NIGDY NIE JEST "PO WOJNIE"... ZAWSZE PRZED ...

         Mój dziadek Teofil – legionista Piłsudskiego – mawiał: Nigdy nie jest  „po wojnie”... Zawsze „przed”... Przed tą, która kiedyś nadejdzie... Na pewno...

        Ta prosta wiedza, polegająca na znajomości historii i wyciąganiu z niej wniosków determinowała wszystkie odpowiedzialne rządy świata do monitorowania sytuacji politycznej, utrzymywania w gotowości należytych sił zbrojnych, zawiązywania właściwych sojuszów, działań prewencyjnych, zabiegów dyplomatycznych etc etc.  „Masz pokój – szykuj się do wojny” – ta maksyma uratowała już istnienie wielu społeczności.

       Od 9 maja 1945r. upłynęło prawie 67 lat. To uspokaja, usypia, odsuwa koszmary... Ale czy świat jest rzeczywiście lepszy? Czy wyrzekł się okrucieństwa i przemocy?

        Kilkanaście lat temu nie w dalekim Sudanie, czy Kambodży – ale w cywilizowanej Europie, w Srebrenicy,  sześć tysięcy ludzi „zadołowano” jak za najgorszych, hitlerowskich czy stalinowskich czasów... Mordom bezbronnych cywilów przyglądał się z bronią u nogi  kontyngent ONZ-owskich żołnierzy  z Holandii...

         Islamski terroryzm, wpełzający tylnymi drzwiami na nasz kontynent nie pokazał jeszcze nawet ułamka  swoich możliwości... Gaz łupkowy może potencjalnie zagrozić globalnym interesom Wielkiego Brata... Czeczenia spływa krwią przy zasłoniętej kurtynie milczenia; ostatnio wyszły na jaw informacje o istniejących tam gułagach - prawdziwych obozach śmierci. Gruzja doświadczyła już agresji militarnej; od dawna żyje w stanie permanentnego zagrożenia. Do konfliktu Iran-Izrael, który zapewne rozleje się na cały świat  być może dzielą nas już tylko miesiące. Aktywność wywiadu rosyjskiego i amerykańskiego w Syrii też nie wróży najlepiej. Ponad głowami małych i średnich krajów wielcy tego świata ustalają aktualny kurs i ścieżkę, zawiązują zakulisowe przymierza...

      Szarpani kryzysem i wewnętrznymi problemami dzisiejsi sojusznicy mogą złożyć nas w ofierze świętego spokoju, jak to już kiedyś bywało... Tylko, że wtedy obywatele czuli odpowiedzialność za kraj i z trudem odzyskaną niepodległość. Nie nawołuję do oddawania obrączek i i sreber rodowych na dozbrojenie armii. Nie ten czas, nie ci ludzie.

       Ale nawet w kryzysie stać nas być powinno na utrzymanie profesjonalnej, doskonale wyszkolonej i uzbrojonej 150 tysięcznej armii. I kilkuset tysięcy przeszkolonych na specjalnych zajęciach Przysposobienia Obronnego w liceach i na studiach rezerwistów. W przypadku wojny obronnej  (nie planujemy przecież  żadnych podbojów) jest to najskuteczniejszy sposób na odstraszanie potencjalnych agresorów...

       Bo „Naród, którego nie stać na utrzymanie własnej armii będzie utrzymywał obcą...”...

       Dlaczego o tym piszę? Bo wierzę mojemu śp. dziadkowi Teofilowi, hardemu ułanowi, który poległ w 1941r w obronie Rzeczpospolitej. Wierzę ludziom, starym i śmiesznym „moherom”, którzy przeżyli okropieństwa wojny i wyśmiewani przez MWzDM nie mogą podzielić się z nami tą wiedzą...

Lech Makowiecki

P.S. Napisałem na wstępie, że znajomość historii może nas ustrzec przed popełnianiem błędów przeszłości. Wielu naszych czołowych polityków – to historycy właśnie... Ciekawe...

Poniżej nowa fraszka z honorem w tytule:

HONOR  GENERAŁA – bezcenny...

Pewien znany generał
Chronił bez ustanku
Honor swój w wielkim sejfie
Gdzieś w szwajcarskim banku

A, że honor – rzecz święta
To każdy się starał
Wyceniać go sowicie:
W euro lub dolarach...

I „HONOR i GNIEW” – ballada z płyty "Katyń 1940";
hołd dla Marszałka. I po trosze – dla dziadka Teofila...