Handełe - handelek...

Handel istniał zawsze, a rozkwitł niczym tropikalny kwiat kameruńskiego intelektu lidera Nowoczesnej, kiedy Fenicjanie wynaleźli pieniądze. Znamienne, że przedszkolaki (przeprowadzono taki eksperyment) szybciej pojmują logikę domniemanych operacji na xero-banknotach i plastikowym bilonie niż na adekwatnie sugerowanych im zadaniach z klockami. Tako i piosenek „Money, Money” kwartetu ABBA, czy hitu filmu „Cabaret”- „forsa wprawia w ruch ten świat” – tłumaczyć na żaden język nie trzeba.
Cena ustawy w poprzednim sejmie znana była w całej Jewropie – 3 mln $, czyli w złotówkach na kilkanaście baniek wycenili ten produkt niektórzy sejmici. A onegdaj jako bywało? Cztery lata po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja król Stanisław Antoni Poniatowski przeszedł na emeryturę z łaski Katarzyny II. Tak – Antoni – imię August sam sobie podmienił dla podrasowania stolca. A jego była kochanka Kasia tron królewski Antosia kazała przysposobić na swój osobisty cesarski szalet. Czterdzieści lat temu skrybnąłem jako młody gniewny:
Trzeba się tylko dobrze cenić – gdy nitki ktoś nam poprzewleka
bo na pajace rośnie popyt a spada cena na człowieka…
I tak, nawet dzisiaj, kiedy wg fraszki Jonasza Kofty – nie  jestem już młodym gniewnym, a ewidentnie starym wkur*ionym – nic bym w tej młodzieńczej frazie piosenki „Pajace” z 1976r. nie zmienił.    
Człowiek to taka nieskomplikowana armatura do pędzenia życia. „Życie…pędzę cie niczym samogon” ironizował wspaniały poe Henryk Cyganik. Po podobnych destylatach rozum tanieje a notowania odwagi rosną. Tak zawsze bywa w przełomowych momentach naszego niedorzeczna Wisły i Narwi. Już dziennikarskie bulteriery łaszą się i przymilają do rudego kota Jarosława.
 „Bolek” za papierową teczkę (sygnowaną dynastycznie nr 12 535), z której potem mógł swobodnie wyrywać donosy, sprzedał bez zastanowienia  rząd Jana Olszewskiego. A targował w towarzystwie „Nocnej zmiany”, które to przez ćwierć wieku skonsolidowała wspólnota najciemniejszych interesów. Tu na miejscu jest wtrącenie sławetnego zdania – wyroku A.Macierewicza: „jaki Trybunał Stanu. Tu wystarczy Sąd powszechny…” 
Taka Platforma – otworzyła politycznawy lumpex i sprzedawała przez osiem lat pospólstwu idejki i wszelki kit medialny na kilogramy i tony. Wszystko co „goli, rzępoli – krawaty wiąże i usuwa ciąże” – lud łykał jak kluski Madzi Gessler. Rudy spryciarz to „likwidował” dopalacze, to obniżał podatki, bądź z górnikami siorbał barbórkowe piwo, a czyniąc to w tempie stroboskopowym przy użyciu trzech tivi, niczym prestidigitator wyciągał króliki z cylindra. Ale kiedy mu przyszło w Brukseli założyć ten magiczny cylinder, to okazało się, iż pasuje mu jak świni siodło.
Kiedy coś do sprzedania nie daje się wycenić, historia bierze bezceremonialnie  na kredyt wyobraźni, a weksel żyruje Głupota. Rewolucję lutową 1917r. zainicjowała z przypadku czwarta rota lejbgwardii Pawłowskiego Pułku (tam młodszym oficerem był nasz Stanisław Ignacy Witkiewicz – Witkacy). „Genialnym” szprynglem rewolucyjnej rady było ustanowienie „samorządu” w wojsku. Degrengolada 11-milionowej armii carskiej (w której służyło 700 000 Polaków) poszła w takim tempie , że osiem miesięcy później W.I.Lenin bezboleśnie dokonał zamachu stanu zwanego rewolucją październikową  i…montując Czerwoną Armię natychmiast pozbył się wrzodu samorządu. Teraz ogłupiała Europa od Brukseli po Rzym i Madryt miota się w pielęgnowaniu swoistego patentu na totalną impotencję. Jest to post-marksistowski wytrych – political correctness. Jak to z teorii spiskowej dziejów – nikt z wierchuszki brukselskiej nie ma pomysłu na falę imigrantów, a „poprawność” ma się lepiej niż dobrze. Aby żyło się lepiej w euro kalifacie.