Psują innych, edukują swoich

Fałsz i zakłamanie ludzi którzy tworzą tzw. elitę ma miejsce nie tylko w Polsce. Zdaje się, że hasła o równości i demokracji najładniej brzmią przed wyborami. Jeśli zaś chodzi np. o kształcenie dzieci, to zarówno liberałowie jak i postkomuniści najchętniej posyłają swoje dzieci do szkół katolickich.

Zjawisko o którym pisze nie dotyczy tylko naszego kraju. Jest jednak ciekawe, że ci sami ludzie, którzy jako czynni politycy lewicy głoszą hasła postępu i starają się ograniczyć wpływ życia religijnego na zachowanie społeczeństw, z drugiej strony posyłają swoje dzieci do szkół katolickich.

Można się tylko domyślać, że prócz nauczycieli którzy traktują swoją pracę jak powołanie, chodzi także m.in. o bezpieczeństwo pociech, które w szkołach publicznych bardziej narażone są na kontakt z narkotykami czy przemoc rówieśników. Ale to pewnie nie przeszkadza, forsować ustaw o dostępności tzw. dopalaczy czy środków antykoncepcyjnych.

Przeciwko podobnemu zjawisku wystąpiła „The London Oratory School”, najbardziej prestiżowa szkoła średnia w angielskiej stolicy. Kierownictwo szkoły ogłosiło niedawno, że będzie ponownie promować dzieci z rodzin katolickich. Okazało się bowiem, że uczniami najlepszych placówek kościelnych są dzieci polityków, którzy nie tylko nie mają z Kościołem nic wspólnego, ale niekiedy otwarcie z nim walczą.

Jak poinformowało Radio Watykańskie chodziło tu w szczególności o Nicka Clegga, lidera liberalnych demokratów, który w kampanii wyborczej deklarował się jako ateista, a uznanie wyborców zyskał dzięki krytyce szkolnictwa wyznaniowego. Jak się okazało do tej samej szkoły londyńskich oratorianów posyła swoje dzieci również Harriet Harman, która za rządów Blaira i Browna forsowała antykościelne ustawodawstwo i doprowadziła między innymi do zamknięcia katolickich ośrodków adopcyjnych.

Jeszcze raz okazuje się, że do deklaracji polityków trzeba podchodzić z daleko idącą ostrożnością. Szczególnie tych z lewej strony oraz tzw. liberalnych demokratów. Może się bowiem okazać, że są oni liberalni jeśli chodzi o wychowywanie innych, a demokratyczni jeśli trzeba ponownie zabiegać o głosy zwyczajnych wyborców.