Kim naprawdę jest Orban i co robią Chińczycy na Białorusi?

Wiele się ostatnio dzieje ważkich rzeczy ale z jakiegoś powodu przemykają one gdzieś z boku bez większej refleksji. Przykładowo ostatni tekst byłego europosła R. Czarneckiego wspomina o eskapadzie Orbana ale podchodzi do niej podobnie jak inni - nazwałbym to po swojemu - czyli pudelkowo. A zatem rusza Orban do Kijowa, wszyscy się cieszą, potem leci do Moskwy, Europa marszczy brwi - jak on śmie! Potem Orban leci do Pekinu o czym tylko się już wspomina półgębkiem by zakończyć swoją podróż w Waszyngtonie gdzie właśnie rusza szczy NATO.
Niesamowite jest że taka podróż po kluczowych stolicach świata w obecnym rozwoju sytuacji została uznana za jakieś prywatne widzimisię Orbana, który ma realizować jakieś swoje ambicje. A przecież podróż ta odbywa się w kluczowym momencie przed szczytem NATO, który może zadecydować o dalszym kierunku wojny na Ukrainie. Mamy właśnie także tych Chińczyków ni stąd ni zowąd u naszych sąsiadów. No i co najważniejsze równolegle dokonuje się inne wielkie dzieło Orbana o którym dużo się mówi ale jakoś wszystkiego nie łączy.
Czyli powstanie nowej frakcji w Europarlamencie: Patriotów dla Europy.
I nikogo nie dziwi jakoś jak premier małych Węgier, premier mający podobno być marginalizowany, bez wpływów gdzieś podobno spychany na bok w Europie bierze się za to wszystko naraz i robi to skutecznie. I to nawet bez szczególnego własnego udziału. Nagle cała prawicowa europejska drobnica przyłącza się do nowej frakcji, którą tworzy Orban. Przyłącza się także - i jest to znamienne - francuskie Zjednoczenie Narodowe. Zwycięskie ostatnio z poważną ilością posłów w Europarlamencie. Naprawdę mamy wierzyć że Orban jest jakimś wolnym strzelcem, samotnikiem, europejskim wyrzutkiem?
Człowiek, który w pojedynkę decydował o losie pieniędzy dla Ukrainy, który nie bał się stawiać weta mimo wszelkich gróźb i szantaży jakie miały być wobec niego stosowane. Zabawne jest kiedy się czyta jak to Polska jest przesiąknięta agentami (niemieckimi oczywiście) i sobie sterują kto ma rządzić w Polsce ale jednocześnie ludzie tutaj wierzą że jest taki mały kraj, Węgry, na którego są wywierane naciski większe niż na Polskę (takiego Morawieckiego) w którym najwyraźniej nie ma agentów i politycy nie podlegają zewnętrznym układom. Orban sam sobie jest panem. Decydującym o kształcie Europarlamentu i polityce Europy wobec Ukrainy!

To jest właśnie ten pudelek na którym opiera się postrzeganie świata przeważającej masy ludzi. Pudelek ten ma oczywiście różne formy, w zależności od popieranej opcji politycznej. PiSowski pudelek przykładowo jest właśnie taki zabawnie paradoksalny. Z jednej strony kreowany jest wielki demoniczny świat spisku, agentur wielkiego światowego lewactwa, genderyzmu, diabolicznych Niemiec kręcących Europą. A z drugiej nie jest żadną sprzecznością że sobie jest taki Orban w małym kraiku stojący samotnie wspak tym siłom zła. No i oczywiście anielski PiS, który również ma nie mieć żadnych pleców, być częścią czyjegoś układu ale który sobie znakomicie radził w tym świecie demonów, mających kontrolować wszystko i wszystkich. Przy czym najzabawniejszą być może cechą tego pudelka jest to że PiS uważany był (i ciągle tutaj jest) za jakiegoś osaczonego buntownika mimo że przecież wprowadzał niemal wszystkie elementy diabolicznych planów. Jedynym wyjątkiem była polityka wobec gender mająca przykryć całą resztę.

