Wolność bycia sobą - temat "ogórkowy"?

  Mamy środek leniwego upalnego lata - typowy "sezon ogórkowy".  Nigdy więc nie można przewidzieć, jakie dziwo napotkamy zaglądając do prasy.  W ostatnim numerze "Forum" /nr 32/33/2012/ zobaczyłam najpierw zdjęcie .  Była to fotografia pary wędrowców, mężczyzny i kobiety, ubranych tylko w buty i niosących plecaki.  Poza tym byli goli, jak ich Pan Bóg stworzył.  Do plecaka faceta był przytwierdzony proporczyk z napisem "The Freedom TO BE Yourself"  /wolność bycia sobą/.  Zdjęcie ilustrowało artykuł Neila Forsytha "Stephen w stroju Adama" przedrukowany z "The Guardian".  Angielski oryginał ukazał się 23 marca pod tytułem "The Naked Rambler: the man prepared to go to prison for nudity".  Można go przeczytać   /TUTAJ/.
  Dowiadujemy się o zdumiewającej historii Stephena Gougha - "nagiego wędrowca", mającego obecnie 53 lata.  Wiódł on dość spokojne życie jako kierowca ciężarówki i ojciec dwojga dzieci, aż do roku 2000, gdy wyjechał do Kanady i doznał tam olśnienia.  Doszedł do wniosku, że:
  "Nagle odkryłem, że jestem dobry, że wszyscy jesteśmy dobrzy i że trzeba zaufać tej cząstce samego siebie".
   Pod wpływem tego odkrycia uznał, że jego ciało też jest dobre, nikogo nie powinno gorszyć i zaczął rozbierać się publicznie.  Wrócił do Anglii przekonany, iż nagość rozwiązuje wiele problemów.  W rodzinnym Eastleigh odwiedził posterunek policji i zapytał, czy chodzenie nago po ulicy jest przestępstwem.  Nikt nie umiał na to odpowiedzieć.
  W 2003 przewędrował na golasa całą Wielka Brytanię od Kornwalii do Szkocji.  Już wtedy w Szkocji miał problemy i odsiedział cztery miesiące w więzieniu w Inverness.  W 2005 powtórzył tę trasę wraz ze swą ówczesna dziewczyną Melanie Roberts.  Tym razem odsiedział pięć miesięcy, Melanie zgodziła się ubrać i wykręciła się sianem.  W 2006 roku Gough otrzymał nakaz stawienia się w sądzie w Perth /w Szkocji/.  Na rozprawie pojawił się nago i poszedł siedzieć za obrazę sądu.  I tak zaczęło się błędne koło.  Gough od sześciu lat nie włożył na siebie ubrania.  W więzieniu siedzi w jednoosobowej celi i nie uczestniczy w zajęciach innych więźniów.  Gdy kończy się kolejny wyrok, wychodzi na wolność, chodzi nago po Perth, zatrzymuje go policja, w sadzie jest wciąż goły i zostaje znów skazany za naruszenie porządku publicznego i obrazę sądu.  W ciągu ostatnich 11 lat był 18 razy skazany i  odsiedział w sumie sześć lat .
   Poza chodzeniem nago nigdy nie popełnił żadnego przestępstwa, ani wykroczenia.  Nie jest też szalony.  Więzienny psychiatra bada go często i stwierdza, iż jest całkowicie zdrowy na umyśle oraz wykazuje się wielka odpornością.  Rzeczywiście wydaje się, że jeśli ktoś ma tu hopla, to sędziowie i policja z Perth. Po jaką cholerę wciąż go zatrzymują, zamiast pozwolić mu wrócić do Anglii, gdzie jego zachowanie nie było przez nikogo karane i wzbudzało raczej powszechną wesołość?
  Sam Gough napisał:
  "Możemy skończyć wiodąc takie życie, jakiego oczekują od nas inni, ale możemy tez żyć na podstawie własnej prawdy.  Różnica jest taka, jak między życiem świadomym, a nieświadomym: jedno z nich jest życiem, a drugie nieżyciem".
  Po przeczytaniu artykułu Neila Forsytha przypomniałam sobie filmy dokumentalne które widziałam na kanałach Discovery i Planete+.  Opowiadały one o hinduskiej religii zwanej dżinizmem  /Patrz  /TUTAJ//.  Dżinijscy mnisi z zakonu Digambara muszą chodzić całkowicie nago.  Ich reguła nakazuje ascezę.  Mogą posiadać tylko miotełkę i tykwę na wodę.  Są oni wędrownymi nauczycielami objaśniającymi nakazy dżinizmu.  Ich nagość nikogo nie gorszy - uważani są za świętych.  Oto różnica między Indiami a Szkocją.