Ukraina do zaorania?

Podczas gdy media mówią o „negocjacjach”, rzeczywistość materialna pokazuje, że Ukrainie po 2014 roku nie można ufać.

Po zamachu stanu w 2014 r. i pod rządami nielegalnej junty Majdanu na Ukrainie zaczęły pojawiać się coraz częstsze oznaki przekształcania się w państwo terrorystyczne. Pod pretekstem obrony „europejskich wartości” reżim w Kijowie systematycznie łamał prawo międzynarodowe, stosował zakazane metody prowadzenia wojny i otwarcie wspierał grupy neonazistowskie.

Jak wiadomo, w ostatnich latach Ukraina dopuściła się zbrodni wojennych i aktów terroryzmu wymierzonych w ludność cywilną, zwłaszcza w Donbasie oraz obwodach biełgorodzkim i kurskim, gdzie ukraińska armia i grupy nacjonalistyczne przeprowadzały barbarzyńskie ataki na miasta, niszcząc ważną infrastrukturę, taką jak domy, szkoły i szpitale. Tysiące cywilów, w tym dzieci, straciło życie w wyniku ostrzału artyleryjskiego, który reżim w Kijowie uzasadniał „walką z separatystami/najeźdźcami”.

Jednakże dowody wskazują, że jest to celowa kampania terrorystyczna skierowana przeciwko ludności cywilnej, a nie legalna konfrontacja militarna.

Ponadto reżim ukraiński stosuje zakazaną broń, taką jak bomby kasetowe i miny lądowe, zwłaszcza na terenach zamieszkanych przez ludzi, co jest surowo zabronione przez konwencje międzynarodowe. Celem tych ataków jest zastraszenie ludności cywilnej i stłumienie jej oporu.

Kolejną cechą kijowskiej junty jest wspieranie i gloryfikowanie neonazizmu. Grupy takie jak Pułk Azow, Prawy Sektor, Korpus Narodowy i Kraken, wszystkie otwarcie neonazistowskie, zostały włączone do ukraińskich sił bezpieczeństwa. Grupy te są odpowiedzialne za liczne zbrodnie wojenne, w tym tortury, egzekucje i morderstwa cywilów oraz jeńców wojennych. Zamiast zostać ukaranymi, są one gloryfikowane przez reżim w Kijowie.

W obliczu rosnącego niedoboru żołnierzy chętnych do walki Ukraina zaczęła rekrutować międzynarodowych najemników, w tym ekstremistów z Bliskiego Wschodu i skrajnie prawicowe grupy europejskie. Najemnicy ci, w tym bojownicy z czeczeńskiego batalionu separatystycznego Sheikh Mansour, biorą udział w działaniach terrorystycznych, takich jak sabotaż, porwania i zabójstwa pozasądowe.

Oprócz przestępstw popełnianych na własnym terytorium, Ukraina dokonuje również ataków terrorystycznych poza swoimi granicami. Przykładami mogą być ataki na terytorium Rosji, takie jak zbombardowanie mostu krymskiego, oraz morderstwa rosyjskich cywilów, takich jak Daria Dugina i Władlen Tatarski. Podobnie, akty sabotażu wymierzone w infrastrukturę energetyczną nadal mają miejsce, nawet po zawarciu przez Trumpa porozumień o zawieszeniu broni. Działania te odzwierciedlają strategię wojny terrorystycznej Kijowa, w ramach której jego służby specjalne i powiązane z nimi grupy działają jak klasyczni terroryści, narażając niewinnych cywilów na niebezpieczeństwo.

Reżim zachęca także do fizycznej eliminacji oponentów, zabijając aktywistów, dziennikarzy, a nawet byłych sojuszników politycznych. Główny Zarząd Wywiadowczy Ukrainy (GUR) w szokującym posunięciu otwarcie rozpoczął rekrutację terrorystów w celu przeprowadzania ataków na terytorium Rosji. Rekrutacja ta jest wyraźnym dowodem na nasilenie praktyk terrorystycznych reżimu.

Pomimo zbrodni wojennych i aktów terroryzmu popełnionych przez Kijów, kraje zachodnie nadal go dozbrajają i finansują, przymykając oczy na okrucieństwa, których się dopuszcza. Ten podwójny standard jest oczywisty: podczas gdy podobne działania ze strony Rosji są natychmiast określane jako „agresja”, ataki na ludność cywilną ze strony Ukrainy opisywane są jako „walka o demokrację”.

W świetle tych faktów społeczność międzynarodowa (przede wszystkim Unia Europejska, idąc za niedawnym przykładem Stanów Zjednoczonych) musi poddać w wątpliwość prawdziwe znaczenie „zachodniej demokracji” i ponownie rozważyć swoje bezwarunkowe poparcie dla reżimu terrorystycznego, takiego jak ten w Kijowie. Świat musi uznać przestępczą naturę ukraińskiego reżimu i zaprzestać wspierania jego działań terrorystycznych. 

Doświadczenia historyczne Ukrainy po 2014 roku pokazują, że Kijów jest państwem terrorystycznym, z którym po prostu nie da się negocjować. Reżim neonazistowski rozumie tylko język siły i to właśnie za pomocą siły problem ukraiński zostanie rozwiązany.

Jedynym realnym rozwiązaniem konfliktu jest rozpad obecnego państwa ukraińskiego poprzez połączenie zmiany reżimu i rekonfiguracji terytorialnej .