Reglamentowana niepodległość III RP pod kuratelą UE

Zastanawiam się jak w trudnych czasach traktować banalną konstatację historiozoficzną, że wszystko już było? Moje rozterki rozpięte są na skali od bez emocjonalnej analizy, przez optymistyczne przekonanie, że fortuna kołem się toczy, po kapitulację przed determinacją dziejów. Ale ad rem.

Poczynając od pierwszego rozbioru(1772), a właściwie od czasów jeszcze wcześniejszych, bo nieszczęście zmowy rosyjsko-pruskiej nie spadło na Rzeczpospolitą jak grom z jasnego nieba, Polska w sumie zaledwie kilkadziesiąt lat cieszyła się pełną niepodległością, której obecna reglamentowana oczywiście nie dorównuje. A obcym wpływom podlegała niemal od zarania. Na piastowskim tronie zasiadali, jeśli dobrze liczę, władcy co najmniej sześciu nacji, zaś z domniemanym Wikingiem Mieszkiem nawet siedmiu. Wiem, że w przednarodowym modelu dynastycznym nie było to niczym nagannym. Ba, nowoczesna na tamten okres Konstytucja 3 Maja ustanawiała monarchię dziedziczną dla rodu elektora saskiego Fryderyka Augusta. Było, nie minęło.
Gdy w plebiscycie w sprawie przystąpienia do UE z lekka zmanipulowana populacja głosowała za wejściem do stowarzyszenia wolnych narodów, jak ONZ czy NATO, tylko nieliczni przewidywali w jakim kierunku podąży liberyjna międzynarodówka. I stało się. Obecnie w kraju nie istnieje żadna instytucja ostatniego słowa. Byle łach może olewać werdykty Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego, prerogatywy prezydenta. O tym, co jest, a co nie jest w Polsce prawem, decydują ostatecznie konwentykle prawnicze UE. A na bieżąco sporne sprawy rozstrzyga brutalna siła pstrokatej koalicji. No, bo jeśli byle łach może olewać konstytucyjne organa praworządności, to co dopiero garnitury i garsonki na rządowych stołkach.

Że też chce mi się w kółko powtarzać te banały? Ale co mam począć, jeśli wciąż powala mnie bezgraniczna buta załganych kauzyperdów, sapiących profesorów, którzy ex catedra wygłaszają ekwilibrystyczne łamańce prawnicze godne Monty Pythona i barona Munchausena razem wziętych. Przy ich kreatywnej interpretacji konstytucji dysputy średniowiecznych scholastyków o liczbie szatanów mieszczących się na czubku szpilki czynią wrażenie intelektualnej głębi.
Ogólnie wszak nie narzekam na skrzeczącą pospolitość. Mam się z czego pośmiać, sycę swoje wredne ego bełkocikiem wylewającym się z mediów, od gazetek ściennych po Internet, z moją ulubioną skarbnicą złotych bezmyśli, nomen, omen, platformą X. – Po co ci te żałosne podróbki – gdera moja żona, alergicznie reagująca na cały ten polityczny szajs. I pokazuje mi filmiki z uroczym autentycznym gaworzeniem bobasów. – Bądź prawdziwym dadaistą – zachęca.
Staram się więc jak mogę. I w imaginacji, niczym w reklamie żelków, dubbinguję perory gadających głów dziecięcym szczebiotem. Gorzej z tekstami drukowanymi. Jakie takie efekty przynosi czytanie co trzeciego wiersza. Na szczęście oszczędzając wzrok czytam coraz mniej bieżączki.

