Wybory. Wygrać czy może lepiej nie wygrać?

Oto jest pytanie. Wpis z dedykacją dla sake3, która stwierdziła że woli moje wpisy od komentarzy. No to ok. Czyli co jest lepsze dla KO?
Pytanie wcale nie takie bez sensu gdyż padają tu i ówdzie przebąkiwania że Tusk nastawił się na przegraną. Tzn. wie że nie wygra więc konsoliduje szeregi, stara się brutalnie skupić opozycję wokół siebie, nie przejmując się że ryzykuje zatopienie potencjalnych koalicjantów.

Tak więc może coś jest na rzeczy. Tym bardziej że porażka wyborcza w jego wypadku może naprawdę mieć zalety. Przede wszystkim to na przyszły rząd, rząd PiS spadłaby konieczność realizacji mnóstwa obietnic. Które mogą być naprawdę kosztowne. Dzisiaj wyborcy pisowskiemu wydaje się że wszystko jest możliwe. Pieniądze niemal spadają z nieba. Co jednak jeśli przestaną?
Naprawdę dobiega ze świata sporo sygnałów że gospodarka hamuje. Przykładowo Chiny mają różne poważne problemy. W tym problem z bezrobociem. Chiny zwyczajnie przestały być tanią fabryką świata. Chińczycy nie chcą pracować za miskę ryżu. Obecnie produkować z podobnym efektem można także w innych miejscach Azji a i Afryki. A także w starej Europie.
Ogólnie pojawiają się pęknięcia w dotychczasowym modelu gospodarczym. Nakłada się szereg czynników. Głównym jest podskórna rywalizacja światowych układów dla mas objawiających się w postaci wojny na Ukrainie czy przewrotach w Afryce. Wojna na Ukrainie przykładowo zaburza silnie stabilny dotychczas rynek żywności. W Polsce mamy jej zalew. Niby tanio. Ale przecież cierpią nasi producenci. Dla odmiany jednak trudności mają kraje uzależnione od importu żywności. Z Ukrainy ale i także z Rosji. Puszczanie lub blokowanie żywności z tych krajów jest niewidoczną ale być może poważniejszą nawet wojną niż to co dzieje się na froncie.
Podobnie dzieje się na rynku energetyki. Arabia Saudyjska uparcie i brutalnie gra na zwyżkę cen, obniżając wydobycie. Droga ropa nie jest dobrą informacją w świecie cierpiącym na problemy z inflacją. Warto jednak zauważyć że przykładowo przewrót w Nigrze może sprawić że Francja będzie mieć problemy z dostawami uranu. A elektrownie jądrowe są bardzo ważne w produkcji energii we Francji.

Na świecie mamy dużo tego typu zjawisk. One ciągle narastają. I właśnie w takim otoczeniu ostatnio otrzymaliśmy wiadomość o obniżce stóp procentowych. To właśnie ten krok Glapińskiego i spóły zainspirował mnie do rozważenia tytułowego pytania. Czyli czy nie lepiej Tuskowi oddać (chwilowo tylko) pole? Wiadomo że Tusk nie jest samodzielnym graczem. Może liczyć na pomoc pewnych sił, które pomogą rozkręcić bałagan w Polsce. Np. uderzyć w złotówkę. Przy czym żeby było jasne. PiS też ma swoich wyższych zarządców. Ci dla odmiany będą chcieć chronić swoich kacyków. Siłą rzeczy dojdzie konfrontacji.
Ta jednak powinna być łatwiejsza do prowadzenia przez Układ Tuska. Który nie będzie się musieć przejmować negatywnymi zjawiskami. Te obciążą wizerunek rządu.

Który wszystkim obiecuje wszystko.
Taka taktyka PiS wydaje się być świetna. Obiecankami rozjadą opozycję jak walec. Tylko z drugiej strony skoro już rząd nakręca spiralę obiecywanek to czemu jej nie wykorzystać? Użyć broni przeciwnika?
Tusk i PO wręcz prowokują PiS. Jeśli rząd coś obiecuje to tamci natychmiast podbijają stawkę sugerując że można to zrobić szybciej. Albo że PiS udaje tylko, nie zdobędzie się na to czy tamto. Przez co PiS obiecuje kolejne rzeczy. Naprawdę, to staje się niemal parodią. Przykładowo PiS znów obiecuje modernizację bloków z wielkiej płyty (o czym była mowa przed poprzednimi wyborami). Mamy do czynienia z jakąś rzeką obietnic. Każdy ma coś dostać. Darmowe kredyty, wakacje kredytowe, mieszkania, leki, nauczyciele podwyżki, podobnie jak i budżetówka. Samorządy pieniądze itd. Normalnie jakby Morawiecki miał dostęp do Rogu Obfitości.