Warto to wszystko przypomnieć gdyż w celu rozszyfrowania kim jest Orban warto zestawić go właśnie z PiSem. W tym powyższym pudelkowym świecie wydawałoby się przecież że Orban i PiS są buntownikami, którzy opierają się jakieś sile zła. Najlepiej niemieckiego zła, które kręci Europą. Tylko że najwyraźniej jest coś innego niż ten mityczny demon niemiecki gdyż wyraźnie z czym innym zmaga się Orban a z czym innym PiS.
Gdyż przecież nie było po drodze obu ugrupowaniom. I wciąż nie jest. Doskonale widać to też teraz gdy okazało się że posłowie PiS będą trzymać się w grupie z Meloni. A nie znalazło się dla nich miejsce w nowej wielkiej platformie prawicowej Orbana.
Coś więc zgrzyta w wizji samotnych buntowników mający razem walczyć ze wspólnym złem.
Aczkolwiek z drugiej strony na pewien sposób sprawa jest jasna. Bo przecież tym co dzieli PiS i Orbana jest stosunek do Rosji i Ukrainy. O ile PiS z Polski uczynił zaplecze dla Ukrainy. O tyle Orban z Ukrainą się nie patyczkuje. Ale zarówno Orbanowcy jak i PiSowcy uważają się za prawicowców.
I co ciekawe - nikt tego jakoś szczególnie nie kwestionuje. Choć drażniąca kwestia pozostaje. Czyli kto jest prawdziwym prawicowcem - bo przecież skoro nie działamy razem to ktoś się myli, ktoś coś ściemnia!

Spójrzmy więc dalej, na te złe Niemcy, na których dla wielu świat się kończy i jeszcze dalej za Atlantyk. Co tam widzimy? Ano kolejne ciekawostki. Otóż okazuje się że fanami Ukrainy nie są też Niemcy. Tak np. uważa świat pisowski. To przykładowo w tekście obok o Orbanie sugeruje R. Czarnecki. Mają udawać tylko Niemcy przecież że walczą z Ukrainą podczas kiedy po cichu sympatyzują z Rosją. Podobne sympatie ma mieć tak swoją drogą Francja Macrona. Te sympatie pewne rzeczy wyjaśniają. Tłumaczyłoby to przykładowo silną pozycję Orbana. W takim układzie dla pewnych sił w Niemczech czy Francji, Orban byłby wygodną figurą za pomocą której niechętne Ukrainie siły hamowałoby zapędy tych którzy chcieliby wepchnąć Europę w ramiona tych, którzy kontrolują Ukrainę. Takie coś tłumaczyłoby także dlaczego PiS i Orban są w innych obozach. Orban miałby bowiem ciche wsparcie Niemiec i Francji. Które to państwa były głównymi wrogami w propagandzie PiS. Czyli ten dobry, tak tu lubiany Orban jakoś nie w Niemczech widziałby swojego wroga. Lewackiego. Zsyłającego imigrantów... Natomiast widzi go tam....
Tam oczywiście gdzie PiS miał swoje fundamentalne oparcie. Czyli czyli w ekipie Bidena. Zarządzającej Ukrainą.
To przecież jest jak na dłoni. Na nikogo chyba z polityków w Europie nie postawił tak mocno Trump jak na Orbana. Którego działania są w każdym elemencie zbieżne z tym co głosi Trump: Precz z wojną, wspieraniem Ukrainy (czyli w domyśle rozkręcaniem konfliktu), precz z imigracją i resztą lewactwa.
Odrzuciwszy pudelka więc powoli można zrozumieć to i owo.
Orban nie jest żadnym samotnym wilkiem stawiającym się Europie. Który dzielnie walczy o interesy Węgrów. Orban zwyczajnie jest bardzo ważną figurą na politycznej szachownicy. Ma wsparcie potężnych sił. Jawne - wyrażane poprzez Trumpa. I ciche wyrażane przez analogiczne siły w Europie, które z różnych względów nie chcą się wychylać, więc posługują się Orbanem.
I tą samą logiczną koleją rzeczy można zidentyfikować układ w którym tkwi PiS. Jest to - co paradoksalne i zabawne - dokładnie ten układ, który ostatnio kręcił UE. To znów wiele tłumaczy. Czyli dlaczego PiS nie miał żadnych istotnych problemów podczas swoich rządów. Bardzo dobrze układała się współpraca z UE - ta realna a nie pudelkowa papka dla mas. PiS czerpał dotacje. Wdrażał, podpisywał wszystkie unijne rozwiązania. Teoretycznie będąc przeciw, przez te wszystkie lata nie podejmował żadnych poważnych prób budowy bloku europarlamentarnego mogącego próbować walczyć z nowym unijnym ładem. Jedyne co Morawiecki zrobił (poza wdrażaniem nowego ładu) to zawarł sojusz z kryptokomunistką Meloni (jej ojciec był komunistą, sama jest też spokrewniona z jakimś ważnym włoskim teoretykiem komunizmu, ma Meloni swoje plecy). PiS jak i Meloni prowadzili analogiczną politykę: wszystko poświęcamy dla Ukrainy. No i przyjmujemy masy imigrantów wciskając jednocześnie ludziom że jesteśmy przeciw.
Podczas kiedy razem chodzimy grzecznie na pasku ekipy Bidena, wdrażającej swoje światowe plany.

