Walczyć jest rzeczą ludzką

   Podnosić się, odbudowywać i iść naprzód z wdziękiem, to jest polskie

                

Są narody znane z potęgi, bogactwa lub podbojów, a są też narody znane z czegoś głębszego, ze swojej zdolności do przetrwania, do podnoszenia się z ruin z cichą godnością i do przekształcania cierpienia w siłę. Polska jest takim narodem. Naznaczony wojną, podziałem, okupacją i zdradą, naród polski nigdy nie pozwolił historii definiować go wyłącznie przez rany. Zamiast tego zbudował kulturę zakorzenioną w przetrwaniu, wierze i niezachwianym przekonaniu, że żadna ciemność nie trwa wiecznie.

Przez stulecia trudności Polska pokazała światu, co naprawdę oznacza odporność.

Od podziału i wymazania z mapy przez ponad wiek, przez znoszenie podwójnego okrucieństwa niemieckiej i sowieckiej okupacji podczas II wojny światowej, po przetrwanie dziesięcioleci komunistycznych represji, Polska stawiała czoła wszelkim próbom zmiażdżenia jej ducha. Jednak nigdy nie pozostała złamana. Podczas II wojny światowej Polska poniosła jedną z najwyższych liczb zgonów na mieszkańca spośród wszystkich narodów. Sześć milionów jej obywateli, zarówno Żydów, jak i chrześcijan, zostało zamordowanych. Miasta takie jak Warszawa zostały zredukowane do gruzów w wyniku odważnych, skazanych na niepowodzenie powstań, a mimo to, w popiołach tej zagłady, Polacy wybrali nie tylko przetrwanie, ale i odbudowę, nie z zemstą, ale z wizją. Pracochłonna odbudowa warszawskiej starówki stała się symbolem dumy narodowej: świadectwem pamięci, kultury i determinacji. Jednak walka się nie skończyła.

Po wojnie Polska znalazła się za Żelazną Kurtyną, jej niepodległość została ponownie stłumiona. Ale nawet wtedy duch oporu przetrwał, dzięki wyciszonym modlitwom w kościołach, zakazanym książkom przekazywanym z rąk do rąk i powstaniu ruchu Solidarności w stoczniach Gdańska. Prowadzeni przez robotników, studentów i intelektualistów, a zainspirowani autorytetem moralnym papieża Jana Pawła II, Polacy rozpalili pokojową rewolucję, która pomogła obalić globalne imperium.

Dziś Polska jest  kluczowym członkiem Unii Europejskiej, jej gospodarka należy do najszybciej rozwijających się na kontynencie. Jej miasta tętnią życiem, jej uniwersytety cieszą się szacunkiem, a jej kultura, długo uciszana, znów rozkwita. Jednak pod tym sukcesem kryje się głębsza prawda: jest to naród ukształtowany nie tylko przez triumf, ale także przez jego nieustępliwą wolę wytrwania.

Dla tych, którzy zmagają się z własnymi bitwami, czy to z osobistymi zmaganiami, takimi jak trauma, uzależnienie, czy ciężarem dawnych ran, czy też bliznami pokoleniowymi przekazywanymi z pokolenia na pokolenie - Polska oferuje więcej niż inspirację. Jest żywym przykładem. W czasach, w których gloryfikuje się natychmiastowy sukces i płytkie przejawy siły, Polacy pokazują nam, że prawdziwa odporność jest cicha, stała i głęboko ludzka. Nie pochodzi z unikania cierpienia, ale z niezachwianej odmowy poddania się jego kształtowaniu. Walczyć jest rzeczą ludzką. Podnosić się, odbudowywać i iść naprzód z wdziękiem, to jest polskie.