Tusk gotuje Polsce moc homeopatyczną

Przejrzawszy program igrzysk olimpijskich w Tokio znów poczułem, że jestem zatwardziałym konserwatystą. Uliczna koszykówka, wspinaczka po skałkach, ewolucje na deskorolce czy coś w tym guście… I zatęskniłem za tradycyjnym repertuarem, skokiem w dal
z miejsca, przeciąganiem liny i biegiem w workach. Sorry, na worki MKOL. Jeszcze nie wpadł, ale za trzy lata, kto wie.
A swoją drogą to dziwne, następcy barona Coubertina, traktując coraz swobodniej jego przesłanie: maksimum dyscyplin, minimum konkurencji, otwierają, zapewne w trosce o demokrację, prawa człowiecze i równouprawnienie, areny igrzysk dla wszystkiego, co się rusza. Ale do progresywnego ideału jeszcze daleko. Dlaczego w wielu sportach, wioślarstwa nie wyłączając, obowiązuje podział na wagi, a nie ma zróżnicowania wzrostu w koszykówce, szczypiorniaku czy w siatkówce? I co z niejasnościami regulaminowymi. Czy
w tańcach na lodzie mogą wirować pary jednopłciowe? Czy kolarki mogą kręcić w konkurencjach męskich, na przykład w wyścigu długodystansowym? Czy facet może rywalizować z paniami w gimnastyce artystycznej? I co z osobami niebinarnymi, lub deklarującymi przynależność do jednej z kilkudziesięciu płci, w dodatku rotacyjnie, dziś jako on, jutro jako ona, a po jutrze jako ono? Tej ostatniej osobowości proszę nie mylić z partnerką Lenona.
Jednak w sprawach poprawności politycznej strażnicy krystalicznych zasad są bezkompromisowi. Twórca widowiska otwierającego sportowe święto w Tokio został pozbawiony swej funkcji tuż przed inauguracją, bo pod koniec ubiegłego stulecia jako komik zakpił sobie w telewizyjnym kabarecie z holocaustu. I dobrze tak antysemicie!
Zbudowany pryncypialną reakcją organizatorów, pomyślałem, zachowując wszelkie proporcje, jak zareagowałaby stacja TVN, gdyby prowadzący teleturniej “Milionerzy” zapytał z uśmiechem graczkę czy w drodze do studia nie przebiegł jej drogi czarny kot albo rabin,
bo to przynosi pecha? Lecz Hubert Urbański prędzej zjadłby własny język, niż dopuścił się takiej zniewagi, nie wobec kota, naturalnie.
I standardowo, przy aprobującym chichociku publiczności, obok futrzaka wymienił zakonnicę. Ale taktownie nie przypieczętował żartu dowcipem o pingwinie.
Ja tu sobie dworuję, a klika z Nowogrodzkiej pogrąża kraj w pandemicznym chaosie. Antyszczepionkowcy szaleją. Do odporności populacyjnej wciąż nam daleko. A rząd olewa promocję szczepień, bo czyż analfabetkę starowinkę z
Podkarpacia zachęci do wizyty w przychodni perspektywa wylosowania w loterii hulajnogi? Statystyki poprawiają prężne samorządy, lecz władza centralna swą nieudolnością paraliżuje ich działania.
I tylko gnuśni malkontenci biadolą, że strach otworzyć lodówkę albo podnieść klapę sedesu, bo zaraz dobiegają z wnętrza namowy do szczepień. Czyżby nie wiedzieli, że w biedniejącej w zastraszającym tempie Polsce nie każdy ma sedes, o lodówce nie wspominając? W dodatku spora część nadwiślańskich tubylców, zwłaszcza bezrozumnych zwolenników PiS, jest odporna na wiedzę. Wystarczy przypomnieć ciągle zyskowne przewały na wnuczka, policjanta czy kosmitę, choć wieści o podobnych oszustwach docierają nawet tam, gdzie diabeł mówi dobranoc. Na przykład w Taplarach rozreklamowanych w “Konopielce” wsiowych gamoni ostrzega przed oszustami żona Kaziuka Bartosiewicza.
Pandemiczna zapaść stanowi złowróżbny symbol czegoś znacznie gorszego. Nad Polską krąży widmo polexitu! Ostatnie nadzieje optymistów, że pozostaniemy w rodzinie, wróć, w unii demokratycznych i praworządnych społeczeństw Europy rozwiał ruski ład, jak trafnie zidentyfikował propagandową hucpę reżymu, tak zwany polski ład, sam Donald Tusk. Na dobitkę Jedynymi sojusznikami zjednoczonej(?) prawicy w Europie pozostają skrajnie prawicowe, putinolube partie na Węgrzech i w zachodniej Europie. Ani chybi za chwilę stracimy 700 miliardów złotych unijnego wsparcia na popandemiczne ratowanie gospodarki. Ale dzięki dziejowej sprawiedliwości tylko na chwilę, bo wkrótce władza wróci do prawowitych(lewowitych?) właścicieli III RP. I Polska skąpana w dobrostanie unijnym zyska moc wręcz homeopatyczną.
Tu przypomnę, że homeopatia polega na wielokrotnym rozpuszczaniu w cieczy substancji czynnej, aż zniknie, przekazując wszystkie swe właściwości owej cieczy. jakie to szczęście, że dzięki światłemu liderowi opozycja totalna osiągnie wkrótce metafizyczny pułap awangardy homeopatycznej.
 
Sekator
 
Ps.

- Polska homeopatyczna, to brzmi dumnie - rozmarza się mój komputer.
- Pofolguj, Eustachy - mityguję go. - Niestety, trochę to jeszcze potrwa.