Tak to wygląda jeśli pozbędziemy się etykiek bazujących na gadce i naiwnych wyobrażeniach. I spróbujemy (jakimś cudem) wyjść poza piaskownicę. I zrozumieć że jest duża szansa że politycy wiedzą co robią, robią to z pewnym planem i sensem podczas kiedy takie modne jest uważanie ich za głupkowatych demonów rodem z bajek dla dzieci. Bo przecież każdy tu jest przekonany że doskonale wie kto kim jest w polityce i dlaczego robi to co robi!

No więc. Orban. Nie jest byle kim. Obecnie z Macronem są być może głównymi rozgrywającymi w Europie. I jeden i drugi jednak mają swoich potężnych wrogów więc nie mogą działać otwarcie.
W obecnej rozgrywce Orban dostał swoje zadanie do wykonania. Najwyraźniej coś ważnego miało czy ma zostać postanowione na szczycie NATO. I dlatego, uprzedzając to, ruszył z misją do Kijowa, Moskwy i Pekinu. Ruszył po to by zebrać silne karty przed tym szczytem właśnie. Zapewne by wykreować jakieś stanowisko, coś co będzie w Waszyngtonie bronią tych, którzy go wysłali.
A my możemy się domyślić co miało być tą bronią.
W najlepszej opcji - pokój. Jeśliby Kijów osiągnął jakiekolwiek porozumienie z Moskwą - jakiś rodzaj deklaracji że usiądą do stołu rokowań, wytrącone zostałyby argumenty tym, którzy dążą do dalszej eskalacji wojennej. Jednak jak się wydaje - tego nie dało się osiągnąć. A ukraińska prowokacja (uderzenie rakietą we własny szpital) pokazuje jak bardzo zależy tym ludziom na eskalacji.
W takim układzie pozostały Chiny.
Które wysłały ludzi na Białoruś z jasnym przesłaniem: Nie dopuścimy do żadnej prowokacji na Białorusi (jeśli taki był plan NATO). Nie chcemy rozszerzania konfliktu. Mamy tam żołnierzy, rozmieszczonych przy granicy. Nie po to by walczyli. Ale po to żeby każdy się zastanowił czy chce wykonać działania, które mogą zrobić im krzywdę. Żołnierze są pewnym symbolem. Znakiem z Pekinu. Tak naprawdę Chińczycy zwyczajnie pokazali że są gotowi wejść w konflikt przeciwko tej stronie, która go wywoła. Oczywiście w domyśle przeciw NATO, gdyż stoją jakby nie patrzeć po stronie Białoruskiej. Której dyktator nagle zniknął zasłaniając się stanem zdrowia. Czyli Łukaszenka odsunął się, pokazując: jestem chory. Nie zamierzam niczego eskalować. Siedzę cicho. Gadajcie z Chińczykami.

I właśnie ta karta może okazać się kluczowa. Z Pekinu Orban udał się do Waszyngtonu. Wydaje się że nie taki przegrany jak opisują.