Sama manifestacja – potęga! Jak wspomniałem, na moje oko kilkanaście tysięcy, ale byliśmy w środku tłumu, więc oceniałem jedynie na podstawie doświadczenia z poprzednich przemarszów tymi ulicami. Organizatorzy na samym końcu podali informację o 22 tysiącach uczestników. Bazylika św. Brygidy, spod której po mszy wyruszyliśmy, nabita do granic wytrzymałości, pękała w szwach niczym nasze autostrady. Trasa wiodła obok pomnika króla Jana do Placu Solidarności przed stocznią i Pomnika Poległych Stoczniowców. Tłumy szły i szły bez końca, a potem stały daleko jak okiem sięgnąć.
fot. Jan Pospieszalski
A było warto postać i posłuchać. Słowo na placu głosili Szablewski, Macierewicz, Śniadek, Szumska, Jaworski, Pospieszalski, Reszczyński, Kołakowska i ktoś tam jeszcze. Nastrój był podniosły, ale bez egzaltacji i nie do znudzenia. Były także radosne śmichy-chichy z Tuska, Sikorskiego, Komorowskiego und kameraden. Wspólnie na przemian rechotały i oburzały się na Tuskową ekipę Kluby Gazety Polskiej, Rodziny Radia Maryja, Obóz Narodowo-Radykalny, Ruch Światło-Życie, kombatanci z „Gryfa Pomorskiego, Liga Obrony Suwerenności i wiele innych organizacji, których nie spamiętałem.
Nie pamiętam także, kto powiedział bardzo znamienną rzecz o Tusku. Przypomniał jego słowa „Policzmy się”, które ów mąż swojej żony wypowiedział w trakcie sławnej nocnej zmiany. Otóż zarówno wtedy, jak i dzisiaj Donald Tusk szuka poparcia u komuny. Wtedy potrzebował go w celu zatrzymania lustracji, którą rozpoczął rząd Olszewskiego. Dzisiaj również szuka poparcia komuny, żeby stawiać porządnych Polaków przed Trybunał Stanu. Nic nowego pod słońcem.
Redaktor Reszczyński stawiał pytania prezydentom Wałęsie i Komorowskiemu. Dokładnie nie zapamiętałem, ale w przypadku Wałęsy pytał, dlaczego go nie ma tutaj, natomiast Komorowskiego, dlaczego jeszcze jest tam...?
Wróciłem zmęczony, ale zbudowany, rozweselony i pokrzepiony. Czegóż więcej chcieć od niedzieli w środku marca? A Dworak z Luftem do wora, rzecz jasna...
Pozdrawiam serdecznie:)