III RP ugryzła się we własny tyłek

Tytułuję ten tekst złośliwie,  ponieważ nie lubię konstrukcji ustrojowej zwanej w skrócie „III RP”. Nie lubię za jej kolesiostwo i korupcję, za płaski materializm, brak szacunku dla wartości oraz brak wizji rozwoju Polski, wreszcie za klientelizm wobec możnych tego świata. Jako chłodny obserwator powinienem napisać: III RP pogrąża się w wojnie domowej.
Ugryzła się - kontynuujmy zatem - dotkliwie i niewykluczone, że wda się zakażenie, co w przełożeniu na język polityki oznaczać musi przedterminowe wybory parlamentarne. Obserwujemy bowiem serial niesnasek i swarów u „onych” (czyt. właścicieli III RP), a są te swary związane z uderzeniem rządu w Otwarte Fundusze Emerytalne. Nie wiem jakie będą konsekwencje ekonomiczne akcji Rostowskiego, Tuska i Kosiniaka-Kamysza zmierzającej do łatania deficytu pieniędzmi zgromadzonymi przez OFE, ale konsekwencje polityczne już są widoczne. Widoczne jest tąpnięcie w obozie władzy. Zaplecze rządu jest w ocenie skoku na OFE podzielone. Eurodeputowany PO Jerzy Buzek oraz Jerzy Hauser wydali wspólne oświadczenie, w którym piszą, że propozycja rządu w sprawie OFE jest szkodliwa dla polskiej gospodarki. „Szczególnie nie podoba nam się nierzetelna argumentacja przedstawicieli rządu stosowana dla uzasadnienia zmian, podważająca zaufanie obywateli do państwa".
 
Panowie Buzek i Hausner nie są w tym poglądzie odosobnieni. W podobnym tonie wypowiadają się Marcinkiewicz i Gowin oraz Balcerowicz i Petru. Zapowiada się, że ta zawierucha tak po prostu nie ucichnie. Podzielam pogląd Zbigniewa Kuźmiuka, który mówi: „Wydaję mi się, że obecnie Leszek Balcerowicz z Jarosławem Gowinem mogą zmontować znacznie większą grupę posłów, którzy będą głosować przeciwko tym zmianom. Dzięki Balcerowiczowi i lobby OFE Gowin być może będzie w stanie zgromadzić wokół siebie znacznie większą liczbą posłów. To może oznaczać realną utratę większości koalicyjnej przez PO-PSL. Skutki tej propozycji mogą być bardzo poważne.”
 
Dlaczego Jacek Vincent Rostowski, człowiek uważany dotąd za wyraziciela interesów międzynarodowego kapitału, tak bardzo naraża się tzw. wpływowym kręgom? Narzuca się domniemanie, że boi się czegoś groźniejszego, czegoś, co czyha tuż za progiem. Boi się krachu finansów państwa w krótkim terminie, za co byłby bezpośrednio odpowiedzialny. W podobnej sytuacji znajduje się Donald Tusk. Nie wykluczone też, że temu manewrowi rządu towarzyszy bezczelny przekaz skierowany do rekinów kapitału: Najedliście się przez 14 lat dosyć, zarobiliście na Funduszach 17 miliardów złotych – i niech to wam na razie wystarczy.
 
Nie wiem czy wystarczy. Raczej nie wystarczy, tym bardziej, że do niezadowolonych kapitalistów dołączają zwolennicy prywatnej własności i wolności gospodarczej oraz tzw. zwykli ludzie, którzy stracili poczucie bezpieczeństwa i muszą się teraz liczyć z głodowymi emeryturami. Anonimowy internauta wyraża swoją frustrację mniej więcej tak: Wiem, że OFE to bandyckie organizacje nastawione na swój zysk i nie mogę liczyć na godziwą emeryturę, ale nie przeniosę się do ZUS-u, bo za grosz nie ufam temu rządowi.  
 
Podczas gdy obóz rządzący pogrąża się w tym fundamentalnym kryzysie i zmierza szybkimi krokami do rozłamu, opozycja zachowuje się niczym niezaangażowany po żadnej stronie arbiter. Nie ma w rym nic dziwnego i bierność jest w tym przypadku najlepszą taktyką. Rostowski, który lubuje się w złośliwościach wobec PiS, nie doczekał się tym razem ataku. Skok na OFE Prawo i Sprawiedliwość potraktowało jak kłótnię w rodzinie III RP (trudno zresztą byłoby wybierać pomiędzy dżumą a cholerą). Jak wiadomo każda presja ze strony opozycji powoduje konsolidację rządzących, a dziś w interesie Polski jest destrukcja tego obozu. Warto mieć w pamięci aferę Rywina, która wybuchła w gronie  właścicieli III RP i sprawiła, że po raz pierwszy stracili władzę. Dziś są na najlepszej drodze, by stracić ją po raz wtóry. Nie należy im w tym przeszkadzać.