Konfederacja nie ma programu!

Wie­le osób za­rzu­ca Kon­fe­de­ra­cji, że tyl­ko gło­si ha­sła o uprosz­cze­niu i ob­ni­że­niu po­dat­ków, ale nie wie, jak to zro­bić, nie ma szcze­gó­ło­we­go pro­jek­tu ustaw, któ­re to zre­ali­zu­ją i po­zwo­lą sen­sow­nie zbi­lan­so­wać bu­dżet pań­stwa. Li­de­rzy Kon­fe­de­ra­cji za­po­wia­da­ją, że wkrót­ce ta­ki szcze­gó­ło­wy pro­gram ogło­szą. Mo­im zda­niem nie ma sen­su pi­sać ta­kie­go pro­gra­mu. Nie ma sen­su te­go szcze­gó­ło­wo li­czyć. Wy­tłu­ma­czę dla­cze­go.



  Pro­fe­sor Ro­bert Gwiaz­dow­ski na­pi­sał kie­dyś ta­ki pro­gram, szcze­gó­ło­wo wszyst­ko wy­li­czył i z nim wy­star­to­wał w wy­bo­ra­ch, po­no­sząc sro­mot­ną klę­skę. Dla­te­go wczo­raj tak ironicznie o tym na­pi­sał na Twit­te­rze: „Ko­men­ta­to­rów wzmo­żo­ny­ch tym, że Kon­fe­de­ra­cja nie ma żad­ne­go pro­jek­tu ob­ni­że­nia i uprosz­cze­nia po­dat­ków, chcia­łem za­pew­nić, że jak się ta­ki pro­jekt ma, to ab­so­lut­nie nic nie da­je. Je­st wte­dy na­wet go­rzej, bo je­st on prze­mil­cza­ny. A o bra­ku pro­jek­tu się mó­wi”

  Ta­ki pro­gram da się zro­bić, ale bę­dzie on za­wsze miał cel mar­ke­tin­go­wy, a nie bę­dzie rze­tel­ną ana­li­zą eko­no­micz­ną. Ta­kie ob­li­cze­nia ro­bią cza­sem in­ne par­tie, a gdy zdo­by­wa­ją wła­dzę, to prze­kła­da­ją te swo­je ob­li­cze­nia na kon­kret­ne dzia­ła­nia po­li­tycz­ne i na tej pod­sta­wie wy­li­cza­ją bu­dżet pań­stwa. I to wła­śnie nie dzia­ła! Za­wsze wyj­dzie de­fi­cyt. Bo to za­wsze bę­dzie opar­te o ja­kiś mniej lub bar­dziej pre­cy­zyj­ny mo­del ma­te­ma­tycz­ny. Ta­ki mo­del bę­dzie za­wsze zły! To wła­śnie wy­ka­zu­je au­striac­ka szko­ła w eko­no­mii!

  Po­li­tycz­ni agi­ta­to­rzy czy hej­te­rzy za­wsze wy­ka­żą błę­dy w ja­kich­kol­wiek kon­kret­ny­ch ob­li­cze­nia­ch prze­wi­du­ją­cy­ch przy­szło­ść. Dla­te­go au­striac­cy eko­no­mi­ści ta­ki­ch ob­li­czeń nie ro­bią! For­mu­łu­ją pra­wa eko­no­micz­ne wy­ra­ża­ne sło­wa­mi, wska­zu­ją na tren­dy, ry­su­jąc wy­kre­sy, wy­pi­su­jąc licz­by, zwra­ca­ją uwa­gę na pro­por­cje, a nie na no­mi­nal­ne war­to­ści. Mo­de­le ma­te­ma­tycz­ne, któ­re ewen­tu­al­nie two­rzą, słu­żą tyl­ko wy­tłu­ma­cze­niu sen­su praw eko­no­mii, ale nie są ich isto­tą. Sen­sow­ne mo­de­le ma­te­ma­tycz­ne są bar­dziej al­ge­bra­icz­ne niż aryt­me­tycz­ne.

  Two­rze­nie mo­de­li eko­no­micz­ny­ch opar­ty­ch o kon­kret­ne licz­by trze­ba zle­cić dzia­ło­wi mar­ke­tin­go­we­mu partii, a nie eko­no­micz­ne­mu. Te ob­li­cze­nia bę­dą słu­żyć tyl­ko i wy­łącz­nie pro­pa­gan­dzie.

  Przy tak ra­dy­kal­nym pro­gra­mie, ja­ki ma Kon­fe­de­ra­cja, żad­ne pre­cy­zyj­ne ob­li­cze­nia nie ma­ją sen­su. To tak jak prze­wi­dy­wa­nie po­go­dy. 

