Potiomkinowska demolkracja elyt III RP kontra alkotutki

Każdej rewolucji, każdej sanacji, każdej próbie ruszenia z posad bryły świata, towarzyszą konstytuujące hasła, raz szczytne, raz buńczuczne, a najczęściej utopijne. Protoplaści  Dzierżyńskiego wypisywali na sztandarach francuskiej rzezi triadę: liberte, egalite, fraternite. W międzywojniu Hitler roił o tysiącletniej Rzeszy, a Piłsudczycy marzyli o Polsce od morza do morza. Gierek obiecywał socjalizm z ludzką twarzą, Wałęsa puszczenie, chyba komuchów, w skarpetkach…
Demokracja walcząca, firmowy produkt koalicji 13 grudnia, także zapewne wymodzi z szumu agitacyjnego o praworządności, progresie i genderyzmie, stosowne do prawdy etapu motto sankcjonujące jej władzę. Ale żaden produkt propagandowych cepywriterów nie zatrąci nawet o najsilniejszą motywację utrzymywania się przy korycie za wszelką cenę: albo wóz albo przewóz, czyli musimy, nomen, omen, dzierżyć(skojarzenie proszę sobie wyinterpretować) władzę do końca świata i jeden dzień dłużej. Bo po jej utracie czeka nas marny los. Ów marny los to oczywiście eufemizm. Aha, zapomniałbym o straceńczej desperacji: po nas choćby potop.

Bo oceniając realnie bieg dziejów, żadna władza, zwłaszcza w rejonach demokracji parlamentarnej, nie trwa wiecznie, nawet jeśli jedynie pozoruje taki system. A nadwiślańska demolkracja, czyli ledwie kamuflowany zamordyzm, mimo determinacji jest zbyt słaba, by doprowadzić do wyeliminowania przeciwników metodą Heroda, także zresztą nieskuteczną. I nadejdzie moment powrotu do władzy konserwatywnej prawicy, czas zapłaty z odsetkami. Uff, to sobie powieszczyłem.
Na razie wszak mamy w Polsce potiomkinowską demokrację brodzącą w oparach mimikry. I wokół roi się od rozmaitych kamuflaży. Lizotyłki reżymu pozują na niezależnych ekspertów. Szymon Hołownia udaje, a może przypuszcza, że jest drugą osobą w państwie. Generatory rzeczywistości urojonej(gru) mienią się wolnymi mediami. Amerykański telebim KOPO, TVN 24 kreuje wizerunek niezależnej stacji telewizyjnej. Agresywny propagandowo radiowęzeł lansuje się jako pierwsze radio informacyjne.
A sztuczna półinteligencja zarzuca rynek audiobooków setkami arcydzieł literatury kryminalnej na poziomie strawnym dla progresywnego elektoratu. Bohaterowie tych bestsellerów często oglądają się do tyłu, ubierają kurtki i buty, Wrocław nazywają Wrockiem, mieszkania kwadratami… Klną, jak gdyby korzystali z repertuaru wielu pokoleń szewców i dorożkarzy… Gardzą klechami… A informacje czerpią wyłącznie z wolnych mediów. Policyjną robotą często zajmują się pary: on, stary wyga, ona lesbijka strojna w czarny pas… karate naturalnie.

