Postawił się UBekistanowi?

Kamilek był bardzo cenny dla TVN. Otarcie się o śmierć dawało mu wiarygodność, rzecz niezbędną gdy "całą prawdę" tłoczy się przez 24 godziny. Nim znalazł się blisko tamtej strony był klasycznym produktem - okrąglakiem gotowym do wszystkiego, niczym nie wyróżniającym się w ławicy drobnicy łapiącej pierwsze posady, nieświadomej jak dalece trzeba się uzawodowić, że się tak wyrażę.  Po powrocie nabrał wartości dodanej i to go wyniosło, co tam gdzie trafił oznaczało wejście w etap budowania zabezpieczeń lojalności. Nie bez znaczenia na tym etapie jest podatność własna wyniesionego, ale tu wystarczyła klasyka senatora Piesiewicza.
Kamilek nie poczuł się wielki, mimo wszystko coś tam w nim czasem drgało, jakieś resztki sumienia, zdarzało się, że nie był wygwizdany tam gdzie mógł być, pod tym względem na głowę bił skomorowskiego, nie posuwał się tak daleko jak Lis, Gugała, Kuźniar, Knapik czy stokrotka. Powiedzmy sobie nie musiał bo robili to... jego podwładni. No ale on robił za tego dobrego ubeka. Więc co się stało. No napewno nie nagły przypływ przyzwoitości w otoczeniu Kamilka, bo to co wykryto muszą robić wszyscy. Nie da się inaczej wytrzymać dłużej w szambie. Zawiodła dyspozycyjność. Być może chodziło o wywiady ze skomorowskim i ze skopacz lub zażądano czegoś na co Kamilek nie zgodził się, jakiejś specjalnej ustawki na wroga.
A być może chlapnął gdzieś przy wódce, że wie tyle, że mógłby wszystkich w firmie utopić z dnia na dzień, co odpowiadać musi prawdzie.
Mozliwości jest wiele, trudno zgadnąć, ale jedno jest pewne: wysmażono przy okazji drugi kotlet - ostrzeżenie do pozostałych funkcjonariuszy medialnych: nie próbujcie nawet palcem ruszać w bucie, bo gra idzie o życie.
Chodzi więc o to by "cała prawda" tłoczna była nadal przez 24 godziny w tym szczególnie ważnym roku.