Wścieklizna, trup w szafie i okno czasowe

Ostatnio z racji mojego zaangażowania się w Zespół Ekspertów profesora Piotra Glińskiego moje zainteresowania skupiają się na znalezieniu odpowiedzi na pytanie – jak Polskę wydobyć z tego bagna? I: co się właściwie teraz dzieje z moim narodem?
 Równocześnie, okazuje się, że stosunek rozmaitych ludzi do kwestii Zespołu Glińskiego jest symptomem stanu w jakim znajduje się warstwa społeczna, kiedyś nazywana w Polsce „inteligencją”.

Nie dalej jak wczoraj miałem właśnie przyczynek tego co się dzieje: rozmawiałem sobie zupełnie spokojnie z wiekowym profesorem uniwersytetu, którego znam od 37 lat, a jest ode mnie starszy o lat prawie czterdzieści - zrozumiałe jest, że dystans i poważanie i , jakby to nazwać - szacunek? należy się niemalże z urzędu, tym bardziej, że poznałem go będąc nastolatkiem no i nasze losy jakoś się tam przeplatały. Człowiek ów ma  nieskazitelną przeszłość, w czasach komuny zachowywał się godnie, nie miał nigdy epizodu “ukąszenia heglowskiego” - jak to eufemistycznie nazywają w Gazecie Wyborczej. Ukąszenia heglowskiego wprawdzie nie było, ale było wieloletnie  sprzyjanie i głosowanie na Unię Wolności czy jak to towarzystwo się teraz nazywa, a w ciągu ostatnich kilku lat - wręcz namiętne kibicowanie Tuskowi i jego kamandzie. Jakoś się tak złożyło, że przez te wszystkie lata, na spotkaniach raz, dwa razy do roku o polityce nie rozmawialiśmy, toczyliśmy rozmowy na tematy raczej intelektualne - o literaturze czy ogólnie humanistyce, o rozmaitych epistemologicznych aspektach humanistyki, trochę o filozofii cywilizacji - sama przyjemność, nie da się ukryć. 
A więc podczas tej wczorajszej rozmowy zupełnie mimochodem wtrąciłem uwagę, że, wnioskując z objawów jakie widzimy - państwo nasze jest zdezorganizowane, co widać na przykładzie chociażby kolejnictwa lub służby zdrowia.

Na te słowa mój rozmówca eksplodował zupełnie szaleńczym atakiem wściekłości, łącznie z wyzwiskami i machaniem rękami, i w ten sposób nasza długa znajomość się skończyła.



Zastanawiając się nad tym smutnym przypadkiem, zgłębiając przyczyny tego dla mnie  wstrząsającego wydarzenia, zdałem sobie sprawę, że ta niewinna uwaga, dotycząca stanu organizacji państwa, wywołała w tym starcu ciąg skojarzeń, który nałożony na wewnętrzne rozpoznanie, że wybór dokonany przed laty, wybór polegający na opowiedzeniu się po stronie “ludzi rozumnych”, jest całkowicie błędny, całkowicie prowadzący na manowce, nie tylko polityczne ale i intelektualne - a więc ta moja uwaga skonfrontowana z tym wewnętrznym przekonaniem wywołała wybuch wściekłości jako jedyne możliwe ujście frustracji - w przeciwnym wypadku trzeba by stanąć w prawdzie i uznać, że się było w całkowitym błędzie.



I teraz patrząc na to, nie tylko na tego mojego już byłego znajomego, ale ogólnie na nich wszystkich wiem, że to zjawisko, które widzieliśmy w Pałacu na Wodzie w momencie inauguracji kampanii wyborczej Komorowskiego, ten sabat, jaki się tam odbył, lub teraz to co działo się niedawno przy okazji komentowania misji profesora Glińskiego było właśnie wynikiem tego dosyć skomplikowanego, a z drugiej strony jakże prostego do wytłumaczenia zjawiska, które jest znane wszystkim, którzy mają do czynienia z leczeniem uzależnień lub uwiedzeń przez sekty religijne - człowiek wie, że postępuje wbrew zdrowemu rozsądkowi, ze szkodą dla siebie, że dalsze takie postępowanie może skończyć się nawet samounicestwieniem - lecz siła tego uzależnienia jest tak wielka, że pokazanie uzależnionemu prawdy wywołuje ataki wściekłości, agresji przeciwko temu kto to robi.

A więc mamy do czynienia z sekciarskim uwiedzeniem. I tym także należy tłumaczyć także cały ten spektakl medialny, który rozegrał się wokół wyśmiewania misji prof. Glińskiego.
Dla sekciarsko uwiedzionych komentatorów i tych wszystkich, których nazywa się „salonem” wystąpienie Glińskiego i grupy jego ekspertów jest nie do przyjęcia nie dlatego, że jest to konkretna propozycja, program całkowicie przeciwstawny systemowi Tuska, lecz dlatego, że grupa ludzi o kwalifikacjach uniwersyteckich opowiadając się przeciwko systemowi Tuska obnażyła sekciarskie uwiedzenie pozostałych – stąd te ataki wściekłości i drwiny.

