Znaczenie mojego awataru

Wybierając swój awatar chciałem nim pokazać coś konkretnego, coś co jednym obrazkiem obrazowałoby coś znacznie szerszego. Myślę, że mapa głosów z wyborów w Polsce była trafnym wyborem i dobitnie pokazuje, jak to elektorat PO lgnie do Niemiec… Oczywiście oni sami pewnie nie zdają sobie z tego sprawy, ale jednak na mapce granice Cesarstwa Niemieckiego sprzed I wojny światowej idealnie się pokrywają z rozlokowaniem się głosów. Do tego stopnia, iż natknąłem się już na kilka anglojęzycznych stron komentujących owe ciekawe dla nich zjawisko i o nim zawzięcie dyskutujące (nie żeby interesowali się aż tak bardzo Polską, to bardziej panujące ostatnio w Internecie zainteresowanie tematyką Wielkiej Wojny). Myślę jednak, iż rozpracowałem przyczyny tego zjawiska. Na potrzeby wpisu używać będę pojęć „pomarańczowa Polska” (ci z mapki, którzy głosują na PO) i „niebieska Polska” (ci z mapki, którzy głosują na PIS).

Przede wszystkim, drobne przypomnienie historii.  Jak wiadomo, zdecydowana większość ziem pomarańczowych z mapki wróciła do Polski dopiero po przesiedleniach ludności z 1945, jako tzw. ziemie odzyskane. W czasach średniowiecznego rozbicia dzielnicowego Śląsk i Pomorze odłączyły się od Polski, z czasem zaczynając ulegać powolnemu i całkiem przypadkowemu napływowi ludności niemieckiej ("Ostsiedlung"), by potem cały proces został tym razem już celowo nasilony przez Berlin. Na Śląsku trwało to wolniej, bo też on stał się początkowo częścią Czech, lecz po tym, jak Berlin podbił Śląsk od (już kontrolującej Czechy) Austrii w 1742, Prusacy postanowili szybko ponadrabiać tam zaległości. Warmia i Mazury zaś, były niczyimi ziemiami pogańskimi, skolonizowanymi przez Zakon Krzyżacki. W efekcie na wszystkich dotychczas wymienionych tu ziemiach zaroiło się z czasem od ludności niemieckojęzycznej. Trochę Polaków tam było: zachowane niedobitki polskości na Górnym Śląsku, trochę Polaków z Warmii i Mazur, ale jednak patrząc całościowo, przeważali Niemcy.

Wielkopolska zaś i Pomorze Gdańskie nie były niemieckie, choć Prusakom (a potem utworzonym przez nich zjednoczonym Niemcom) bardzo na zniemczeniu tych zdobyczy z rozbiorów zależało. Nie mogli znieść, że oryginalne Prusy (te, które były bazą dla Krzyżaków) nie mają naturalnego połączenia z ojczyzną, więc chcieli sobie to połączenie stworzyć. A że niekrwawe (sadystyczne i niedopuszczalne, lecz mimo wszystko jeszcze bez przelewu krwi) metody sprzed I wojny światowej na upartych Polaków nie zadziałały, w II wojnie światowej Niemcy postanowili spróbować „porządniej”. Niemcy Nazistowskie wiedziały jednak, że mimo wszystko wymordowanie wszystkich Polaków długo im zajmie, więc postanowiły na razie powypędzać Polaków z bezpośrednio zaanektowanego „Kraju Warty” i tymczasowo (nim się wszystkich mozolnie pozabija) stłoczyć Polaków w Generalnym Gubernatorstwie. Niemcy bowiem już się nie mogły doczekać zasiedlania Kraju Warty przedstawicielami rasy panów. Ciekawostką może być fakt, iż dla szybszego efektu III Rzesza spraszała do tych ziem wszelakich Niemców żyjących jako mniejszości narodowe w innych krajach (operacja „Heim ins Reich”), głównie z państw bałtyckich, gdzie także co nieco działali w przeszłości Krzyżacy. Mordy na Polakach z równoczesnym wypędzaniem i próbami stłaczania Polaków w Generalnym Gubernatorstwie, by rozprawić się z nimi dopiero później.

Jaki był cel omówienia tego wszystkiego? Bo na potrzeby zrozumienia psychiki pomarańczowej części Polski posłużmy się uproszczeniem, iż w ciągu tych kilku lat nazistowskiej okupacji, Niemcy „dogoniły” w germanizacji Kraju Warty poziom zniemczenia reszty pomarańczowej Polski. To daleko idące uproszczenie, ale uznajmy już, że tak się stało. A zatem, podczas powojennych przesiedleń ludności, Związek Sowiecki zasiedlał Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie Polakami w taki sam mozolny sposób, co ziemie odzyskane. Zarówno więc ziemie odzyskane, jak i resztę pomarańczowej Polski, należy tu traktować w tej samej kategorii. Jakiej kategorii? Efektu psychologicznego, jaki komuniści starali się wywrzeć na świeżo schwytanym w stalinowskie sidła narodzie polskim, a konkretniej tej jego części, którą zasiedlono pomarańczową Polskę.

Efekt? W Wielkopolsce i na Pomorzu Gdańskim zapanował po 1945 identyczny tok myślenia, jak na ziemiach odzyskanych: „Możemy tu żyć i mamy dach nad głową, a to wszystko dzięki dobrym Sowietom, którzy przegonili złych Niemców!”. Tym samym to właśnie w pomarańczowej Polsce za PRL, nieporównywalnie bardziej niż w niebieskiej Polsce, komuniści mogli wtłoczyć ślepy kult stalinizmu. Proszę zresztą zwrócić uwagę, że jedyny intensywny pomarańczowy obszar w niebieskiej Polsce… to Warszawa, miasto unicestwione i wyludnione w końcówce II wojny światowej, a odbudowane dopiero za komuny.

Czymże zaś dziś jest Unia Europejska? Związkiem Radzieckim nr 2. Tak jak dawny ZSRS, Unia jest organizacją próbującą siebie prezentować jako niszczyciela wszelkiej tradycji, by powstrzymać niedobre idee narodowe i niech najlepiej zapanuje ślepe posłuszeństwo, tak dla świętego spokoju. Obywatelom pomarańczowej Polski podświadomie tęskno do czasów sowieckich, więc odruchowo garną do unii jako do organizmu coś im przypominającego…. więc głosują na Platformę. Tym bardziej, iż Unia Europejska jawi im się jako „Związek Sowiecki niedokonujący zbrodni wojennych, z czystym kontem”. Miejmy splugawione, zniewolone dusze, póki tylko nie ma bezpośrednich zbrodni, cóż za psychologiczna wygoda!

Tylko czemu ci ludzie zapominają o niemieckich zbrodniach z przeszłości? No cóż, ich poddani praniu mózgu dziadowie widać przekazali im samą ideę bezwarunkowego posłuszeństwa, zapominając w zasadzie, czym ich komuniści podeszli.