Kursk nie wypalił, Ukraina się sypie

Tak przynajmniej wydaje się wyglądać tamtejsza sytuacja. W swoim ostatnim wpisie uznałem że właśnie nadchodzi jakiś krytyczny moment w wojnie. Ruchy Ukrainy wyglądały bowiem na rodzaj rzutu na taśmę, postawienia wszystkiego na jedną kartę. Zaskakująca była nagła duża eskalacja wojenna podczas kiedy na froncie rzeczy układały się źle. Mimo to Ukraińcy zebrali masę dobrego sprzętu wojennego i sporo ludzi by uderzyć na Rosję pod Kurskiem. Przez co siłą rzeczy osłabić musieli i tak słabe pozycje w rejonie Donieckim. Bardzo dziwnie to wyglądało stąd wniosek że wkrótce powinno dojść do jakiegoś przesilenia, zwrotu sytuacji. Ciągle wspominając że według mnie ten zwrot ma polegać na wejściu w wojnę sojuszu NATO. Które tym razem miało zostać zachęcone szybkimi sukcesami pod Kurskiem. Co miało pokazać słabość Rosji. Sprawiać wrażenie że wystarczy pchnąć jeszcze tylko parę oddziałów, których nie ma Ukraina a ma NATO i z Rosją będzie pozamiatane. Idealnie byłoby gdyby jeszcze jakiś głupi ruch wykonała Białoruś lub może doszło do wypadku w Elektrowni Zaporoskiej co dostarczyłoby istotne preteksty.
Ogólnie wyglądało nieźle. Na jakieś 2 tyg. świat niemal został przekonany że Rosja już pęka. Ukraińskie drony w puch rozbijają każdy cel. Nawet bardzo odległy. Nawet sięgający Moskwy. Wywołując przy okazji efektowne pożary.
Tylko że jakoś nikt nie dał się sprowokować. Łukaszenka sobie poprzestawiał wojsko ale tylko w drobnej części pod granicę ukraińską za to bardziej efektownie pod granicę Polską gdzie zaczęto ćwiczyć wyburzanie mostów. Jednoznacznie, kolejny raz, wskazując w którym miejscu Łukaszenka spodziewa się walki. Putin także nie rozbił elektrowni. Ukraińcy również. Nawet jeśli mieli plan urządzenia takiej prowokacji to nie wypalił lub nie został wdrożony.
Czyli Rosja przeczekała. Stawiając tylko umiarkowany opór pod Kurskiem. Taki tylko by Ukraińcy musieli wyhamować. Za to pod Donieckiem wojsko rosyjskie nie zwolniło tempa i krok po kroku przybliża się do Pokrowska czyniąc wyłomy w ukraińskiej obronie. Przed czym zresztą ostrzegało wcześniej wielu komentatorów wojennych wskazując na wielkie ryzyko jakie Ukraina przedsięwzięła organizując Operację pod Kurskiem.
Nie tylko Rosja przeczekała jednak. Dużo ważniejsze było bardzo wstrzemięźliwe podejście Zachodu. I Wschodu. Niemcy przykładowo ogłosiły że na dłuższy czas kończą z militarnym wsparciem Ukrainy. Podobnie Polska odmówiła podarowania Ukrainie MiGów. Bardzo istotna choć już pewnie zapomniana była w tym kontekście także wizyta Narendry Modiego w Warszawie i Kijowie. Którą zapewne odbył nie tylko we własnym imieniu. Dając do zrozumienia zarówno Tuskowi jak i Zełenskiemu że są poważni światowi gracze, którym bardzo nie podoba się eskalacja wojenna na Ukrainie.

Tak więc po tym jak Ukraina postawiła tak dużo na kartę Kurską będzie teraz musiała zmierzyć się z efektami swoich działań. A te są niewesołe.
Rosja przyjąwszy szereg ciosów odpowiedziała bowiem swoimi rakietami dokonując zmasowanych nalotów uszkadzając silnie infrastrukturę energetyczną. Jednak być może najciekawsze są ostatnie informacje z Połtawy. Gdzie dwie rosyjskie rakiety trafiły można powiedzieć zdumiewająco precyzyjnie w Wojskowy Instytut Łączności gdzie akurat odbywały się duże szkolenia czego efektem była bardzo duża liczba ofiar. Niektórzy uważają że było to najskuteczniejszy atak rosyjski tego typu od początku wojny.
Zaskakująco dobrze wszystko zagrało w tym ataku. Świetna precyzja. Wiedza gdzie należy uderzyć by zadać bardzo bolesny cios w ukraińskich warunkach. No i chyba najciekawsze - praktyczny brak reakcji obrony przeciwlotniczej. Z jakiegoś powodu rakietę dostrzeżono bardzo późno bez szans na odpowiedź. To się do tej pory nie zdarzało. Tym bardziej ciekawe że ów atak na Połtawę nie odbył się w ramach wielkiej akcji z mnóstwem innych rakiet i dronów w akcji. Bardzo nietypowo wygląda na punktowe uderzenie rosyjskie wykonane z pełną skutecznością. Jeśli nie było w tym przypadku, takie akcje miałyby się powtarzać, oznaczałoby to raczej dodatkowy dramatyczny zwrot w sztuce i możliwościach wojennych Rosji. Tym bardziej krytyczną sytuację Ukrainy.
I chyba tak widzi sprawy także część członków rządu Ukrainy. Aż siedmiu ministrów podało się naraz do dymisji. Dodatkowo głosowanie w Parlamencie Ukraińskim w tej kwestii pokazało że rząd nie ma w nim już bezwzględnego poparcia. Realna staje się groźba dojścia do rządowego i parlamentarnego paraliżu na Ukrainie.

Podczas gdy dla odmiany uaktywnił się Łukaszenka i zaczął manewrować na zbliżenie z UE. Wypuścił trochę więźniów. Chce się dogadywać w sprawie imigrantów. Zaprasza do siebie ministrów krajów UE. Zaczynają krążyć teorie że Łukaszenka w zamian za gwarancje co do nietykalności swojej osoby jest skłonny pójść na jakiś układ z UE.
Taki ewentualny układ, rozmowy byłyby bardzo dużym ciosem dla Ukrainy. Pokazywałyby bowiem że działania dyplomatyczne są skuteczne. Że można i warto rozmawiać, dogadywać się z sojusznikiem Putina. Dlaczego więc nie z nim samym?
Ciekawą sytuację mamy także w Polsce gdzie i Sikorski i Tusk zdają się wtrącać coraz więcej asertywnych antyukraińskich tonów w swoich wypowiedziach. Wcześniej do tej roli wyznaczony był i występował jedynie Kosiniak-Kamysz. Więc zmiana jest znacząca.

Oczywiście. Wciąż może nastąpić kolejny zwrot w tej wojnie. Jednak zdecydowanie wiele wskazuje na to że wyszła ona poza etap względnie statycznego przeciągania liny. Został zadanych szereg bardzo bolesnych ciosów. Ukraina się chwieje. Rosja ma okazję zadać ciosy kolejne, decydujące.
Jednak sama też jest wyczerpana i ma słabe punkty.
Ale żeby to wykorzystać musiałby nastąpić znaczący zwrot w grze.
Tak więc tak czy siak znaleźliśmy się w momencie przełomowym. Albo, jak się w tej chwili wydaje, Ukraina będzie musieć ustąpić. Albo przełom okaże się być inny polegający na kolejnej, zaskakującej eskalacji.