DROBNY PRZYCZYNEK DO WSPOMNIEŃ MAŁŻONKI MĘDRCA EUROPY

Małżonka naszego mędrca Europy, TW Bolka, postanowiła nas uszczęśliwić swoimi wspomnieniami.
I oto kolejna istota z wykształceniem podstawowym z wyżyn swej wiedzy ocenia świat i ludzi ku zdumieniu nas, maluczkich.

Trzeba przyznać, że jest to czasami dość zabawne. Szczególnie ubawiło mnie wyznanie, że przyszły małżonek, ten potentat intelektualny po zawodówce, zrobił na pani Danucie olbrzymie wrażenie „swoją erudycją i oczytaniem”.

Przeraziła mnie natomiast stwierdzeniem, że życzyłaby każdemu,. aby mial takiego przyjaciela jak Mieczysław Wachowski.
Wszyscy święci, tylko nie to!

Tych wszystkich, którym bym nie dała dwóch złotych do potrzymania, pani Danuta wysławia jako uczciwych, nieskazitelnych polityków.
Tych, których dla odmiany sobie cenię, odżegnuje od czci i wiary.
Słowem, wszystko w normie, zgodnie ze spodziewaniami.

Ale czuję się zmuszona do dodania małego aneksiku do wspomnień Małżonki Wodza. Niechże on będzie bardziej trójwymiarowy.

Było to chyba gdzieś w 1980 roku
Nasza przyjaciólka pracowała wtedy ochotniczo w MKZ-ecie gdańskim.
Któregoś dnia zadzwonił do niej Krzysztof Wyszkowski, że Wałęsowa dzwoniła; źle się czuje i trzeba by wpaść do niej i pomóc.
Psiapsiółka razem z inną wolontariuszką poszły na ul.Pilotów, gdzie już wówczas Wałęsowie mieli już ogromne mieszkanie łączone z dwóch mieszkań.
Zadzwoniły do drzwi. Nic.
Zadzwoniły raz jeszcze.
Wreszcie, po paru minutach drzwi się otworzyły i w progu stanęła Wałęsowa w błękitnym szlafroczku i w pełnym makijażu.
Zdecydowanie nie wyglądała na kogoś, kto źle sie czuje.
Spojrzała na nie zupełnie bez zachwytu.
Dziewczyny powtórzyły całokształt informacji: są z MKZetu, prosił je Wyszkowski, mówił, że p.Danuta źle się czuje, chciały pomóc.
Wałęsowa tyle że wpuściła je do przedpokoju i bez słowa wlazła z powrotem do łazienki.
Dziewczyny stały nie bardzo wiedząc, co począć.
Po jakimś czasie p.Danuta wylazła z tej łazienki.
Kiedy koło nich przełaziła spytały, czy może mogłyby pomóc zrobić zakupy.
- A nie, to już najstarszy załatwił - odparła Wałęsowa.
- To może pomogłyby przy niemowlęciu?
- Nie, nie trzeba, to już się też ktoś zajmuje - odparła Wałęsowa i znowu sobie gdzieś poszła.
Stały dalej, bo siadać nie poprosiła.
Kiedy znowu przełaziła koło nich, oznajmiła znacząco:
- Te podlogi takie brudne, wszyscy wciąż po nich chodzą.
Dziewczyny od dłuższej już chwili miały wyrobione zdanie o Wałęsowej, więc tematu nie podjęły, za to cichcem się namawiały, jak i gdzie zamordują Wyszkowskiego.
Wałęsowa znowu gdzieś leząc dodała zachęcająco:
- Szmaty i kubły są w łazience.
W tym momencie do drzwi zadzwoniono.
Okazało się, że to ks.Jankowski przyprowadził grupę zakonnic, które chciały poznać Małżonkę Wodza Rewolucji.
Przyjaciółka mówi, ze tempo w jakim z nadętej maglarkowej Wałęsowa zmieniła się w skromną, poczciwą kobiecinę, dzielną matkę wielodzietnej rodziny, było oszałamiające. Zakonnice otoczyły małżonkę wodza zachwyconym wianuszkiem, a dziewczyny korzystając z okazji wyczołgały się za ich plecami do drzwi i prysnęły. A za drzwiami zaczęły tak ryczeć ze śmiechu, aż musiały usiąść na schodach.
Bowiem dotychczas pasły się one złudzeniami, że to stadło Wałęsów takie niedobrane, bo ona taka poczciwa kobieta.

Gdzieś też w owej epoce Wałęsowie wybierali się za granicę i zjawili na lotnisku. Pracownik lotniska był ogromnie wzruszony, że będzie odprawiał samych Wałęsów.
Jednak w ciągu ułamka sekundy stracił swoje złudzenia, kiedy Wałęsowa rzuciła w jego stronę soczystą wiązanką. Ogólnie, treść wiązanki dotyczyła tego, że jak to, oni, Wałęsowie, już są, a jeszcze paszporty niegotowe, z tym że przyozdobiona była gęsto najczęściej używaną w polszczyżnie przydawką zdobiącą.

Nb.przyjaciółka w zeszłym roku odmówiła przyjęcia z rąk Komorowskiego krzyża Polonia Restituta, o który wnioskował IPN jeszcze za życia Lecha Kaczyńskiego.
Tak więc jest to rogata dusza.
I w związku z tym po prostu nie mogę odżałowac, że zjawił się wtedy ks.Jankowski z zakonnicami, bo gdyby nie przybył, Wałęsowa na pewno by się czegoś o sobie dowiedziała, co by było zawsze z pożytkiem dla jej duszy, a uciechą dla nas.