  Wszel­kie ob­li­cze­nia i two­rze­nie mo­de­li ma­te­ma­tycz­ny­ch do­ty­czą­cy­ch go­spo­dar­ki opie­ra się o da­ne, któ­re ze­bra­li­śmy wcze­śniej. Po pierw­sze te da­ne są naj­czę­ściej prze­kła­ma­ne, ich me­to­do­lo­gia zbie­ra­nia je­st nie­po­praw­na, al­bo ich uży­cie je­st nie­do­pa­so­wa­ne do me­to­do­lo­gii zbie­ra­nia, a po dru­gie są ze­bra­ne w ja­kimś kon­kret­nym sta­nie pra­wa, wie­dzy, roz­wo­ju tech­ni­ki, sy­tu­acji mię­dzy­na­ro­do­wej etc. Gdy wa­run­ki się zmie­nią, to i te da­ne się zmie­nią — a to mo­że od­wró­cić wnio­ski do gó­ry no­ga­mi. Ludz­kie ży­cie, eko­no­mia, po­li­ty­ka, przy­ro­da, to nie je­st stan sta­tycz­ny, to się dzie­je, to je­st stan dy­na­micz­ny i trud­no prze­wi­dy­wal­ny.

  To je­st jak po­go­da. Ści­słe mo­de­le ma­te­ma­tycz­ne pre­cy­zyj­nie prze­wi­du­ją po­go­dę na kil­ka dni, a w mia­rę po­praw­nie na kil­ka ty­go­dni. Ale nie są w sta­nie prze­wi­dzieć, ja­ka po­go­da bę­dzie za rok. I do­kład­nie tak sa­mo je­st z mo­de­la­mi eko­no­micz­ny­mi. Naj­lep­szym do­wo­dem je­st to, że nikt nie opra­co­wał ma­te­ma­tycz­ne­go mo­de­lu, po­zwa­la­ją­ce­go za­wsze wy­grać na gieł­dzie. A ta­ki­ch mo­de­li ist­nie­je mi­lio­ny. Ana­li­za tech­nicz­na dzia­ła, po­zwa­la wy­gry­wać, tyl­ko wte­dy, gdy je­st wspar­ta ana­li­zą fun­da­men­tal­ną.

  Re­to­rycz­ne py­ta­nie hej­te­ra w kie­run­ku do po­li­ty­ka Kon­fe­de­ra­cji ty­pu: „nie ma­cie kon­kret­ny­ch ob­li­czeń, po­ka­zu­ją­cy­ch ile bę­dzie wy­no­sić VAT, PIT czy CIT, gdy zre­ali­zu­je­cie po­stu­lo­wa­ne przez was re­for­my? No to ob­cia­ch na mak­sa!”, je­st te­go sa­me­go ro­dza­ju py­ta­niem, co: „nie wie­cie, ile bę­dzie wy­no­sić ce­na spół­ki X za pół roku? No to nie zna­cie się na eko­no­mii!”. Ta­kie py­ta­nia kom­pro­mi­tu­ją nie te­go, kto na nie nie od­po­wie, ale te­go, kto je za­da­je.

  Jed­nak­że to nie zna­czy, że pre­cy­zyj­ne ob­li­cze­nia i prze­wi­dy­wa­nie sy­tu­acji eko­no­micz­nej w ogó­le nie ma sen­su. Przed­się­bior­ca pro­wa­dzą­cy dzia­łal­no­ść go­spo­dar­czą mu­si ro­bić kon­kret­ne wy­li­cze­nia. Je­go ob­li­cze­nia słu­żą prze­wi­dy­wa­niu przy­szło­ści, prze­wi­dy­wa­niu ko­niunk­tu­ry na je­go pro­duk­ty czy usłu­gi, prze­wi­dy­wa­niu ty­sią­ca czyn­ni­ków, któ­re wpły­wa­ją na je­go biz­nes. Mo­że ko­rzy­stać z wie­lu mo­de­li ma­te­ma­tycz­ny­ch. Wy­li­cza róż­ne pa­ra­me­try, któ­re re­gu­lu­ją dzia­ła­nie je­go fir­my. Na pod­sta­wie ty­ch ob­li­czeń cze­goś ku­pi mniej, cze­goś wię­cej, w coś za­in­we­stu­je, w coś nie, iluś pra­cow­ni­ków zwol­ni, iluś za­trud­ni. Jak do­brze wy­li­czy, to wy­gra, jak źle, to prze­gra. Prze­gra­na to nie­ko­niecz­nie ban­kruc­two — to mo­gą być po pro­stu mniej­sze zy­ski. Przed­się­bior­ca mu­si li­czyć, prze­wi­dy­wać, two­rzyć mo­de­le biz­ne­so­we. Mu­si znać kon­kret­ne licz­by.

