Do tablicy wywołał mnie artykuł Pani Teresy Bochwic (jak dla mnie jednej z ostatnich, niezależnych publicystek – prosze przyjąć komplement, Pani Tereso :) w sprawie Eli Barbura.
Z Barburem mieliśmy na pieńku, bo zarzuciłem mu swego czasu nieobiektywny, pro-izraelski punkt widzenia. Chyba niesłusznie, bo niby jaki ma ten punkt mieć? Szanujemy swoją miłość do Ojczyzny, szanujmy i czyjąś.
Mamy z Żydami ze współczesnego Izraela parę solidnych, wspólnych „punktów zaczepienia” – jednym z nich jest pochodzenie naszych byłych, a Ich współczesnych elit (z miasta Łodzi :), mamy być może interes do zrobienia, kilka rzeczy nas dzieli, ale ja osobiście dyskutowałbym nad sporządzeniem protokołu rozbieżności. Licząc koszty, oczywiście ;)
Wywalenie Barbura z roboty (obok oczywistego, ludzkiego odruchu współczucia dla współbrata w człowieczeństwie, który robotę stracił) ma dla mnie znaczenie i sens polityczny.
Wbrew zapewnieniom o pro-atlantyckim kursie Donalda Tuska, w polityce informacyjnej zdaje się dominować opcja anty-natowska, czego Barbur ofiarą.
To znaczy, że wojna „pajaców” - pardon, „pałaców” - weszła w fazę decydująca.
Jak się skończy, nikt jeszcze nie wie, ale się zaostrza.
W tym, konkretnym momencie, z Żydami przeciw Chamom, żeby pozostać przy poetyce Giedroycia.
Pozdrawiam ewentualnie rozczarowanych, zapewniając o atencji dla schabowego (byle nie za często, bo zły... no ten... zapomniałem, ale to co powoduje miażdżycę)
Pozdrawiam
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 2794
Pozdrawiam