Dzisiaj jesteśmy Szwoleżerami!

Więc pijmy wino, szwoleżerowie, 
Niech troski zginą w rozbitym szkle!
Gdy nas nie stanie, nikt się nie dowie,
Czy dobrze było nam, czy źle!

A gdy cię zdradzi piękna dziewczyna,
To ty się bracie z tego śmiej!
W miłej kompanii napij się wina
I bolszewika w mordę lej!

W moim domu, bardzo często przy stole przy różnych okazjach śpiewano tę piosenkę - tak jest do dzisiaj. Nasze konie zawsze kiedy to słyszały, rżały niespokojnie. Szwagry, wujkowie i bracia z uśmiechem spoglądali na mnie i czasem coś tam dodawali przed kolejną ułańską żurawiejką, mówiąc: Widzisz Ula, one są już gotowe do szarży tak jak my! Byłam bardzo dumna z naszych chłopaków. A były to czasy, że za śpiewanie takich piosenek można było oberwać nie tylko po plecach. W czasach emigracji, mój mąż musiał przetłumaczyć Amerykanom cały tekst - żebyście widzieli ich miny, ale śpiewali razem z nami. Dzisiaj naszym chłopakom przy biesiadnym stole nic już nie grozi, ale często widzę zdziwienie w oczach niektórych naszych gości. Jednak po kolejnej piosence, okazuje się, że wszyscy jesteśmy Szwoleżerami! Pamiętam pewien biwak nad morzem, gdzie całą rodziną przy ognisku zaczęliśmy swój ułański koncert - a po kilkunastu minutach wokół nas zebrała się spora grupa młodych i starych. Na początku nieśmiało, a później już wszyscy donośnie razem śpiewali kolejne ułańskie przeboje do samego rana. Dzisiaj w tym trudnym czasie dla Polski, obserwuję że szwoleżerska tradycja jest nieśmiertelna wśród Polaków. Jej przejawem jest akcja Murem Za Polskim Mundurem. Tak, dzisiaj znów wszyscy jesteśmy Szwoleżerami!

Dziękuję za uawgę.