Co jednak jeśli nie ma?
Co jeśli opozycja doskonale wie że realizacja nie będzie możliwa. I rozgrywa według tego scenariusza.
Naprawdę zagadkowe jest obniżenie stóp procentowych. Czy to takie nic, czy przejaw większej gry? Rynek reaguje szybko, złotówka straciła na wartości. Jeśli ten trend miałby się utrzymać byłoby to naprawdę bardzo poważnym ciosem w rząd. W jego wiarygodność. Przede wszystkim jednak mamy okazję zobaczyć jak może potoczyć się ta gra. Dostrzec ideę. To co nas czeka. Jeśli Tusk i spóła faktycznie realizują opisany przeze mnie scenariusz to właśnie takich zjawisk powinniśmy oczekiwać. Zjawisk, które z drugiej strony będą zupełnie naturalne. Przykładowo z Niemiec dochodzą złe informacje. Gospodarka hamuje. To jednak jest też złą wiadomością dla Polski. Która, skonfliktowana z UE, będzie bardziej podatna na negatywne nastroje inwestorów itp.
Powtórzę. Za rogiem wyziera kryzys. Owszem ten był wiele razy przepowiadany. Co jeśli jednak okaże się że kryzysy nie odeszły do przeszłości. Co jeśli informacje o kryzysie są nie tylko prawdziwe ale przede wszystkim są ważni ludzi, którzy akurat postawią na tą opcję. I ci ludzie mówią Tuskowi żeby rozgrywać biorąc to pod uwagę?
W takim układzie rozgrywka Tuska jest naturalna. Prowokować PiS do obiecanek. Zamiast rzucać wszystkie siły by osiągnąć wygraną. Lepiej przerzucić część z nich by namieszać w wewnętrznych gierkach PiS (które są tam dość popularne, prezes daje przykład innym), budować przyczółki właśnie tam. Po to by wprowadzić trochę chaosu, by łatwiej osiągać cele za pomocą prowokacji. By kiedy rzeczy zaczną się sypać, wyjąć paru ludków i w ten sposób przejąć kontrolę nad parlamentem lub doprowadzić do wcześniejszych wyborów.
Plan wcale nie głupi.
Trzeba tylko zachować zimną krew. Kiedy rzeczy zaczną się sypać, PiS łatwo będzie kompromitować, opisując błędne decyzje, przypominając obiecanki. No i oczywiście wywlekając w odpowiednim momencie rzeczy w stylu tych które właśnie pojawiły się na temat Adamczyka.

Tak wyglądałby plan. Największą jego zaletą byłoby samoistne właściwie posypanie się rządu i być może całkowita destrukcja PiS. Wielki, naturalny a nie wymęczony, zwrot wyborców. Dodatkowo przy okazji kompromitując lub obnażając także przybudówkę PiS czyli Konfederację, która pokazałaby swoje prawdziwe oblicze, kolejnej partii stworzonej i kontrolowanej przez Układ.

Jednak jest jeszcze jedna kwestia. Owszem, PO może mieć taki plan. Grać na kryzys.
Tylko że ci co zarządzają PiSem mogą mieć swój plan. Obiecanki cacanki, głupiemu radość. Czyli pieprzyć wszystko. Kryzys. Dlaczego nie?
Władzy nie oddajemy. Władzę wykorzystujemy. Maksymalnie.
Pakujemy się w wojnę i łapiemy za mordę. Tym łatwiej że przecież są te silne plecy. Ludzie zniosą wszystko. Polacy. Tak samo jak Ukraińcy. Nakarmią się heroizmem, bohaterstwem no i być może zwycięstwem. Wtedy nic i nikt nam nie podskoczy. Zresetujemy, zaoramy, ustawimy do pionu.
Oczywiście. Jest opcja że to nie wypali. Wojna. Zamordyzm. Polacy staną okoniem. Owszem. Tylko czym właściwie się przejmować?
Niech tam sobie wtedy PO przejmuje ten kawałek wypalonej wojną ziemi i do widzenia. Są na świecie inne ciekawe miejsca, którymi też można się zająć.