  Pań­stwo nie mo­że tak dzia­łać. Ro­biąc te sa­me ob­li­cze­nia za­wsze prze­gra. Pań­stwo ro­biąc wy­li­cze­nia eko­no­micz­ne, zmie­nia róż­ne pa­ra­me­try wpły­wa­ją­ce na biz­nes. Mo­że po­wo­do­wać to, że zmie­nia­jąc te pa­ra­me­try, w istot­ny spo­sób unie­waż­nia wszel­kie ob­li­cze­nia biz­ne­su. To po­wo­du­je, że biz­nes mu­si w swo­ich ob­li­cze­nia brać pod uwa­gę nie tyl­ko zmia­ny po­go­dy, po­stęp tech­nicz­ny, zmia­nę ludz­ki­ch za­cho­wań i pre­fe­ren­cji, ale też zmia­ny pra­wa i pa­ra­me­trów eko­no­micz­ny­ch de­kre­to­wa­ny­ch przez pań­stwo. To bar­dzo kom­pli­ku­je ob­li­cze­nia biz­ne­su. A te ob­li­cza­nia biz­ne­su po­tę­gu­ją kom­pli­ka­cje ob­li­czeń pań­stwa.

  Efekt je­st ta­ki, że ob­li­cze­nia pań­stwa bę­dą za­wsze błęd­ne, za­wsze szko­dli­we. A ob­li­cze­nia biz­ne­su bę­dą co­raz bar­dziej lo­so­we – cza­sem po­praw­ne, cza­sem błęd­ne, cza­sem przy­nio­są suk­ces, a cza­sem po­raż­kę. Gdy pań­stwo prze­sta­nie się wtrą­cać, prze­sta­nie ma­ni­pu­lo­wać go­spo­dar­ką ty­sią­ca­mi wskaź­ni­ków, któ­re wy­li­cza, to też bę­dą suk­ce­sy i po­raż­ki u przed­się­bior­ców, ale su­ma­rycz­nie suk­ce­sy prze­wa­żą. Ob­li­cze­nia bę­dą co­raz lep­sze, bo każ­da po­raż­ka, ban­kruc­two, spa­dek zy­sków po­zwo­li zwe­ry­fi­ko­wać ob­li­cze­nia, ich pa­ra­me­try, czy al­go­rytm ich wy­li­cza­nia.

  Dla­te­go ob­li­cze­nia eko­no­micz­ne i two­rze­nie ma­te­ma­tycz­ny­ch mo­de­li na po­zio­mie pań­stwa po­win­no być za­bro­nio­ne. Pań­stwo po­win­no być ta­kim sa­mym usłu­go­daw­cą jak każ­dy wol­no­ryn­ko­wy usłu­go­daw­ca. Ile środ­ków zbie­rze od klien­tów, ty­le usług wy­świad­czy. Mi­ni­mal­ne pań­stwo świad­czy mi­ni­mum usług – two­rzy po pro­stu pra­wo pu­blicz­ne. Kosz­ty te­go są ma­lut­kie — to kosz­ty utrzy­ma­nia kil­ku bu­dyn­ków i kil­ku­set wy­so­ko kwa­li­fi­ko­wa­ny­ch lu­dzi. To moż­na utrzy­mać z gro­szo­we­go po­głów­ne­go, któ­re mo­że być na­wet zmien­ne co mie­siąc o gro­sz w gó­rę czy w dół w za­leż­no­ści od ryn­ko­wy­ch kosz­tów utrzy­ma­nia bu­dyn­ków pań­stwo­wy­ch i nie­licz­ny­ch urzęd­ni­ków.

  Resz­ta po­win­na za­le­żeć od ko­niunk­tu­ry ryn­ko­wej i po­win­na być opła­ca­na do­bro­wol­nie w pry­wat­ny­ch fir­ma­ch. Chce­cie mieć więk­szą eme­ry­tu­rę, to wię­cej płać­cie skład­ki swo­je­mu ubez­pie­czy­cie­lo­wi. Chce­cie mieć spraw­niej­szą po­li­cję, to za­płać­cie więk­szy abo­na­ment swo­jej agen­cji ochro­ny. Chce­cie mieć lep­szą opie­kę me­dycz­ną, to pod­pisz­cie ko­rzyst­niej­szy kon­trakt z wy­bra­ną sie­cią szpi­ta­li lub ubez­pie­czy­cie­lem. Nie mu­si te­go pre­cy­zyj­nie ob­li­czać mi­ni­ster. Dziś są ta­kie ce­ny, ju­tro bę­dą in­ne. To, ja­kie ce­ny zo­sta­ną wy­li­czo­ne, to pro­blem ty­ch agen­cji, ubez­pie­czy­cie­li i sie­ci szpi­ta­li, a nie pań­stwa.
 
Grzegorz GPS Świderski
t.me/KanalBlogeraGPS
 
Ta­gi: gps65, ekonomia, program, Konfederacja, kapitalizm, państwo minimum.