Cepry zajechały

Miłośnicy przyrody, ekooszołomy i wyznawcy filozofii wege proszeni są o zamknięcie oczu tudzież zmianę strony w przeglądarce. Czytanie niniejszego wpisu może spowodować dotkliwy uszczerbek w wyznawanym systemie wartości.
 
Dziękuję.
 
Kilka lat temu mój podhalański kolega opowiedział następującą historię: pewnego razu razem ze swoimi kolegami ściągali drewno z lasu metodą „na smyka” za pomocą konia zaprzężonego do połączonych łańcuchami bali. Z racji górzystości terenu użycie czworonoga było jedyną skuteczną metodą pracy. W pewnym momencie ów koń wszedł na drewniany mostek przerzucony nad strumieniem, a wówczas jedna z pokrywających go belek pękła i zwierzę wpadło w powstałą szczelinę łamiąc przednie nogi. Toczącemu pianę koniu okazano litość za pomocą obucha siekiery umieszczonego z gracją między oczami. Przybyły na miejsce weterynarz, przy wystawianiu końskiego aktu zgonu stwierdził, że... celniej uderzyć się nie dało.
 
Pomimo odrazy, jaką żywię do programów informacyjnych serwowanych przez stacje telewizyjne wczoraj, złożony nagłym atakiem przeziębienia i spadkiem temperatury ciała do zaledwie 35 stopni Celsjusza, zdecydowałem się obejrzeć program „Uwaga po Uwadze” produkcji wiadomej. W czasie jego trakcie kilkakrotnie zastanowiłem się, czy aby na pewno nie mam majaków.
 
Prowadzący program wraz z ekipą filmową przybył w nasze skromne, małopolskie progi tylko po to, aby udowodnić nam, Małopolanom, że racja ludzi „z tej Warszawy” jest bardziej mojsza niż twojsza. Oświeciwszy zgromadzonych na planie mieszkańców Bukowiny Tatrzańskiej światłem Stolycy dowodził, że korzystanie z góralskich fasiągów wożących turystów do Morskiego Oka jest co najmniej grzechem wołającym o pomstę wszystkich znanych rodzajowi ludzkiemu bogów, bożków, lar i penat.
 
Upewniwszy się, że to, co widzę nie jest fatamorganą wyprodukowaną przez przeziębione szare komórki zadałem sobie pytanie: o co właściwie chodzi?
 
Nie od dziś wiadomo, że jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Albo o seks. Albo o władzę.
 
Moje wielkie wzburzenie wywołał apel prowadzącego, który – uprawiając sobie tylko znaną matematykę – żądał od fiakrów: przyjdźcie i powiedzcie ile zarabiacie!
 
Nie wiem tylko po co? Dlaczego wielki Pan Redaktor tak bardzo chciał zajrzeć do kieszeni ludzi, którzy zarabiają na życie wtedy, kiedy mogą: w sezonie turystycznym? Dlaczego tak bardzo kłuły go w oczy kwoty, które nagle pojawiały się na białej kartce umieszczonej na stelażu znajdującym się w kadrze? Dlaczego tak bardzo litował się nad biednymi zwierzętami, że co rusz mówił o pieniądzach?
 
Prawdę powiedziawszy – nie rozumiem, o co tyle hałasu? Przecież fiakrzy nikogo nie zmuszają do korzystania z ich usług. Nikt nikogo na siłę nie wciąga do fasiągów. Nikt nie ma zakazu poruszania się piechotą!
 
Dlaczego zatem problem koni wożących turystów do Morskiego Oka tak bardzo razi osoby, które wcale nie muszą odwiedzać tego malowniczego zakątka Polski? Dlaczego nikt nie lituje się nad końmi, które od wieków pomagają ludziom w pracach polowych – i to na różnego rodzaju terenach?
 
Niestety – po raz kolejny – przekonuję się, że w naszym pięknym kraju zwierzę ma większe prawa niż człowiek. O człowieka nikt się nie upomina, nikt się nad nim nie lituje; prawo nie stoi po stronie szarego obywatela, medycyna każe na siebie długo czekać, zabija się bezbronne istoty i nie daje szans na normalne życie tym, którzy dopiero zaczynają dorosłe życie.
Czy jest mi żal koni z Morskiego Oka? Nie.
 
Czy potępiam turystów korzystających z fasiągów? Nie.
 
Czy chciałbym, aby miejsce koni zajęły elektryczne meleksy? Nie.
 
Każdy region ma swoje tradycje a każda z nich wpływa na zarobki ludzi w nim mieszkających.
 
Chcesz korzystać z fasiągu? Korzystaj. Tylko błagam – daj ludziom żyć.