CZEKANIE NA GODOTA, PARDON, PREMIERA

W Belgii rządu nie było raz przez prawie dwa lata, drugi raz przez prawie półtora. Ku swojemu osłupieniu i francuskojęzyczni Walonowie i niderlandzkojęzyczni Flamandowie uświadomili sobie, że w zasadzie mogą swobodnie funkcjonować bez rządu! Czy w ślady Królestwa Belgii pójdzie teraz Republika Francuska? Minie za chwilę dwa miesiące od czasu przedterminowych wyborów w tym drugim co do populacji i siły gospodarczej państwie Unii Europejskiej – tymczasem premiera ani widu ani słychu. Zegar tyka w tempie coraz szybszym, bo nowy rząd - którego jeszcze nie ma - ma ledwie cztery tygodnie na przedstawienie budżetu Republiki na przyszły rok. Kandydatów na premiera jest paru. Na razie prezydent Emmanuel Macron odrzucił propozycję powołanie na to stanowisko zgłoszonej przez radykalną lewicę ( NFP – Nowy Front Ludowy, zwycięzca ostatnich wyborów) młodej, bo 37 letniej urzędniczki Lucie Castets.
Wiadomo, że własnego kandydata nie zgłoszą „centryści"- a tłumacząc na polski liberałowie z partii Macrona MoDem.
Oczywiste jest, że w Pałacu Elizejskim nikt nie bierze pod uwagę kandydatury jakiegokolwiek polityka prawicowego, choć niespodziewanie Macron przyjął na audiencji eksprezydenta Nicolasa Sarkozy. Przyjął także jago następcę , słabego prezydenta, ale świetnego mówcę Francoise Hollande'a, który po jednej kadencji pełnej skandali obyczajowych zrezygnował z kandydowania na kolejną, umożliwiając w ten sposób wejście na francuski Olimp polityczny swojemu byłemu ministrowi Emmanuelowi Macronowi.
Decyzja prezydenta Republiki dotycząca premiera nastąpi zapewne dosłownie w najbliższych godzinach. Tak zapowiadała „ marszałek” francuskiego  sejmu Yael Braun Pivet oraz były premier, szef partii Macrona Francois Bayrou.
Po spotkaniu dwóch prezydentów czyli byłego: Holland’a  i obecnego: Macrona wzrosły chyba szanse na stanowisko szefa rzędu dla umiarkowanego socjalisty Bernarda Cazeneuve’a. Był on już premierem właśnie za prezydentury Monsieura Hollande’a. jest niewątpliwie człowiekiem lewicy ale nie znosi – z wzajemnością - radykałów, skoro demonstracyjnie rzucił legitymacje partyjną Partii Socjalistycznej, gdy jego formacja zawarła przed dwoma laty sojusz z radykalną (i prorosyjską) lewicą, której liderem jest mój były kolega z europarlamentu Jean- Luc Melenchon.
Nowy premier będzie miał przede wszystkim jedno zadanie wyznaczone przez Pałac Elizejski: tak zmieniać, żeby nic nie zmienić…
 
*tekst ukazał się na portalu dorzeczy.pl (03.09.2024)