomni, albo drugim pasem wyrwie do przodu jakiś wariat. Na przejściach dla pieszych nie ma krawężników, a te wzdłuż ulic są zaokrąglone i niskie. Łatwiej parkować auto na chodniku. Nie wiem, dlaczego, ale mając lat jedenaście, jeszcze w głębokiej komunie u progu rządów Gierka pomyślałem sobie, że będziemy Zachodem, jak w miastach będą czyste i równe chodniki. Jeżdżąc z chórem po Europie widziałem te piękne chodniki i tak mi wyszło z moich kalkulacji, że one są decydujące. Niby drobiazg, ale niejeden kierowca wie, co to znaczy wjechać na polski krawężnik. W Europie wrze, ale to wrzenie, spowodowane aneksją Krymu przez Rosję, w Niemczech, na ulicy, w sklepie, jest praktycznie niesłyszalne. O zagrożeniu mówią politycy i media, ale nie zwykli Hamburczycy. Oni żyją nad wyraz spokojnie, bez pośpiechu, zarówno ci rodowici jak i liczni imigranci. Nie spieszą się i dlatego może przez siedem dni, nie zdarzyło się ani razu, by kierowca nie zatrzymał się przede mną na pasach. Co to ma do nas? Wbrew pozorom dużo.
 
 
Nie dlatego, że owo „ustępowanie” pieszemu na pasach, ciągle jest u nas jakimś wyjątkowym poświęceniem i wyrazem wyjątkowej kultury kierującego, tylko dlatego, że z paroma sprawami musimy u siebie zrobić sami porządek. Jeden przykład. W pewnym polskim, państwowym szpitalu, jest oddział zamknięty dla zwykłych pacjentów. Leczą się tam praktycznie sami Niemcy. Jak to jest zorganizowane, jak to jest prawnie rozwiązane, nie wiem, ale coś jest nie tak z nami. Moja przyjaciółka z Hamburga utraciła najbliższą jej osobę. Do dziś, a minęły już trzy miesiące od pogrzebu, do jej rodziny przychodzi co jakiś czas lekarka zmarłej z kwiatami. Odwrotnie, niż u nas, gdzie to my pędzimy z kwiatami (oby tylko), żeby dziękować za opiekę lekarską czy pielęgniarską.
 
Obserwując rynki wewnętrzne Niemiec i Polski, państw bardzo mocno powiązanych ze sobą gospodarczo, choć praktycznie tylko w jedną stronę, rodzi się nie nowe pytanie, czy jesteśmy handlowym śmietnikiem Europy i do tego jednym z najdroższych. Mieszkaniec Białegostoku tego nie doświadczy, ale mieszkaniec Zielonej Góry czy Szczecina, jak najbardziej. Niemal każdy produkt spożywczy czy chemiczny, o tej samej nazwie, jest w Niemczech lepszy, niż w Polsce. Pisanie o proszkach to banał, rzecz dotyczy bowiem większości artykułów: płynów do mycia naczyń, kawy, wędlin, serów, past do zębów. Do tego wszystkiego, ceny w Polsce na wiele tych podstawowych produktów są wyższe. Kupujemy jakieś niedorobione kawy znanych marek, wybrakowane czekolady, proszki i sery. Nie wiem, czym się różnią polskie kury od niemieckich, ale znoszą ekologiczne i zdrowe jaja (oznaczone jedynką – wolny wybieg lub zerem – chów ekologiczny) taniej niż w Polsce. A jaj u nas pod dostatkiem. „Jedynki” w nie tanim sklepie „Edeka” kosztują jedno euro. W Polsce, w hipermarketach są sprzedawane średnio po 7-8 złotych. Coś jest nie tak. Tańsza siła robocza, a ceny wyższe, i tak praktycznie z każdym produktem. Jesteśmy po prostu na wielką skalę rolowani przez zachodnie koncerny spożywcze, które wysyłają do Polski „wybrakowane” towary, a płacimy za nie drożej niż w Niemczech. Jeśli produkt jest polski, to nic z tego. Też zapłacimy więcej. O przecenach w Polsce i promocjach nie ma sensu się rozpisywać, nijak się to ma do Berlina czy Londynu. A ludzie to akceptują, mało tego, mówią nawet, że w tym dyskoncie to jest tanio i poprawiła się jakość.
 
Ekipa Tuska zrujnowała polską edukację. Dziesiątki podręczników do tej samej klasy, bałagan, przekłamania dotyczące naszej historii, poprawność polityczna na każdym kroku i nadmiar wiedzy teoretycznej. Niby nasi uczniowie wiedzą dużo, ale z tej wiedzy niewiele korzystają. 11 –letni Ralf chodzi do publicznej szkoły w Hamburgu. Zwykła szkoła, jakich tu wiele. Jest w piątej klasie, czyli w pierwszej klasie gimnazjum, bo tu nauka w gimnazjum rozpoczyna się o rok wcześniej, niż u nas. Co zwraca uwagę? Jego klasa, jak każda inna na tym poziomie, ma w tygodniu dwie godziny teatru, dwie godziny nauki gry na instrumentach, dwie godziny sztuki i dwie godziny praktycznych zajęć z techniki. Do tego dziewięć godzin angielskiego. Z jednej strony nauka wrażliwości, kontaktu z wysoką kulturą, z drugiej praktyczne wprowadzenie w świat techniki i wysokich technologii. I wystarczy to chyba za komentarz, co wkuwają na tym poziomie polscy uczniowie. Władcy III RP rozłożyli nasze społeczeństwo, rozbili je, można rzec wyhodowali masę zagonionych i zarobionych po łokcie, a często zagubionych i wystraszonych ludzi, pędzących na oślep, znerwicowanych i bezwolnych. Jak więc można się dziwić, że Platforma Obywatelska nadal rządzi w Polsce, skoro właśnie ta masa jest jej tak bardzo na rękę, skoro zwykłe straszenie z telewizorów Jarosławem Kaczyńskim, zagoniło tak wielu Polaków do głosowania na Tuska. Skoro wielu z nas nie chce już nic słyszeć o Smoleńsku, bo sprawa jest wyjaśniona (!?). To mordowanie aktywności społecznej ludzi, to rozbicie wspólnoty narodowej, to wybijanie ludzi mądrych i aktywnych, promowanie głupków grozi katastrofą. Musimy nie tylko zerwać z III RP, pogrzebać ją raz na zawsze, ponownie przekazać Polskę narodowi, ale musimy także wiele naprawić w sobie samych, ponieważ ćwierćwiecze upodlania Polaków zrobiło niestety swoje.