Często w rodzinach, w których jest osoba uzależniona nauczono się żyć z takim człowiekiem, nie próbując go wyprowadzić z takiego stanu, żeby nie narażać się na wybuchy gniewu - i żyje się z tym udając, że nic się złego nie dzieje - zupełnie jak z trupem w szafie. Coś śmierdzi, ale wszyscy udają, że wszystko w porządku.

I tak właśnie jest z tymi ludźmi zaangażowanymi po stronie systemu Tuska, wydawać by się mogło, że myślącymi.
 Śmierdzącym trupem w szafie jest teraz już całkowicie jawne stanie po złej stronie, po ciemnej stronie mocy. Jakich zasług by się nie miało w czasach komuny to opowiedzenie się po stronie systemu Tuska te zasługi przekreśla. I oni to wiedzą, i dlatego dominuje wścieklizna.

Z tej perspektywy, pisząc te słowa, i mając przed oczami tego szacownego starca, który w zupełnie groteskowy sposób zachował się obrzucając mnie wyzwiskami za to, że zakwestionowałem kwalifikacje rządzącej nami ekipy, patrząc na to trzeba zdać sobie sprawę z tego, że wyznawanie tego całego zestawu poglądów, które słyszymy bezustannie z telewizorni, a kto chce może przeczytać w ich pismach i gazetach – jest sekciarskim uwiedzeniem albo też uzależnieniem. Jeśli dotkniętemu tym uświadomi się to – otrzyma się właśnie takie reakcje. To sekciarskie uwiedzenie doprowadziło do całkowitego oderwania się tych ludzi od rzeczywistości społecznej, od tego czym naprawdę żyje naród. Jednym z owoców tego jest ten ekskluzywizm PO, który polega na adresowaniu przekazu do wybranej grupy zwolenników traktowanych przez propagandę jako wybrańców przy równoczesnej pogardzie do ludzi prostych (“zabierz babci dowód”, „mohery”).
Pochodną tego jest też stosunek do ostatniej inicjatywy - konstytucyjnej próby odwołania rządu Tuska, czyli konstruktywnego wotum nieufności. Wyśmiewanie, epitety i mądre kiwanie głową, wzajemne poklepywanie się po pleckach – to wszystko w celu samoutwierdzenia się w przekonaniu, ze ma się rację, mimo, że już wiadomo dla każdego, kto chce wiedzieć, że katastrofa systemu Tuska jest maskowana propagandą.

Żyjemy w Polsce z trupem w szafie - większość obecnej w Polsce warstwy uprzywilejowanej wyznaje poglądy, które przełożone na praktykę polityczną są szkodliwe dla Polski i bytu państwowego, i narodowego. Wspomniane uzależnienie sekciarskie jest kultywowane, a jakiekolwiek próby zwrócenia uwagi na szkodliwość tego zjawiska powodują ataki wściekłości i wykluczającej propagandy.


I tak należy rozumieć reakcje na misję prof. Glińskiego – z jednej strony wścieklizna i drwiny, a z drugiej – tej naszej strony – patrzenie z nadzieją na nowych ludzi i skonkretyzowany program, będący realną alternatywą dla tuskizmu.

Bo fundamentem systemu Tuska jest forsowana przez propagandę teza o braku alternatywy. Stąd jedynym dla nich możliwym działaniem było usiłowanie zamilczenia, wyśmiania, wydrwienia tego co będzie mówić Gliński. Bezalternatywność jest conditio sine qua non tuskizmu. Pojawienie się alternatywy wywraca system Tuska.

A Gliński tę alternatywę przedstawił.
Teraz trzeba pracować dalej, bez względu na drwiny sekciarzy.
To wyścig z czasem. Każdy dzień rządów Tuska to domykanie się okna czasowego demografii i finansów publicznych. Może się okazać, że będzie za późno, że nie uda się odbudować rozrodczości. Wtedy tego narodu nie będzie za kilkadziesiąt lat, tak jak nie ma dziś Celtów albo Wenedów. To jest gra o taką stawkę.
 
+++
 
Zapraszam też na stronę www.szczurbiurowy.pl gdzie można zapisać się na listę wysyłkową mojego newslettera.
No i oczywiście proszę wejść na stronę Reduty Dobrego Imienia, gdzie można przeczytać mój tekst na temat powołania organizacji społecznej mającej na celu walkę ze zniesławieniami dotykającymi Polaków i Polskę. Na tej stronie jest formularz do wypełnienia i można przystąpić do Reduty. Reduta działa pod egidą Towarzystwa Patriotycznego - fundacji Jana Pietrzaka. Można też lajkować fanpage na FB