Świat zsegmentowany

Co następne w tym szaleństwie? – pyta Kol. JazGdyni, opisując najbardziej widoczne segmenty kapitalistycznego świata, w którym stała walka o tzw. rynek nieuchronnie obraca się przeciw jego uczestnikom-konsumentom i celnie wskazując, że nie chodzi tu bynajmniej o tych konsumentów pomyślność.  To, co dziwi ludzi tradycyjnie myślących, to że w tym świecie bezwzględnej walki między kapitalistami (rozumianymi jako wytwórcy dóbr) pojawił się też segment redystrybucyjny, którego liderzy – dotąd na ogół cieszący się zaufaniem społecznym – nadzwyczaj udatnie wykroili sobie kawałek kapitalistycznego tortu i to nic przy tym nie tworząc! Po prostu, wykorzystując tradycyjne zaufanie ludzi do ich rzekomo nadzwyczajnych możliwości i umiejętności, zawładnęli „targetem” (czyli nami, szarymi ludźmi) i czynią z tego władania „dobrze” sobie, a nie nam.
Tak powstał u nas segment „prawa”, „nauki”, „zdrowia”, „ochrony środowiska” i inne, niekoniecznie dobrze poznane i ogólnie ważne, ale równie dla „targetu” dotkliwe w bliskim, na ogół przymusowym, poznaniu (jak np. lokalna „samorządność”). Czy mamy, ci nie będący w grupie „szczęśliwych wybranych” (kast zawodowych) jakiekolwiek szanse obrony w momencie, gdy los nas z nimi zetknie?
 
Mechanizm działania poszczególnych segmentów jest znany od wieku i nazywa się koncentracją: koncentrowane są zasoby produkcyjne (począwszy od takich sposobów jak dumping, „umowy partnerskie”, zmowy producenckie itp.) w celu opanowania jakiegoś rynku (segmentu). Opanowanie segmentów redystrybucyjnych oparło się na identycznych zasadach, aczkolwiek z ważnym udziałem kolejnego segmentu redystrybucyjnego: mediów. Te zmowy producenckie (produktów „idei”), współpracując ze sobą, zawładnęły targetem w sposób jeszcze bardziej bezapelacyjny: możesz sobie wybrać rodzaj mydła czy samochód – ale, trzymając się słynnego powiedzenia ojca rynku motoryzacyjnego – „produkt idei” ma zawsze kolor czarny, nieważne jakiego adwokata, lekarza czy innego członka licznych korporacji sobie wybierzesz, chyba że… sam jesteś członkiem jakiejś z nich („umowy partnerskie”).
 
Jest tylko jedna siła (i nie jest to żadna „siła społeczna” – żadne referenda, stowarzyszenia i inne tego typu naciski, także w formie protestów ulicznych); tą siłą jest państwo, które może wprowadzić na ten przerost niezdrowych aspiracji różnych segmentów – sankcje.
 
Niestety pojedyncze państwa niewiele tu mogą (przykład – skuteczność sankcji na Rosję),bo i tu, jak się okazuje w praktyce, zachodzi koncentracja, przy czym jest ona tak samo fałszywie opakowana, jak w każdym innym segmencie współczesnego świata : wiemy doskonale na własnym, polskim przykładzie, co oznacza np. „europejska demokracja”…
 
Mimo wszelkie teoretyczne przeciwności (i trudne do odpierania praktyczne naciski) coś tam nasze państwo robi – o nie myślę tu o skarżeniu się papieżowi przez Dudę: odrzuciliśmy np. ostatnio możliwość parafowania tzw. deklaracji z Marakeszu (pomimo straszliwych lamentów, jakie wylewano w tej sprawie na blogach), nie podpisaliśmy europejskiej „troski o prześladowania LGTB”, ostrożnie – ale jednak – radzimy sobie z kastą sędziowską itp.
Czas jednak najwyższy, by spróbować działać śmielej, tj. choćby z zagranicznym segmentem medialnym: okazja szykuje się znakomita, bo nadchodzą wybory do PE i kto tam będzie miał głowę zajmować się Polską?
 
A rzecz najważniejsza: stworzenie własnego segmentu geopolitycznego cichcem jednak postępuje w wyjątkowo korzystnych (Trump) okolicznościach przyrody – postęp ten zawdzięczamy Morawieckiemu, zatem radzę się przyglądać jego „zatroskanym krytykom”.