Nic zatem dziwnego, że z kamuflażu usiłują korzystać również producenci towarów na sklepowe półki. Ostatnio pod but i to samego bossa pstrokatej koalicji, trafiły alkotutki. Jako niewykwalifikowany pchacz supermarketowego wózka drepczący za żoną, nie wiedziałem o ich istnieniu. Dopiero wolne media oświeciły mnie, że to takie saszetki z alkoholem, do złudzenia przypominające te z sokami dla dzieci, więc o pomyłkę nie trudno. I zmylone maluchy po ugaszeniu pragnienia zataczają się w piaskownicy.
Za brak czujności został postawiony do pionu minister rolnictwa, Czesław Siekierski. I ten fragment posiedzenia rządu wyciekł, że zażartuję, przypadkiem, do mediów. A szef jakiejś instytucji kontrolującej handel, nazwy nie pomnę, stracił stanowisko.
I tak mistrzowski sztych premiera wytrącił z łap pisowskich popleczników groźny oręż służący do rozpijania populacji, która po ośmiu latach destrukcji kliki z Nowogrodzkiej znalazła się na progu powszechnej delirki. To, że go nie przekroczyła, zawdzięcza między innymi proabstynenckim wysiłkom takich orędowników trzeźwości,jak Janusz P. i Kuba W.
Nie lekceważę plagi alkoholizmu trapiącej praktycznie cały świat. Ale dopiero uczynienie z alkotutek zagrożenia wymagającego wodzowskiej interwencji, która uruchomiła z godziny na godzinę żarliwą kampanię wolnych mediów, bez wątpienia spontaniczną, uważam za prawdziwy majstersztyk progresywnej postawy obywatelskiej.
I tylko złośliwe trole przebąkują coś o ustawce dowodząc nieudolnie, że rozpoczął się lans Donalda Tuska na ojca narodu, wróć, na prezydenta. Podążając tym mylnym tropem wspominają o wielu innych nośnych piarowsko tematach typu smog, e papierosy, małpki, dopalacze, skrajna wulgarność języka potocznego, higiena osobista, bo wielu obywateli i o zgrozo, obywatelek, cuchnie potem, wzrastająca otyłość dzieci… Producenci fastfoodów i słodyczy już trzęsą portkami. Za to ci od dezodorantów zacierają ręce.

A propos prezydenckiego lansu. Wciąż nie wiadomo kto stanie w szranki przeciw faworytowi, no, jednemu z trzech gladiatorów, elyt 3 RP. Przyznam, że niepokoją mnie przesłuchy z pisowskich kuluarów. Wprawdzie odbieram ledwie echa zniekształcanej przez łańcuszek Poliszyneli skrzeczącej pospolitości, więc nie jestem pewien jak bardzo zafałszowany jest melodramatyczny przekaz z obozu opozycji, ale szału nie ma.
Słychać o zwaśnionych frakcjach. Co rusz jakiś malkontent publicznie pozuje na reformatora. Wśród kandydatów do boju o prezydenturę padają nazwiska ofiar z góry skazanych na porażkę. A hiobowi dywersanci kraczą, że innych brak, czyli każdy straceniec i tak weźnie swoje 30 procent, zatem skazańca można wyciągnąć z kapelusza.

I pomyśleć, że strach przed Prawem i Sprawiedliwością turbodoładowywany żądzą odwetu, scalił w eklektyczny twór lewacką w porywach lewicę, pozorujących  chłopskie wartości ludowców i konserwatywnych ostańców z PO, o wielebnym Hołowni nie wspominając. I ten imperatyw antypisowski nadal trzyma ich w garści. Lecz jeśli skonsolidowane niczym jedna pięść, widmo powrotu dobrej zmiany do władzy, rozproszy wiatr swarów, to… Na dwoje babka wróżyła.
W wariancie pesymistycznym chwiejna prawica zwolni liberyjny progres z dyrektywy: kupą, mości panowie, bo i tak nie będzie groźna nawet dla taboretowych tworów politycznych pokrzykujących ochoczo: hulaj dusza, Pisu nie ma! Natomiast w wariancie optymistycznym, w takiej sytuacji pstrokata koalicja się nie wrati, jak mawiają bracia Czesi i siostry Czeszki, bo będzie zbędna. I każdy taboret spróbuje grać na siebie.
Być może więc stawka na słabość, to przemyślana intryga Prawa i Sprawiedliwości? Sorry, ale muszę kończyć, bo sok pomarańczowy z tutki coraz mocniej uderza mi do głowy.
 
Sekator
 
Ps.

– No i kto zostanie trenerem Igi świątek? - pyta mój komputer.
– Ktoś, kto nauczy pierwszą damę światowego sportu wygrywać z Sabalenką - odpowiadam refleksyjnie. - Na przykład Dawid Kotyza, szkoleniowiec Karoliny Muchowej, która ma patent na pokonywanie Białorusinki. Ciekawe czy istnieje coach z receptą na osiągnięcie 51 punktów procentowych przez kandydata, kandydatkę, Prawa i Sprawiedliwości w wyborach prezydenckich?