A propos bieżączki. Pomijając kakofoniczne surmy depisizacji, ton debacie publicznej nadawały ostatnio trzy wątki, sensacyjny, fizjologiczny i agrarny. W sensacyjnym, czyli czy Kamiński i Wąsik wejdą czy nie wejdą, zainteresował mnie przekaz dnia dyzenteryjnych, wróć, wolnych mediów, które próbę wprowadzenia dwóch posłów do sejmu nazwały brutalnym atakiem na straż marszałkowską.
- I tyle zostało z pisowskiego hasła: murem za polskim mundurem – grzmiały generatory rzeczywistości urojonej. Szkoda, że nikt się nie pokusił o zestawienie incydentu pod sejmem, z atakami rozwydrzonej skrobankowej tłuszczy na policjantów w trakcie pamiętnych zamieszek po wyroku TK. Wystarczyłby zresztą pokaz agresji samej hersztki(hersztyni?), daleki od budującego obrazu Marianny wiodącej lud na barykady.
I tak płynnie przystępuję do rozwinięcia wątku fizjologicznego, a ściślej do kilku nurtów tego tematu. Po pierwsze, dzięki agitacji pstrokatej koalicji dotarło wreszcie do mej kołtuńskiej mentalności, że światłe społeczeństwa w pełni aprobują przerywanie ciąży do 12 miesiąca z woli matki(?). podświadomie napisałem, a potem zostawiłem, miesiąca, a nie tygodnia, bo progres wytycza taki właśnie kierunek z finalną aborcją odłożoną, gdy bachor okaże się wybrakowany.

Po drugie, zostałem, nomen, omen, uświadomiony, że pigułka dzień po nie jest, jak sobie ubzdurałem, środkiem wczesnoporonnym, lecz rodzajem blokady przed ciążą, skutecznej w momencie paniki po momentach beztroskiej frywolności. Dlatego już piętnastolatki mogą ją kupować w aptece jak landrynki. Piwo, wódka, szlugi, dopalacze i inne używki nadal są niedostępne w handlu dla młodzi poniżej osiemnastego roku życia. Zapewne jednak progres sprawi, że owo nadal nie potrwa długo.
Po trzecie wreszcie, marszałek Szymon Hołownia uniemożliwił pełną prezentację w sejmie obywatelskiego projektu ustawy nowelizującej prawo o zgromadzeniach, pod którym Ordo Iurij zebrało ponad 350 tysięcy podpisów. Kneblującą reakcję wywołały Homofobiczne, zdaniem marszałka, akcenty w tekście. Chodziło o potępienie obscenicznych przegięć w paradach równości oraz o sugerowanie związków homoseksualizmu z pedofilią.
Odpór zakazowi marszałka dał jak zwykle niezawodny w takich okolicznościach Grzegorz Braun, uparcie nazywający gejów sodomitami. Otóż emanując optymizmem wieszczył z trybuny, że zaangażowanie w szerzenie lewackich miazmatów lobby LGTBitd, w miejsce wykruszającego się lumpenproletariatu, zwiastuje kres tej ideologii. Wprawdzie powoływanie się na opinie posła Brauna po jego niedawnych ekscesach, jest nieco ryzykowne, ale muszę przyznać, że jego diagnoza ma swoisty urok.
Na koniec wątek agrarny. Niemal w całej UE rolnicy gwałtownie protestują przeciw Brukselskiej polityce zielonego ładu, zwłaszcza w sprawie zalewu kontynentu ukraińskim zbożem. Określenie niemal bierze się stąd, że krajom intensywnie rozwijającym hodowlę, na przykład Holandii czy Danii, import z Ukrainy nie wadzi, zaś na przykład polskim producentom szkodzi i to bardzo.
A cięgi za politykę agrarną UE zbiera polski komisarz do spraw rolnictwa, Janusz Wojciechowski. Symptomatyczne, że we własnej ojczyźnie dowalają mu z prawa i z lewa. Nie przyłączę się, bo nec Herkules contra plures. Bruksela zaczadzona zielonym ładem i tak zrobi swoje. Ale sugerowana przez taką specyficzną koalicję dymisja Wojciechowskiego przyniosłaby jeszcze bardziej opłakane efekty. Jego następca z kręgów obecnej władzy strosząc na medialny użytek piórka i robiąc srogie miny, w praktyce trzaskałby batem… Żartowałem, obcasami naturalnie. I po co by ci to było Grzegorzu Dyndało?
 
Sekator
 
PS.

-- Czasami nie nadążam za twoimi literackimi aluzjami - wzdycha mój komputer.
-- Nie przejmuj się, mój Eustachy, ja też - pocieszam go. - Ot, wrzucam na chybił, trafił do tekstu jakiś cytat pozostawiając interpretację Czytelnikom. Ale wierz mi, każdy da się dopasować do kontekstu.