Obejrzałem Reset

Pierwszy odcinek oglądało się dość sprawnie. W sumie fajnie że przypomina się te wszystkie historie. Trzeba wracać do starych czasów by rozumieć nowe ;)
Jak każdy wie, serię tą wyprodukowano jednak mając inne motywy w głowie. Ideą przewodnią miał być atak na Tuska. Czy się udał? Ciężko mi obiektywnie ocenić. Każdy pewnie widzi co innego. Jednak ogólnie nie wydaje się by Tusk czy Sikorski jakoś oberwali. Owszem obaj ci politycy są celem ataku, jednocześnie jednak film pokazuje ówczesne środowisko polityczne, dzięki czemu można łatwo zrozumieć skąd te wszystkie wypowiedzi czy działania.
Przykładowo film zaczyna się od przypomnienia postaci Litwinienki, który został zamordowany w Londynie. W taki sposób by nie było żadnych wątpliwości kto i dlaczego. Po Londynie śmigają sobie spokojnie mordercy z polonem zostawiając swoje wyraźne ślady. Po zamachu rząd W. Brytanii nie jest chętny rozgrzebywaniu tej sprawy. Słowem film zaczyna się od pokazania że w takiej W. Brytanii był wtedy rząd, który pozwalał Ruskom na naprawdę wiele.
Potem mamy kontynuację tego samego motywu. Jest UE, która chce rozmów z Rosją na temat organizacji handlu między UE a Rosją, która ma trafić do WTO (Światowej Organizacji Handlu) by unormować różne kwestie prawne. No i jest Fotyga, z PiS, która też by się zgodziła ale z jakiegoś powodu Ruskie nałożyły na nas embargo mięsne i więc Fotyga stawia Weto. W sumie dziwna sprawa. Po co było to embargo skoro bez niego rzeczy poszłyby Ruskom łatwiej? Polska nie wetowałaby. To nie jest wyjaśnione. A jest naprawdę istotne. Gdyż film sugeruje że Polska za ówczesnego PiSu prowadziła stanowczą politykę braku ustępstw wobec Rosji. Tyle że sprawa embarga na polskie produkty musiała być szersza, bo przecież Ruskie nie strzelałyby sobie w stopę.
No ale mniejsza z tym na razie. Po prostu widać dobrze że Polska była osamotniona w Europie w której było parcie na normalizację stosunków z Rosją. Na wciągnięcie jej w do światowego systemu gospodarczego. Czyli że Tusk obejmując władzę już na starcie musiał się zmierzyć z zagadnieniem Resetu. Ten był już wcześniej wspierany przez istotnych graczy w Europie. Rosyjskie wpływy już tam były, jak sugeruje jeden z rosyjskich rozmówców prowadzącego narrację.

To miło że film przypomniał ten aspekt. Gdyż tłumaczy dlaczego Tusk postępował czy mówi tak a nie inaczej. Dobrze było zobaczyć ówczesnego Tuska po to by dostrzec ten brak pewności siebie, ostrożność w wypowiedziach. Czyli człowieka, który wlazł bardzo wysoko i wie że nie warto iść na zderzenie skoro znikąd wsparcia nie ma. Co może zrobić Polska skoro Ruskie i UE mają już swoją koncepcję?

Niewiele. Filmik później cytuje parę zdań z różnych dokumentów ale naprawdę ciężko w nich zobaczyć  cokolwiek wychodzącego poza narzucającą się w takiej sytuacji politykę. Różne standardowe teksty o ułożeniu stosunków. O tym że są rzeczy, które dzielą Polskę i Rosję. Ale są takie, które łączą. W ogóle nie widać jakiejś podległości Polski za dyplomacji Sikorskiego. Zabawne jest że prowadzący mówią o dziesiątkach tysięcy dokumentów pozostawionych w archiwach polskiej dyplomacji i nie znajdują w nich nic uderzającego w Tuska i Sikorskiego (jeśli chodzi o okres przedstawiony w pierwszym odcinku). Mamy tam tylko przyczepienie się do tego że Sikorski w dyplomatycznym tekście do Rusków przypomina Aleksandra I i Królestwo Polskie, któremu nadał konstytucję. To naprawdę można różnie zrozumieć. Bezsensowne, jeśli nie komiczne, wszakże są sugestie, na podstawie takiej jednej wzmianki, że ma chodzić o odtworzenie władzy cara nad Polską. Podczas kiedy nacisk tam się raczej kładzie na liberalne, demokratyczne podstawy nowoczesnych państw. O czym świadczy inna notka gdzie w której pada sugestia że pragnieniem Polski jest by Putin czerpał z demokratycznego potencjału, który tkwi w Rosji.
Ogólnie te części filmu pokazują taką polityczną kuchnię. Polityczny język, różne aluzje zawierane w notach dyplomatycznych itp. Nic szczególnego. Nic uderzającego w dyplomację Tuska, Sikorskiego. Trudno stwierdzić dlaczego mieliby oni pisząc do Rosji używać agresywnego języka itp.

W istocie widać że Sikorski raczej umiejętnie lawiruje. Wobec kluczowego ówcześnie problemu Tarczy Antyrakietowej. Odpowiadając Rosji stwierdza że przecież Polska nie ma ofensywnej broni, rakiet balistycznych. Więc budowa systemu defensywnego (czyli Tarczy) nie powinna nikomu przeszkadzać. Obaj z Tuskiem starają się także unikać podejmowania tego tematu w rozmowach z Ruskami. Co naturalne. Po co mają się pchać w rozgrywki prowadzone wyraźnie wyżej?
Nie było wiele o Tarczy w filmie ale pada w nim stwierdzenie że podczas kiedy USA naciskało na tarczę to ważni europejscy członkowie NATO (ci kluczowi w UE) nie garną się do niej. I właśnie tu tkwi wyjaśnienie działania polskiej dyplomacji za początkowego Tuska.
Jego rząd miał z jednej strony UE (a z drugiej Rosję), które pragnęły porozumienia. Tusk postanowił nie rzucać piasku w te tryby. Czy raczej swojej osoby będącej między tymi trybami.
Z drugiej zaś strony było USA z administracją Busha. Która chciała Tarczy i bardziej stanowczej polityki wobec Putina. I w tym wypadku Tusk z Sikorskim robili to samo. Nie oponowali. Choć naciskały Ruskie.
Sikorski wykonywał najbardziej oczywistą robotę. Polska znajdowała się w krytycznym położeniu naciskana ze wszystkich stron. Najprostszą taktyką było nie robić sobie wroga. Kreować się na przyjaciela. Na takiego, kto przecież nie ma nic do powiedzenia. Więc lepiej żeby inni wyjaśniali sobie swoje problemy a nas mieszali do nich w minimalny sposób.

I tyle. Warto było obejrzeć ten film po to by sobie uświadomić w jakim położeniu była Polska ówcześnie. Niezależnie od tego kto rządził.
Ciekawe jaką wy byście obrali taktykę uprawiania polityki w takich okolicznościach...