O szlachciance Marysi i podstępnym rycerzu Donku

 

Historia o pięknej szlachciance Marysieńce i podstępnym rycerzu Donku z Sopotu przez kronikarzy dworskich spisana, mądrym ku zabawie a głupcom na frasunek.

Gdzieś na przedmurzach chrześcijaństwa w dobrach księcia Kazka z Gorzowa

Pata-taj ! Pata-taj ! Pata-taj ! ... przyjechał
- Witajże piękna szlachcianko Marysieńko, wiele o urodzie twej Waćpanno prawił Kazko z Gorzowa, ale dalibóg słów mało by Twoje piękno opisać. Choć Kazko zna się  na urodzie jak mało kto, powiadają nawet, że prędszy on do białogłowy jak do szabli. 
- Cóże to sprowadza ciebie chwacki rycerzu w modrzewiowe progi moje ? 
- Na bój śmiertelny z Kaczogrodem ruszać z wiosną muszę, nie po naszemu to, nie po rycersku by rycerz w pole ruszał i białogłowie jakiej co nie przyobiecał, gotowaś waćpanno czekać bym wrócił do ciebie chwałą okryty ? 
- Kimżeś tajemniczy rycerzu ? ... i czemuż tak z cudzoziemska rerasz  jakbyś po naszemu prawić nie potrafił. 
- Jam jest dzielny rycerz Donko z Sopotu, sławny w całej Rzeczypospolitej, aż po rzekę Zbrucz, a może i dalej ? 
- Ach ! Tyżeś Donko z Sopotu ? powiadają po dworach panowie szlachta żeś zdrajca i u Prusaka w kieszeni siedzisz, a i puklerz podobnoś nie za swoje kupił ? Prawda li to ? 
- Na rany św. Alojza waćpanno, łżą psubraty, złe ich języki wieści takowe rozpuszczają, pewnie to mały  rycerz Jarko z Żoliborza słowa  te szpetne  do twych pięknych uszu sączy ? 
- Dlaczegóż to waćpanie w trybie wyborczym na ziemię udeptaną wyjść mu nie każesz by prawdy dowieść i honoru swego rycerskiego bronić ? 
- Daj pokój waćpanno, kiedy mały rycerz Jarko z Żoliborza fechmistrz zawołany gotów mnie w ubitą ziemię wklepać. 
- Tedyś tchórz i zdrajca, idź precz z moich oczu. 
Pata-taj ! Pata-taj ! Pata-taj ! ... odjechał z miną kwaśną. 

Nie minęło pół niedzieli. 

Pata-taj ! Pata-taj ! Pata-taj ! ...przyjechał z miną uradowaną 
- Znowuś przycwałował na swojej chabecie trwogą podszyty rycerzyku ? 
- Czego znowu ? 
- Jam chwałą teraz okryty, ósmy albo i dziewiąty raz rozbiłem siły wrażego Kaczogrodu, bardzom uradowany i bukiet kwiecia cudny do nóg twoich waćpanno kładę. 
- Och ! jakiż cudny kwiecia bukiet, pewnie wiele talarów musiał waćpan wydać ? 
- A bogać tam waćpanno, ni grosza nie wydałem, darmo dawali to i wziąłem. 
- Och ty wstrętny kaszubski liczykrupo, grosza na białogłowę żałujesz ? tyś jeszcze gorszy sknera niż nasz Kazko z Gorzowa, idź precz z moich oczu, bo w sercu przez jedną-ś  chwilę nie był. 
- Idź precz ! precz do tej swojej baronowej von Metertief zu Kopatsch  

Pata-taj ! Pata-taj ! Pata-taj ! ... odjechał z miną jeszcze kwaśniejszą, niźli pół niedzieli nazad.
Ależ się nam szlachta rozpleniła ? Frasuje się hrabia Bronko z Komorowa, oj frasuje. Savoir vivre liegt an allen Fronten.